Европа: Разлика помеѓу преработките

Името ''Европа'' има неодредена етимологија.<ref>Minor theories, such as the (probably folk-etymological) one deriving Europa from ''ευρως'' "mould" aren't discussed in the section</ref> Една теорија предложува дека зборот има [[Грчки јазик|грчки корени]] со значење пространо (''eur-'') и око (''op-'', ''opt-''), оттаму ''{{Unicode|Eurṓpē}}'', „пространа“, „изразито видлива“ (споредено со [[Атена#Култ и атрибути|''glauk'''ōp'''is'' (сиво-ока) Атена]] или [[Хера|''bo'''ōp'''is'' (говедо-ока) Хера]]). ''Пространо'' бил [[епитет]] за самата [[Земја]] во реконструираната [[индоевропска религија]].<ref>{{Cite book|author=M. L. West |title=Indo-European poetry and myth |publisher=[[Oxford University Press]] |location=Oxford [Oxfordshire] |year=2007 |pages=178–179 |isbn=0-19-928075-4 |oclc= |doi= |accessdate=|first=}}</ref> Друга теорија тврди дека зборот е всушност производ на [[семитски јазици|семитски]] збор како што [[Акадски јазик|акадското]] значење на ''erebu'' „да падне, да тргне“<ref name="Etymonline: European">{{Cite web| url=http://www.etymonline.com/index.php?term=European| title=Etymonline: European| accessdate=10 September 2006}}</ref> е сродно со феникиското '' 'ereb'' „вечер, запад“ и арапското [[Магреб]], хебрејско ''ma'ariv'' (видете ''[[Ереб]]'', на [[праиндоевропски јазик|праиндоевропски]] ''*h₁regʷos'', „темнина“). Како и да е, М. Л. Вест наведува дека „фонолошки, поврзаност помеѓу името на Европа и која било форма на семитскиот збор речиси не постои“.<ref>{{Cite book|author=M. L. West |title=The east face of Helicon: west Asiatic elements in Greek poetry and myth |publisher=Clarendon Press |location=Oxford |year=1997 |page=451 |isbn=0-19-815221-3 |oclc= |doi= |accessdate=}}</ref>

Периодот на [[неолитска Европа]]—обележан од одгледувањето на [[жито|жита]] и одгледувањето [[добиток]], зголемениот број на населеност и распространата употреба на грчарството—започнал околу 7.000 п.н.е. во [[Грција]] и на [[Балкан]]от, најверојатно под влијание на [[Мала Азија]] и [[Блиски Исток|Блискиот Исток]]. Се распространува од југоисточна Европа по долините на реките [[Дунав (река)|Дунав]] и [[Рајна]] ([[Култура на линеарно грнчарство]]) и по [[Средоземно Море|Средоземното море]] ([[Техника имресо]]). Помеѓу 4.500 и 3.000 п.н.е. овие централни европски неолитски култури се развиле низ западот и северот, пренесувајќи штотуку здобиени вештини во произведување на бакарни артефакти. Во Западна Европа неолитот не се карактеризирал по големи агрикултурни живеалишта туку по земјени споменици, како [[насип]]и, [[Тумул|гробни насипи]] и [[Мегалит|мегалитски гробници]].<ref>{{Cite document|first=Chris|last=Scarre|authorlink=Chris Scarre|title=The Oxford Companion to Archaeology|first-editor=Brian M.|last-editor= Fagan|DUPLICATE DATA: authorlink=Brian Fagan|publisher= [[Oxford University Press]]|id=ISBN 0-19-507618-4|year=1996|pages=215–216|ref=harv|postscript=<!--None-->|url=|date=|journal=|volume=}}</ref> Културата на производство на секири напреднала со преминот од неолит во [[енеолит]]. За време на овој период огромни мегалитски споменици, како [[Мегалитски храмови на Малта|Мегалитските храмови на Малта]] и [[Стоунхенџ]], се конструирале низ Западна и Јужна Европа.<ref>[[Richard J. C. Atkinson|Atkinson]], R J C, ''Stonehenge'' ([[Penguin Books]], 1956)</ref><ref>{{Cite book|title=Encyclopaedia of Prehistory|first=Peter Neal|last= Peregrine|last2= Ember|publisher=Springer|year= 2001