Културна револуција: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 63:
До средината на 1960-тите, во партијата се појавило незадоволство од политиката на Мао. Ова незадоволство било засновано на општо разочарување со неуспехот на неговиот план. Разбирајќи дека тој не може да ја задржи власта, Мао започнал масовен терор. По подигнување на слоганот на Мао „Оган во штабот“, во земјата започнала безмилосна критика против Лиу Шаоки, Пенг Џен (секретар на градскиот комитет на партијата во Пекинг), Лу Дингжи (министер на пропагандата<ref> [http://www.epochtimes.ru/content/view/3751/34/ Власть любой ценой: Реальная история китайца Цзян Цзэминя. Глава 8]</ref>), Јан Шанкун, Ло Жујцин и Денг Сјаопинг. Обвинувањата поднесени против нив главно се состоиле во десничарски погледи, ревизионисти и агенти на капитализмот.
 
Во почетокот на културната револуција започнalo кампања на самокритичност: сите се должни во писмена форма да се покајат за своите грешки и гревови пред партијата. Опозицијата bilaбила изложена на многубројни понижувања, во кои влегуваle не само демагошките испрашувања, туку и демонстрации пред нивните домови. Децата на некои владетели кои паѓале во срам биле исмејувани и тепани на училиште. Некои биле затворени, како што е Лиу Шаоки, кој починал во затвор во почетокот на [[1969]] година.
 
Мао, чувствувајќи ја опасноста, не можел да се ограничи на прочистување само во највисоките ешалони на моќта. Заживувањето на Партијата носел масовен карактер. Овие чистки започнале во 40-тите години.