Убавина: Разлика помеѓу преработките

[[Свети Августин]] рекол за убавината: „Убавината е навистина добар дар од Бога; но за добрите да не ја сметаат за најголемо добро, Бог ја дава дури и на злите.“<ref>[http://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf102.iv.XV.22.html City of God Book 15 Chapter 22.]</ref> Според [[Џакомо Леопарди]], убавината е релативна и делумна.<ref>Đ. Leopardi, ''Pesme i proza''. Beograd: Rad, 1964, стр. 110.</ref> [[Филозоф]]от и писателот[[ Умберто Еко]] ги напишал делата ''За убавината: историја на западната идеја'' (2004)<ref>{{Наведена книга|title=On Beauty: A historyof a western idea|last=Eco|first=Umberto|publisher=Secker & Warburg|year=2004|isbn=0436205173|location=London}}</ref> и ''За грдоста'' (2007).<ref>{{Наведена книга|title=On Ugliness|last=Eco|first=Umberto|publisher=Harvill Secker|year=2007|isbn=9781846551222|location=London}}</ref> Еден лик во неговиот роман ''[[Името на розата]]'' изјавува: „три нешта се појавуваат при создавањето на убавината: првично интегритет или совршенство и поради оваа причина ние ги сметаме за грди сите нецелосни работи; потоа соодветна пропорционалност или консонанца; и, конечно, јасност и светлина“, како и дека „глетката кон убавото подразбира мир“.<ref>{{Наведена книга|title=The Name of the Rose|last=Eco|first=Umberto|publisher=Vintage|year=1980|isbn=9780099466031|location=London|pages=65}}</ref>

Во есејот „За поетот“, српскиот поет [[Јован Дучиќ]] вели дека вкусот за убавото делумно е вроден во секој човек, зашто дури и примитивниот човек почнал да слика на ѕидовите на [[Пештера|пештерите]] пред да знае да зборува.<ref>Јован Дучић, ''Благо Цара Радована'' (друго издање). Београд: Laguna, 2018, стр. 272.</ref> Сепак, денешната смисла за убавината е производ на минатите векови, т.е. дека [[Историја на уметноста|историјата на уметноста]] довела до определени заеднички сведоштва во однос на убавината, а таа дури поставила и некои мерила, принципи и догми. Оттука, денес, различните [[народ]]и кои припаѓаат на истата [[култура]] имаат речиси исти принципи и за убавината. Поради тоа, она што се смета за убаво на еден [[континент]], истовремено се смета за убаво и на другите континенти. Според него, формулата за убавото ја дале старогрчките уметници и под убаво се подразбира она старото грчко убаво. Освен убавото на грчки начин, постои и бизарното како убаво и дивјачкото како убаво, па и простачкото како убаво. Но, апсолутното убаво, тоа е само она грчкото - убавина во хармонијата.<ref>Јован Дучић, ''Благо Цара Радована'' (друго издање). Београд: Laguna, 2018, стр. 284.</ref>