Европа: Разлика помеѓу преработките

Тие не претставуваат компактна целина. Се издвојуваат неколку планински системи, кои главно се наоѓаат јужно од западниот дел на [[Источноевропска Низина]]. Географски најкарактеристични се [[Алпи]]те со највисокиот врв - [[Мон Блан]] (4.810 м), од каде што кон [[југ]] се протегаат [[Апенини]]те со врвот [[Гран Сасо]] (2.914 м) [[Динариди]]те со врвот [[Маја]] и [[Езерце]] (2.694 м) и [[Шарско-пиндски планини|Шарско-пиндиските Планини]] со врвот [[Голем Кораб]] (2.764 м), [[Стара Планина]] или [[Балкан]] со [[Ботев врв]] (2.376 м), планините [[Родопи]] со врвот [[Мусала]] (2.925 м). Како посебни се издвојуваат [[Скандинавски Планини]], [[Француски централен масив]], [[Пиринеи]]те и повеќе планински масиви на [[Пиринејски Полуостров]]. Планински масиви се присутни и на поголемите планини [[Етна]] на [[Сицилија]] (3.269 м), [[ВатнајекидлВатнајекитл]] на [[Исланд]] и [[Силоритис]] на [[Крит]]. Комуникацијата меѓу големата европска низина на север и [[Средоземје]]то се одвива низ неколку покарактеристични природни отвори и превали. Такви се: превалот [[Бренер]] на [[Алпи]]те (1.372 м) кој ги поврзува [[Германија]] и [[Италија]], отворот по реката [[Дунав]] помеѓу [[Бугарија]] и [[Виенски Басен|Виенкиот Басен]], приморските рабови на [[Пиринеи]]те, [[Ѓердапска Клисура]] меѓу [[Панонија]] и [[Влашка Низина]] и други. На територијата на Европа се развиени повеќе типови релјеф, како: особено изразен флувијаленн, абразвиен, глацијален и карстен релјеф, со поголем број котлини, висорамнини и платоа, како и песочни дини.<ref>Географија за VII одделение на осумгодишно основно образование - Релјефни карактеристики на Европа - стр.12/13</ref>