Своето прво дело го објавил во [[1912]] година, под наслов „Човечки„[[Човечки суштества“суштества (Лагерквист)|Човечки суштества]]“, а неговатанеговото следнаследно објавадело билабило „Уметноста на зборот и ликовната уметност“, кое го етаблирал на книжевна сцена во [[Шведска]] како млад [[Писател|писател]], со [[Еволуционизам|еволуциски]] идеи. Неговите следни дела: поетската збирка „Болка“ (1916, песни), „Хаос“збирката (1919,песни и раскази и„Хаос“ (1919), драмата „Тајната„[[Тајната на небото“)небото]]“ и трите драми „Театар“ (1918,три драми) се силни експертистионистички слики за космичката осаменост на човекот[[човек]]от и неговиот страв од животот[[живот]]от и смрттаод [[смрт]]та на еден „индиферентен“ свет. Потоа следувале драмите „Невидливиот„[[Невидливиот човек“човек (Лагерквист)|Невидливиот човек]]“ (1923) и кошмарните раскази „Свирепи„[[Свирепи приказни“приказни]]“ (1924).Романот, а [[роман]]от за детството „Гостин„[[Гостин на реалноста“реалноста]]“ претставува еден од ретките увидиавтобиографски штодела на Лагерквист. гиНовата даваетапа во развојот на Лагерквист ја започнала со делото „[[Триумф над животот]]“ (1927), во кое ја објавува својата [[филозофија]] низ визионерски пасуси. Во него, слино на [[Албер Ками]], Лагерквист заговара „бунт“ против очајот. Следните негови дела ја третирале тоталитарната закана на [[Европа]]: новелата „[[Џелатот]]“ (1933), хумористичкиот манифест „[[Стегнатата тупаница]]“ (1934), како и [[драма]]та за својотполитичкото животубиство, „[[Човек без душа]]“ (1936).<ref name="a"/>
Новата етапа во развојот на Лагерквист ја започнала со делото „Триумф над животот“ (1927), каде во визионерски пасуси ја прогласува својата [[филозофија]]. Како и [[Албер Ками]] после него, Лагерквист заговара „побуна“ против очајот. Следните негови дела ја третирале тоталитарната закана на [[Европа]]. Најважните негови дела во тие години биле „Џелат“ (1933), хумористичкиот манифест „Стегнатата тупаница“ (1934), како и драмата за политичкото убиство, „Човек без душа“ (1936).<ref name="a"/>
