Адамче Најдов: Разлика помеѓу преработките

Адамче Јанов Најдов Зограф (1816-1882), е најплодниот прилепски зограф. Негов учител бил Никола Михајлов од Крушево, со кого заедно работеле во Белград 5-6 години, односно работел на територијата на Врањската епархија. Подоцна станал самостоен мајстор. Во неговата работа му помагале учениците Јован Прилепчанин и неговиот син Стефан Зографов. Работата на Јанов ја проследуваме во периодот од 1861 до 1881 година. За потребите на празнувањето на празникот „Св. Кирил и Методиј“, прилепската општина на Адамче Зограф му порачала да изработи една икона во големина од: 1,5 метри височина и 1 метар широчина. Засега неговите најстари пронајдени икони потекнуваат од манастирската црква „Св. Архангел Михаил“ во Варош. Станува збор за престолните икони: Св. Архангел Михаил, Св. Богородица со Христос и Св. Јован Крстител. Икони со негов потпис се наоѓаат во црквите: „Св. Спас“ во Тополчани (икона на Св. Богородица од 1862 и живопис од 1864 година); „Св. Архангел Михаил“ во Варош (икона на Св. Архангел Михаил од 1863 година, која на манастирот ја подарил казанџискиот еснаф); „Св. Богородица“ во Кадино Село (икона на Св. Ѓорѓи од 1781), „Св. Никола“ во Вранче (икона на Св. Богородица од 1874); „Св. Благовештение“ во Прилеп (икона на Св. Недела од 1870 и Св. Мина од 1874 година); „Успение Богородично“ (икона на Св. Недела од 1878; непотпишани икони кои се сметаат негови: Св. Богородица, Исус Христос, Јован Претеча и Св. Димитриј од 1871, додека пак, иконата влегувањето во Ерусалим е датирана во 1873 година); „Св. Преображение“ во Прилеп (иконата Св. Димитриј од 1872, Св. Трифун од 1873 и Св. Трифун од 1881 година); „Св. Богородица“ во Горно Чичево, Велешко (икона на Јован Претеча од 1875 година, што укажува на фактот дека Јанов работел и надвор од прилепскиот регион) и др.▼