Булгаков го завршил овој роман пред неговата [[смрт]],. ноИако некоиво велат дека тој умрел прерано, затоа штонего има делови во романот кои не се целосно заокружени., Сепаксепак, можеби токму несовршеноста е тоа што му дава толку голем шарм на „Мајсторот и Маргарита“романот. Во овој романнего, Булгаков успеал да ја испреплети [[трагедија]]та на неговата татковина со таа на неговиот сопствен живот како писател кому не му било дозволено да пишува. Појавата на првото издание на романот во 1966 година веднаш му донесла слава на Булгаков, а денес тој се смета за еден од најдобрите руски писатели.<ref>[http://www.sakamknigi.mk/index.php?option=com_k2&view=item&id=200:%D0%BC%D0%B0%D1%98%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%BE%D1%82-%D0%B8-%D0%BC%D0%B0%D1%80%D0%B3%D0%B0%D1%80%D0%B8%D1%82%D0%B0-%D0%BC%D0%B8%D1%85%D0%B0%D0%B8%D0%BB-%D0%B1%D1%83%D0%BB%D0%B3%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%B2&Itemid=63 www.sakamknigi.mk М. Булгаков, „Мајсторот и Маргарита“]</ref> Историјата на романот е необична: тој се појавил во јавноста многу години по смртта на авторот, во сосема нов временски период и тогаш, во поинакво окружување, одиграл активна и значајна улога. Веднаш по објавувањето, романот не само што застанал рамо до рамо до најважните остварувања во [[Руска книжевност|руската книжевност]], туку се вброил меѓу најважните дела на светската книжевност од [[20 век]]. Притоа, романот се наметнал како алка меѓу руската книжевност пред [[Октомвриска револуција|Октомвриската револуција]] и онаа создадена во втората половина на 20 век, по пропаста на [[Социјалистички реализам|социјалистичкиот реализам]] и претставува доказ за континуитетот на едн алинија во рускиот [[реализам]] - онаа што почнува со [[Гогољ]] и што се движи низ пределите на имагинацијата, надминувајќи ги законите на реалноста. Романот има широк [[радиус]] на жанровските определувања - може да се нарече и [[Сатира|сатиричен]], и фантастичен, и [[Филозофија|филозофско]]-[[Метафизика|метафизички]] роман, а тоа прави неговата содржина да биде неисцрпна. Маестралнито спој на некои актуелни прашања до таа епоха (на пример, односот на власта кон [[уметност]]а) и на вечните дилеми (на пример, дали уметникот е поблизок до силите на Мракот или до силите на [[Светлина]]та?) овозможува повеќе планови за читање, додека спојот на интересната фабула и длабочината на идеите го прави делото интересно за публиката.<ref>Влада Урошевиќ, „Поговор - Писателот под закрила на темните сили“, во: Михаил Булгаков, ''Мајсторот и Маргарита''. Скопје: Три, 2006, стр. 427-428.</ref>
