Лабрадор ретривер: Разлика помеѓу преработките

Интересот за потемните нијанси на златна и црвенкастацрвеникава боја бил повторно воспоставен од одгледувачите во Англија во текот на 1980-те години, а за оваа промена клучни биле 3 кучиња: Balrion King Frost (црна боја, родено во 1976 година) , чие потомство постојано имало темно жолта боја на крзното , па затоа се смета дека го имал најголемото влијание за повторното појавување на оваа боја на крзното, како и неговиот внук, исто толку познатиот Wynafaul Tobasco (роден во 1986 година) за кој се смета дека е ,,таткото на Лабрадорите со црвенкастацрвеникава боја,, и кој е единствениот шампион на изложбата за кучиња во Обединетото Кралство со црвенкастацрвеникава боја. И други кучиња како што се Red Alert и Scrimshaw PLacido Flamingo, се заслужни за понатамошно пренесување на гените на обновената раса.

Крзното на Лабрадорот треба да биде кратко и густо, но не смее да биде остро. Крзното е опишано како водоотпорно ( не ја задржува водата), па така на Лабрадорот не му е студено коа се наоѓа во вода во зимскиот период. Според тоа кучето има суво , но и истовремено лизгаво и сјајно крзно. Бои на крзното кои се прифатливи се црната, кафената и жолтата боја (која може да варира од светложолта до црвенкастоцрвеникаво- портокалова).

Регистрирани се три бои кај Лабрадорите : црна, жолта и кафена боја (нијанси од средно до темно кафена боја). Некои кучиња од расата Лабрадор може да имаат белези како на пример бели дамки на градите или други делови од телото, но најчесто Лабрадорите имаат само една боја на крзното. Можно е во едно исто легло да се појават кученца во сите бои карактеристични за Лабрадорот. Боите ги одредуваат три гени. Првиот ген ја одредува густината на пигментациони гранули во крзното. Доколку во крзното постојат пигментациони гранули тогаш : густо распоредените гранули даваат црна боја на крзното, додека поретко распоредените гранули ја даваат кафената боја на крзното. Вториот ген одлучува дали воопшто ќе се произведува пигментот еумеланин. Кучињата кај кои е-алелите се рецесивни , произведуваат само пигмент наречен наречен фаомеланин и истите имаат жолта боја на крзното без разлика на првиот ген. Бројот на претходните гени се зголемува со појавата на генот К, каде всушност престојува црната К алела. Затоа е познато дека црните и кафените Лабрадори ја имаат К алелата. Жолтата боја на крзното на Лабрадорите ја одредува вториот ген, па така 3-от ген односно К генот не игра улога во одредувањето на бојата на крзното. Голем број на варијанти во гените ги контролираат нијансите во бојата на крзното на Лабрадорот која кај жолтите Лабрадори може да варира од светло жолта па се до портокалово-црвенкастацрвеникава. Бојата на носот кај црните и кафените Лабрадори се совпаѓа со бојата на нивното крзно. Според едно истражување во 2011 година, 13 од вкупно 245 проучувани Лабрадори биле хетерозиготни на мутацијата М264V, која е причина за меланинска маска. Кај оваа раса таа особина не е видлива.

Бидејки бојата на крзното кај Лабрадорот ја контролираат гените, можно е рецесивни гени да се појават кај некоја од следните генерации, па затоа и можна е појавата на неочекувани бои на различни делови од телото. Ефектите од пигментацијата се најзастапени кај Лабрадорите со жолта боја на крзното, како и кај оние со кафена боја, па затоа најголемиот број на дамки од пигментација е забележлив токму кај Лабрадорите со жолта боја. Најчестите места каде доаѓа до пигментација се носот, усните, непцата, стапалата, опашката и површината околу очите која може да биде црна, кафена, жолто-кафена, црвенкастацрвеникава боја или може да се јави во неколку други бои. Еден Лабрадор може да поседува гени кои можат да дадат различни бои. Така на пример еден црн Лабрадор може да има рецесивни гени за кафена и жолта боја, и Лабрадор со жолта боја може да носи гени кои содржат една од двете останати бои на крзното. ДНК анализата може да открие некои од тие аспекти. Иако пигментациите кои не се толку чести, но сепак се појавуваат кај Лабрадорот се сметаат за недостатоци,а не за причини за дисквалификација, на тие кучиња не им е дозволено учеството на изложби. Јачината на црниот пигмент кај жолтите Лабрадори ја контролира посебен ген кој е независен од бојата на крзното. Жолтите Лабрадори обично имаат црна боја на носот, кој е возможно со текот на годините да стане розова. Ова се должи на намалување на ензимот тирозиназа кој пак индиректно го контролира производството на меланинот (одговорен за темната боја). Тирозиназата е ензим кој е зависен од температурните промени, па затоа може да се појават мали разлики во бојата во зависност од годишното време. Како резултат на тоа, бојата на носот кај повеќето жолти Лабрадори станува розова со стареењето на кучето.