Микеланџело Буонароти: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Одбиена последната промена (од 37.25.87.35) и ја поврати преработката 3585028 на Виолетова |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 59:
Откако Микеланџело завршил со сликањето на голите тела на Исус и Дева Марија, многу од свештениците биле незадовлони и гледале на тоа како на [[богохулство]], дури кардиналот Карафи и епископот Сернини (кој бил амбасадор на Мантуа), побарале фреската да биде отстранета или цензурирана, на што папата се спротивставил. По смртта на Микеланџело, било одлучено гениталиите од фреската да бидат покриени (“Pictura in Cappella Ap. Ca coopriantu”). За таа цел, бил ангажиран Даниел де Волтера, кој му бил ученик на Микеланџело. Негова задача била да наслика појаси околу бедрата, оставајќи ги останатите делови на телото недопрени, онакви какви што Микеланџело ги насликал. По реставрацијата на делото, во 1993 година, многу од конзерваторите одлучиле да ги задржат појасите насликани од Даниел, оставајќи дел од нив како историски доказ, бидејќи многу од делата на Микеалнџело биле оштетени и изгребани од други уметници кои восхитувајќи се на ремек делата, сакале само да ги допрат. Веродостојна нецензурирана копија на оригиналот, насликана од Марсело Венусти, се наоѓа во националнито музеј на Капо ди Монте во Неапол.
Често се случувало делата на Микеланџело да бидат цензурирани. Бил опишуван како „творец на вулгарното“, што на на италијански оригинален превод би значело „свинска работа“. Озлогласената кампања на Католичката обнова наречена „лист од смоква“, чија цел било да ги прерпави сите уметнички дела и скулптури на кои биле видливи човечки гениталии, започнала со познатите дела на Микеланџело. Мермерната статуа на „Исус Спасителот“ (која се наоѓа во црквата „Св. Марија сопра Минерва“, во Рим), била прекриена со завеса и тој изглед го задржала до ден денес. Исто така и статуата на голиот Исус претставен како дете во рацете на „Богородица од
Во 1546 година, Микеланџело бил ангажиран да го направи архитектонскиот план за базиликата на Св. Петар во Ватикан и добил задача да ја дизајнира нејзината купола. Како што напредувала работата на базиликата, така растела загриженоста дека Микеланџело ке почине пред куполата воопшто да биде завршена. Сепак, како што започнало да се привршува подножјето на куполата, и прстенот за потпора било повеќе од јасно дека дизајнирањето ќе го доживее својот крај.
| |||