|
|place of burial=[[Манастир Свети Архангел (Призрен)|Манастир Свети Архангел]] , [[Призрен]]. (По 1927. во [[Црква Свети Марко (Белград)|Црква Свети Марко]] во [[Белград]])
}}
'''Стефан Душан''' — [[Македонски цар, '''''автократ на Србија|српски]], Бугарија, Унгарија, Влашка,..[[цар(Lj. Stojanovic, Stari srpski zapisi i natpisi. Knj. III, Beograd 1905, p. 41 (nbr.4949).)]]''''' кој поради незадоволство од владеењето на татко му, во [[1331]] година го симнал од престолот и станал нов владетел на Српската државадржавата. Успеал да ја освои цела [[Македонија]], делови од [[Епир]], [[Тесалија]] и [[Централна Грција]], и со тоа [[Србија]] таа држава станала најголемата феудална држава на [[Балкан]]от во тоа време. Во [[1346]] година поради почитта што ја имал кон [[Охридска архиепископија]] се прогласил за Македонски цар ''владетел српски, бугарски, унгарско-влашки, далматиниски, арбанашки, и на „Србитемногу други региони и Ромеите“земји'' во [[Скопје]] и го издал познатиот [[Душанов законик]]. Царот Душан ја подигнал [[Српска православна црква|Српската црква]]црквата на степен на [[патријаршија]]. По смртта на Душан во [[1355]] година, го наследува син му [[Урош (цар)|Урош]], а српската држава почнува да слабее.
== Прогласувањето на Душан за крал ==
== Литература ==
* ''(Lj. Stojanovic, Stari srpski zapisi i natpisi. Knj. III, Beograd 1905, p. 41 (nbr.4949).)''
* Јиричек К., „Политичка историја Срба“
* „Историја народа Југославије“ том 1, (1953)., Школска књига Загреб.
|
