Стари Словени: Разлика помеѓу преработките

Во обид за да се лоцира јазичниот дом, лингвистите обично создадоа имиња на места, посебно хидроними, како индирекна евиденција. Според една интерпретација на ономастична евиденција, нај старитенајстарите познати словенски хидроними се најдени во северна и Западна Украина и Јужна Белорусија. Факт е дека прасловенскиот има многу добра развиена терминологија за внатрешните водени површини како на пример езера, реки, бари, мочуришта и тн. За разлика од тоа, обичниот словенски речник не вклучува детална терминологија за физичката фауна автохтона во шумските подрачја. Исто така обичната словенска терминологија не вклучува детална терминологија за физичките карактеристики на планините или степите, ниту има некоја поврзаност со мориња, или крајбрежни подрачја, како на пример флората и фауната или видовите на риби кои живеат во солените води. Сепак, поддржувачите на овие теории земаат здраво за готово дека прататковината на Словените мора да биде во некои од овие подрачја. Другите, пак, присвојувајќи поразлична методологија, забележаа дека словенските зборови за бука, ариш и тиса биле странски или германски по потекло, додека медовината беше тотално словенски. Заради тоа, тие аргументираа дека оригиналната словенска прататковина немала бука, ариш и тиса, но била полна со медовина. На база на модерната дистрибуција на овие дрвја и сметајќи на гео ботаниската стабилност околу последните две илјади години, некои веруваат дека оригиналната словенска прататковина била во Припјатните мочуришта во Полезија, Северозападна Украина.