Ураниум: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 4:
Во природата, ураниумот се пронаоѓа како ураниум-238 (99,2739–99,2752%), ураниум-235 (0,7198–0,7202%), и мала количина од ураниум-234 (0,0050–0,0059%).<ref>{{cite web|title = Uranium Isotopes|url = http://www.globalsecurity.org/wmd/intro/u-isotopes.htm|accessdate = 14 March 2012}}</ref> Ураниумот се распаѓа полека со испуштање [[Алфа-честичка|алфа честички]]. Полуживотот на ураниум-238 е скоро 4,47 [[Милијарда|милијарди]] години а на ураниум-235 е 704 [[милион|милиони]] години,<ref>{{cite web |url=http://ie.lbl.gov/toi/nucSearch.asp |title=WWW Table of Radioactive Isotopes|work=Lawrence Berkeley National Laboratory, Berkeley, US}}</ref> што ги прави корисни за да се дознае староста на Земјата.
Во 1789 откривањето на ураниумот во минералот уранинит се препишува на Мартин Хајнрих Клапрот, кој новиот елемент го нарекол по планетата [[Уран (планета)|Уран.]] Ежен-Мелшиор Пелиго е првиот човек кој изолирал металот и неговите радиоактивни особини се откриени во 1896 од страна на Анри Бекерел. Истражувањето на Ото Хан, Лиза Мајтнер, [[Енрико Ферми]] и останати научници, како [[Роберт Опенхајмер]] започнато во 1934 довело до примената на неговото гориво во нуклеарната индустрија а воедно и во ''Little Boy'', првата [[атомска бомба]] искористена за воени цели.
==Карактеристики==
| |||