Дора Сток: Разлика помеѓу преработките

'''Дора Сток ''' (родена на 6 март 1760 година- починала на 30 март 1832 година) е уметник од 18 и 19 век која специјализирала за сликање на портрет. Таа била во центарот на ценето домаќинство во кој голем број на уметници, музичари и писателии биле нејзини гости; и нејзините пријатели и познаници кои биле и нејзините најпочитуваните личности, вклучувајќи ги Гете, Шилер и Моцарт.

 

Таа била родена во Нирнберг, од татко Јохан Мајкл Сток, кој бил резбар на бакар (роден во 1737 година- починал во 1773 година). Во 1756 година, татко и се оженил со вдовица која била 5 години постара од него- Марија Хелен Енднер, родена во Швабе (1733г.-1782г.)- која веќе имала син, кој се викал Георг Густав, од нејзиниот претходен брак. Дора била првото од двете деца родени од овој брак; две години подоцна се родила нејзината помала сестра Ана Марија Јакобина, наречена Мина (родена на 11 март 1762- починала во 1843 година).

 

:''Самиот Моцарт, за време на неговиот краток престој во Дрезден, беше речиси секојдневен посетител на куќата на Корнер. За шармантниот и духовит Дорис, кој беше целиот во пламен и со неговата јужно- германска живост и упатуваше нејзе најубави комплименти. Тој дојде пред вечерата и откако тој излеа прилив од галантни фрази, седна да импровизира како свири пијано. Во соседната соба, на масата во меѓувреме се поставуваа чинии за супа и слугата најавил дека вечерата била послужена. Но, кој би можел да се одвои од Моцарт кога импровизира! Супата почнуваше да станува ладна и готвеното да се изгори, едноставно, така што ние можевме да продолжиме да го слушаме магичниот звук што господари, целосно посветен на тоа што тој го прави и свесен за остатокот од светот, и изведува мајстории од инструментите. Меѓутоа, еден конечно се измори токму на највисоките задоволства кога стомакот си го побара своето. Откако супата стана ладна, неколку пати додека Моцарт играше, тој за момент се посвети на задачата. „Моцарт“-рече Дорис, нежно ставајќи ја нејзината рака, бела како снег, на неговото рамо, „Моцарт, ние ќе одиме на вечера; сакаш ли да дојдеш со нас?“Но тоа беше точно дека Моцарт никогаш немаше да појде; тој играше мирно. Така ,ние често ги имавме ретките музички придружби на Моцарт за време на нашите оброци, Дорис го заклучи нејзиното раскажување, и кога ние се подигнавме од масата го најдовме него како сеуште седи на клавијатурата.''<ref>From Deutsch (1965, 568–569). The German original can be found in Burmeister.</ref>

{{Нормативна контрола}}