Ален Гинсберг: Разлика помеѓу преработките

'''Ирвин Ален ГинсбергГинзберг''' ({{роден на|3|јуни|1926}} - {{починал на|5|април|1997}}) бил [[САД|американски]] [[поет]], икона на [[хипи]]-движењето од втората половина на [[20-ти век|дваесеттиот век]]. ГинсбергГинзберг е најпознат по своето дело ''[[Урлик]]'' ([[1956]]), една долга поема во која го дава суровиот реалистичен приказ на само-уништувањето на неговите пријатели од [[Бит генерација|Бит генерацијата]], како и деструктивните сили на [[материјализам|материјализмот]] и [[конформизам|конформизот]] на американското општество врз човековата личност.

ГинсбергГинзберг е роден во [[Евреи|еврејско]] семејство во [[Њуарк]], [[Њу Џерси]]. Неговиот татко - [[социјализам|социјалистот]] [[Луј Гинсберг|Луј Гинзберг]] е поет и средно-школски професор. Мајката на ГинсбергГинзберг, Наоми Ливерџант (која страда од [[епилепсија]] и [[ментална болест|ментални болести]] од типот на [[параноја]]<ref name=Modern>{{цитирана веб страница| url=http://www.english.uiuc.edu/maps/poets/g_l/ginsberg/life.htm| title=Животот на Ален Гинсберг| first=Ен| last=Чартерс | publisher=''Modern American Poetry website''}}</ref>) е активен член на [[комунизам|Комунистичката партија на САД]] и често ги носи своите синови - Ален и Јуџин - на партиските состаноци. ГинсбергГинзберг подоцна ќе рече: "''Мама ги измислуваше нашите приказни за пред спиење и сите изгледаа вака: добриот крал јаваше кон својот замок, ги виде несреќните работници и им помогна.'''"<ref name=BioProject>{{цитирана веб страница| url=http://www.popsubculture.com/pop/bio_project/allen_ginsberg.html| title= Биографски белешки за Ален Гинсберг| first=Боунси| last=Џоунс| publisher=''Biography Project''| }}</ref>

Како тинејџер, ГинсбергГинзберг почнува да пишува писма до ''Њујорк Тајмс'' во врска со политички теми од типот на [[Втората светска војна]] и правата на работниците.<ref name="BioProject" /> Кога станува средношколец, патува со автобус, заедно со својата мајка, на нејзината терапија. Патувањето го вознемирува младиот ГинсбергГинзберг - го спомнува него, заедно со уште неколку други моменти од своето детство во неговата долга автобиографска поема "[[Кадиш (песна)|Кадиш за Наоми ГинсбергГинзберг (1894-1956)]]."<ref name="Modern" /> Додека е во средно училиште, ГинсбергГинзберг почнува да го чита [[Волт Витмен]]; ќе рече дека бил инспириран од страста на неговиот учител за читање.

Во [[1943]] ГинсбергГинзберг го завршува средното школо во Истсајд и за кратко време го посетува ''Државниот Универзитет во Монклер'' пред да се запише на ''Колумбискиот Универзитет'' со помош на една стипендија што му е дадена од ''Young Men's Hebrew Association'' (1949).<ref name="obit">{{цитирана веб страница| url=http://www.nytimes.com/books/01/04/08/specials/ginsberg-obit.html| title=Посмртницата на Гинсверг| publisher=New York Times| }}</ref> Додека е на Колумбија, ГинсбергГинзберг пишува за литературното списание ''Columbia Review'', за хумористичниот магазин ''Jester'', ја добива поетската награда Вудбери и е претседател на дебатната група во училиштето.

Додека е бруцош, Гинзберг се спријателува со [[Лусиен Кар]], кој го запознава Ален со идните битници [[Џек Керуак]], [[Вилијам С. Бароус]] и [[Џон Клелон Холмс]]. Многу набрзо се поврзуваат, бидејќи сите се приврзаници на младешкиот ентузијазам, на потенцијалот што постои во потиштената и ограничена млада повоена американска генерација. ГинсбергГинзберг и Кар со возбуда зборуваат за "''Новата Визија''" (фраза адаптирана од големиот француски поет [[Артур Рембо]]) на американската литература. Кар го запознава ГинсбергГинзберг и со [[Нил Кесиди]], со кого тој долго време ќе биде опседнат.<ref>Бери Гифорд, ''Како и секогаш: Собрани преписки меѓу Ален Гинсберг и Нил Кесиди.''</ref> Керуак подоцна ќе ја опише првата средба меѓу ГинсбергГинзберг и Кесиди во неговиот познат роман од 1957 година ''[[На патот]]''.<ref name="Modern" /> Керуак ги гледа како мрачната (ГинсбергГинзберг) и светлата (Кесиди) страна на нивната заедничка "''Нова визија''." Ваквата слика за ГинсбергГинзберг кај Керуак е всадена поради политичките погледи на Ален; тој ќе го нарече ГинсбергГинзберг "Карло Маркс" во ''На патот''. Ова е една од причините за дихармонизацијата на односот меѓу Керуак и ГинсбергГинзберг - Керуак, иако отпрво бил делумен приврзаник на [[комунизам|комунизмот]], со време, сосема се разочарал од него.

[[Податотека:Gregory Corso and Allen Ginsberg young.jpg‎|thumb|300px|right|ГинсбергГинзберг (десно) со својот долгогодишен пријател [[Грегори Корзо]]]]

Во 1948 година, во стан во [[Харлем]], Гинзберг има аудитивна халуцинација во која [[Вилијам Блејк]] му ги читал своите песни "''[[Ах, сончогледу]]''," "''[[Болната ружа]]''," и "''[[Изгубеното девојче]]''". Во тој период ГинсбергГинзберг ги читал токму овие три песни и рекол дека му звучеле навистина познато; набрзо слушнал некој далечен глас кој звучел како да му припаѓа на [[Бог]], но кој, според ГинсбергГинзберг, бил Блејков. Во тој момент, почувствувал дека присуствува на некакво откровение. Верувал дека ги видел сите поврзаности во универзумот. Погледнал кон пожарникарските скали и сфатил дека некој ги има направено; потоа погледнал кон небото и интуитивно осознал дека и тоа е направено од некого, односно дека нечија рака успеала да го создаде. Подоцна ГинсбергГинзберг ќе рече дека оваа халуцинација не била плод на земање дрога, но ќе напомене дека успевал во подоцнежните години да ја поврати со помош на халуциногени средства. <ref>Бери Мајлс, ''Гинсберг: Биографија.'' Лондон: Virgin Publishing Ltd. (2001), 628 страни.</ref>

Во Њујорк ГинсбергГинзберг се запознава и со [[Грегори Корзо]], и тоа во ''Pony Stable Bar'', еден од првите лезбејски барови во светот. Корзо, кој штотуку бил пуштен од затвор и кој бил парично издржуван од патроните на барот, пишувал песна во мигот кога се запознале. Гинзберг ќе рече дека веднаш бил привлечен од Корзо, кој, за разлика, од него, бил [[хетеросексуалност|хетеросексуалец]] но ги разбирал и различно ориентираните по трите години минати во затвор. Откако причитал дел од песните на Корзо, Гинзберг бил уште пофасциниран, сфаќајќи дека Грегори бил и "духовно надарен." Наскоро, тој го запознава Корзо со другите негови блиски пријатели. Во текот на нивниот прв состанок во ''Pony Stable'', Корзо му покажува песна во која ја опишува убавината на една девојка која се сончала гола на прозорецот. Изненадувачки, убавицата всушност била девојка на ГинсбергГинзберг во периодот на еден од неговите неколку хетеро-излети. ГинсбергГинзберг и Корзо ќе останат пријатели до крајот на нивните животи.

Во овој период ГинсбергГинзберг е дел од една романтична врска со поетесата [[Елис Ковен]], уште еден член на битниците; во [[1962]] година, Елис ќе се самоубие фрлајќи се од својот стан на седмиот спрат.

Во [[1954]] во [[Сан Франциско]], ГинсбергГинзберг го запознава [[Питер Орловски]], (кој е седум години помлад од него) во кого веднаш се вљубува и со кого останува во доживотна врска; под негово влијание тој ќе го отпочне кокетирањето со [[тибет]]скиот [[будизам]].

Во Сан Франциско, ГинсбергГинзберг ќе се спријатели и со голем број од членовите на движењето наречено ''Сан Франциско Ренесанса'' кои со време ќе станат битници во поширока смисла на зборот. [[Воли Хендрик]] – сликар и коосновач на ''Шестата Галерија'' – во летото 1955 година му се доближил на ГинсбергГинзберг и побарал од него да организира поетско читање во неговата галерија. Најпрво ГинсбергГинзберг одбива... но откако ќе напише една груба скица на ''Урлик'', си го променува мислењето. <ref>Џона Раскин, ''Американски врисок: „Урликот“ на Ален Гинсберг и создавањето на бит-генерацијата''.</ref> ГинсбергГинзберг го рекламира настанот како "''Шест поети во Шестата галерија''." Еден од најзначајните митови во легендариумот на битниците, познат само како "''[[Читањето во Шестата галерија]]''" се случува на [[7 октомври]] [[1955]].<ref name=npr>{{цитирана веб страница| url=http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=4950578| title= Раѓање на бит-генерацијата: 50 години 'Урлик'| first=Роберт | last=Сигел| }}</ref> Настанот, суштински, ги поврзува источните и западните фракции на бит-движењет. Од полично значење за ГинсбергГинзберг: таа ноќ за прв пат јавно се чита "''Урлик''", песната што му носи светска слава на ГинсбергГинзберг, како и на останатите поети од движењето. Настанот е забележан во романот на [[Керуак]] "''Алкохоличарите од Дарма''", каде се опишува собирањето пари од сите присутни за да се купи вино и страсното и пијано рецитирање на ГинсбергГинзберг, придружено со низа гестикулации.

Најважното дело на ГинсбергГинзберг, "''[[Урлик]]''", го содржи добро-познатиот прв стих, еден од најчесто цитираните во историјата на [[постмодернизам|постмодерната литература]]: ''Видов како најголемите умови на мојата генерација гладуваат, уништени од лудило и хистерично голи, како се влечат низ црнечките улици во зорите барајќи гневен фикс, ангелоглави хипстери што горат во древните небесни нишки на ѕвезденото динамо од машинеријата на ноќта.'' <ref> Слободен препев; во оригиналот стиховите гласат вака: "''I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked, dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly connection to the starry dynamo in the machinery of the night.''" </ref> "''Урлик''" се смета за скандалозна поема во времето на нејзиното издавање поради грубоста на јазикот, кој многу често е и алузивен и експлицитен. Поради користење на непристоен јазик, многу брзо по нејзиното печатење, песната е забранета. Забраната станува ''[[cause célèbre]]'' меѓу бранителите на ''Првиот Амандман'', и подоцна е крената од страна на судијата Клејтон В. Хорн со објаснување дека е од ''искупувачко социјално значење''.

Еднаш ГинсбергГинзберг ќе рече дека сѐ што напишал било негова лична и проширена биографија (како Керуаковата ''Легенда Дулоуз''). Но ''Урлик'' не е само биографија на ГинсбергГинзберг пред 1955 година, туку и хроника на бит-генерацијата. ГинсбергГинзберг ќе тврди дека ''Урлик'' ги истражува и неговите сѐ уште нерешени чувства за неговата шизофрена мајка. Иако ''Кадиш'' поексплицитно го истражува овој проблем (толку многу што подлабока стих-по-стих анализа би била прекумерно исцрпна и релативно нејасна), ''Урлик'' на многу места го користи истиот приод. Иако голем дел од неговите дела зборуваат многу за неговиот живот, неговите односи со останатите битници, како и неговите политички гледишта, се најзастапени во ''Урлик''.

Во [[1957]], ГинсбергГинзберг го изненадува литературниот свет, напуштајќи го Сан Франциско; заедно со [[Питер Орловски]] одат во Париз каде веќе е [[Грегори Корзо]]. Корзо ќе им покаже една мала, дрвена куќичка сместена на ''9 rue Gît-le-Coeur'' која ќе остане запаметена во историјата како ''[[Бит Хотел]]''. Набрзо им се приклучуваат [[Вилијам Бароус]] и уште неколку битници. Овој период е продуктивен и длабоко креативен за сите. Тука ГинсбергГинзберг ја завршува својата позната епска песна "''Кадиш''", Корзо ги компонира "''Бомба''" и "''Свадба''", а Бароус (со помош на ГинсбергГинзберг и Корзо) ја оформува "''Гол ручек''", средувајќи ги своите претходни записи. Овој период е документиран од фотографот [[Харолд Чепмен]], кој се доселува безмалку истовремено и кој постојано ги слика гостите на ''хотелот'' се до неговото ''затворање'' во [[1963]] година.

[[Податотека:Ginsberg-dylan.jpg|thumb|250px|Фотографија на ГинсбергГинзберг со [[Боб Дилан]] од [[1975]] година.]]

Иако "Бит" е термин најдлабоко поврзан со ГинсбергГинзберг и неговите блиски пријатели (Корзо, Орловски, Керуак, Бароус, итн.), самата фраза "Бит генерација" се однесува на многу други луѓе кои ГинсбергГинзберг ги запознава во текот на [[1950]]тите и раните [[1960]]ти. Клучно во поврзувањето на некој поет со овој назив, од денешна гледна точка, изгледа дека е пријателството со ГинсбергГинзберг. (Пријателството со Керуак или Бароус било исто така значајно, но обајцата со тек на време ќе се обидат да се исклучат од "Бит генерацијата.") Дел од незадоволството на битниците доаѓа од причина што ГинсбергГинзберг често бил именуван како нивни лидер. Тој никогаш нема да се смета за водач. Сепак, ќе рече дела голем дел од неговите пријатели-поети во овој период ги делеле истите намери и пишувале за исти мотиви. Дел од неговите понови пријатели се: [[Боб Кауфман]]; Лерој Џоунс пред да стане [[Амири Барака]], кој, откако ја причитал "''Урлик''", му напишал писмо на ГинсбергГинзберг на тоалетна хартија; [[Дајен Деприма]]; [[Роберт Крили]] и [[Денис Левертов]], како и [[Френк O' Хара]] и [[Кенет Кох]].

Подоцна, ГинсбергГинзберг ќе ја направи клучната врска меѓу битниците од 1950тите и [[хипи]]ците од 1960тите, спријателувајќи се, меѓу другите, и со [[Тимоти Лири]], [[Кен Киси]], [[Род Мекуен]] и [[Боб Дилан]].

ГинсберговотоГинзберговото духовно патување започнува спонтано и паралелно со неговите визии и продолжува со едно негово рано патување во [[Индија]] и една случајна средба со [[Чонгјам Тунгпа]] (и двајцата се обидуваат да фатат едно исто такси), професор по медитација, кој ќе му стане негов пријател и доживотен учител.

Еден период ГинсбергГинзберг ќе се поврзе и со [[хиндуизам|хиндуизмот]]. Ќе стане пријател со [[Бактиведанта Свами Прабхупада]], основач на движењето [[Харе Кришна]] на западната полутопка, однос документиран од Сатсварупа Госвами во неговиот биографски запис 'Срила Прабхупада Лиламрта'. ГинсбергГинзберг донира пари, материјали и репутација за да им помогне на Свами да го воспостави својот прв храм и оди на турнеја заедно со него. ГинсбергГинзберг е првата личност на северно-американскиот континент кој јавно ја пее мантрата на Харе Кришна. Ќе биде оплакуван од харе-кришнистите по неговата смрт во [[1997]] година.

Музиката и пеењето ќе бидат важен дел од јавните рецитации на Ален ГинсбергГинзберг. Често самостојно ќе се придржува со [[хармониум]], а неретко и од некој друг гитарист. Во текот на неговата кариера, скоро секогаш ГинсбергГинзберг ќе чита пред застаната публика.

ГинсбергГинзберг ја добива Националната награда за најдобра книга ''Падот на Америка''. Во [[1993]], францускиот министер за култура му го доделува орденот ''Chevalier des Arts et des Lettres'' (Редот на уметноста и писмата).

Ален ГинсбергГинзберг умира на [[5 април]] [[1997]], крај своето семејство и пријатели во неговата куќа во [[Њујорк Сити]], како последица на [[рак (болест)|рак]] на црниот дроб и компликација со [[хепатитис]]. Има 70 години. ГинсбергГинзберг пишува се до последните денови од својот живот: неговата последна песна "Работите што нема да ги направам (Носталгии)" е напишана на [[30 март]] <ref>Ален Гинсберг, ''Собрани песни 1947-1997'', стр. 1160-1.</ref>.

ГинсбергГинзберг е закопан во семејната гробница во Гомел Чесд, дел од [[Евреи|еврејската]] гробница на аголот на Мек Клелан и авенијата Маунт Оливет, близу [[Њуарк]], [[Њу Џерси]]. Местото не е јасно обележано и не е место каде се собираат голем број негови следбеници, но сепак често доаѓаат помал број приврзаници на ГинсбергГинзберг кои понекогаш оставаат по некоја книга или цвеќе на неговиот гроб.

* [http://www.allenginsberg.org Фондацијата Ален ГинсбергГинзберг.] {{en}}

* [http://allenginsbergmovie.com/ Животот и времето на Ален ГинсбергГинзберг DVD.] {{en}}

* [http://video.google.com/videoplay?docid=1011318964326139723 Интервју со Ален ГинсбергГинзберг на BBC.] {{en}}

* [http://www.poets.org/agins Ален ГинсбергГинзберг на Poets.org] - со аудио клипови, поеми и есеи. {{en}}

* [http://www.youtube.com/watch?v=cpOeZzkwPC0 Баладата за скелетите - во изведба на Ален ГинсбергГинзберг и Пол Мекартни.] {{en}}

* [http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=6393328 И по 50 години, се слуша ехото на ГинсберговиотГинзберговиот 'Урлик'.] {{en}}

* [http://www.rollingstone.com/artists/allenginsberg Ален ГинсбергГинзберг] на списанието ''Rolling stone''. {{en}}