Новата македонска книжевност е период од историјата и развојот на македонската книжевност кој ги опфаќа XIX[[19 век|19]] и XX[[20 век]] век. Според периодизацијата на македонската книжевност, овој период започнува во преродбениците во 19 век и трае до [[Втората светска војна]], кога започнува периодот на современата македонска книжевност. Овој период се дели на три мошне важни помали периоди: ''преордбенички, револуционерен'' и ''меѓувоен''. Со основањето на новата македонска книжевност, започнало и втемелувањето на современиот македонски јазик. Праксата да се пишува и објавува дела пишани на црковнословенски јазик од македонска редакција постепено се изоставала и започнало да се користи македонскиот народен говор во пишана форма. Оваа пракса е особено видлива и карактеристична за преродбеничкиот период на новата македонска книжевност, каде, меѓу другите, охридскиот, струшкиот, велешкиот, прилепскиот, битолскиот и тетовскиот говор ги исполнуваат страниците на книгите на голем број македонски преродбеници и револуционерни дејци. Периодот на новата македонска книжевност опфаќа плејада значајни личности и столбови на македонската национална книжевност, започнувајќи од [[Јоаким Крчовски]], [[Кирил Пејчиновиќ]], [[Партенија Зографски]], па преку [[Крсте Мисирков]], [[Христо Смирненски]], [[Никола Вапцаров]], [[Ѓорѓија Пулевски]], па сè до [[Коста Рацин]], [[Васил Иљоски]], [[Коле Неделковски]] и многу други.
