Курт Вонегат: Разлика помеѓу преработките

Неговиот првпрвиот расказ на Вонегат, „Извештај за ефектот на шталата“ (англ. ''Report On the Barnhouse Effect'') се појавувапојавил во [[1950]] година. Првиот негов [[роман]] „Свирачко пијано“ (''Player Piano'') (1952) се смета дека е напишан под влијание на неговата кариера во Џенерал„Џенерал ЕлектрикЕлектрик“ бидејќи обработува дисутописка фантастична тема каде работниците се заменети од [[Машина|машини]]. ПродолжуваПотоа, продолжил да пишува SF кратки раскази[[Научна сефантастика|научно-фантастични]] раскази до неговиот втор роман, „Сирените на Титан“ (''The Sirens of Titan'') (1959). Во 1960 година неговиот стил се менува: од ортодоксен Сци-фипроменил во прилагоден, полу-[[Автобиографија|автобиографски]] стил, кој го употребуваприменет во „Кланицароманот пет“„Касапницата-Пет“ каде експериментира со структурата користејќи патување низ времето како основа. Овие структурни експерименти ги продолжил и во „Појадок на шампионите“ (''Breakfast of Champions'') (1973), каде се вклучени и многу сурови илустрации, како и појавување на самиот автор.

„Се плашиш дека ќе извршиш самоубиство, исто како мајка ти“ - реков.

„Знам“ - реков.

Мајката на Курт Вонегат навистина извршила [[самоубиство]] кога тој билоколу во20 раните дваесеттигодини. Тојисто така, и тој имал обид за самоубиство во [[1985]] година, иа потоа напишал неколку есеи на таа тема. Многу непријателски расположени критичари велатсметаат дека приказната е безоблична, но како и да е оваа книга е првиот бестселер на Вонегат. СеВо неа се појавуваат многу воскреснати ликови, како оној на Килгор Троут кој се провлекува во многу понатамошни романи на Вонегат, овој лик е во интеракција со ликот на авторот.