Исихазам: Разлика помеѓу преработките

Зборот „исихија“ буквално значи „мир”, „мирување”, „тишина”. Меѓутоа, кај православните подвижници означувало нешто многу повеќе и имало подлабока смисла. Она што го карактеризира човекот и светот во кој живее е постојаниот немир и променливост. Оттаму човекот постојано чезнее за спокојство. И како што сведочи искуството дека “мирно море” не се наоѓа на површината на морето, туку во неговите длабочини, така внатрешниот мир треба да се бара во ''длабочините на човекот''. Исихиата е токму тоа: барање на таков внатрешен мир, кој го ''надминува секој ум''. Тоа не е просто спокојство, наоѓање на мирно место за живеење и пребивање, туку битијно собирање на човечкото битие во својот центар; а преку него собирање во Бога и Бога, како единствен извор на вистинскиот мир. Оттаму, најдобар превод на зборот “исихија” е оној на о. Јустин Поповиќ: “Moлитвено Тихивање”. Бидејки тоа собирање може да се достигне само преку [[Вера|верата]], [[Покајание|покајанието]], [[Пост|постот]] и [[Молитва|молитвата]]. Тихување не значи пасивност. Тоа бара огромен духовен напор и борба против страстите кои се праизвор на целокупната човекова расеаност и растуреност. Објаснувајќи го овиј мир, св. ГригориеГригориj Палама вели, додека [[пророк Мојсеј|пророкот Мојсеј]] молчел, се слушал слушнал гласот Божји: “''зошто викаш кон Мене''”( 2 Мој. 14гл. 15ст.). Тоа молчење е погласно од говорот, тишина која расте во длабочинскиот повик на битието. Кој се здобие со такво молитвено тихување, вели [[св. Јован Лествичник]], ја познал длабочината на тајната.

Законот на животот според [[Свети Григориј Богослов|св. ГригориеГригориј Богослов]] се состои во ова: “Бога треба повеќе да го споменуваме од дишењето”. Само така може да се исполни целта на христијанскиот живот: постигнување заедница со Бога, причестување и гледање на Бога. Тоа е основната идеа на исихастите низ сите времиња, богословски потврдена и озаконета во Црквата, прво низ Ареопагитските списи, а потоа и во делата на преподобен на [[преподобен Максим Исповедник]]. Тоа се, заедно со Евагрие, св.Исак Сирин, а особено [[преподобен Симеон Нов Богослов]], духовните родоначалници на светогорските исихасти.

== Исихазмот на Света Гора Антоска ==

Токму оваа жед и подвиг е создадена, растела, живеела и живее на [[Света Гора|Св. Гора Атонска]]. Од самиот почеток светогорските подвижници го зграбиле исихазмот. Св. Гора, по својата природа е место за “ исихија ”, а истовремено и “ огниште на добредетелите ”. Она што пишува за првиот светогорски пустиник, [[преподобен Петар Атонски]], дека:'' ”своите очи, душа, и ум, ги утврдил на небото, се откажал од дома, од татковината, од родителите, пријателите и кажувајки им на сите збогум, својот живот го посветил на Бога...”'', тоа било и останало евангелско правило на сите негови духовни следбеници. За него св. Григорие Палама ( еден од тие следбеници ), вели дека со своето умерено и полно ( вистинско ) воздржување во животот “''здобил силна умствена сила''”.