Западно Римско Царство: Разлика помеѓу преработките

Недостатокот на волја за соработка со Аларих меѓу дворјаните на Аркадиј е резултат на краткорочната доминација на војсководачот на Готите, [[Гајн]]. Неговата супериорност меѓу простите жители на [[Цариград]] разбудило големо непријателство кон Готите и варварските војници, генерално. Кога Гајн се одметнал и се обидел да избега преку [[Дунав]] во 400 г. го фатил и го убил кралот на [[Хуни]]те, [[Улдин]]. Во историските извори тоа било прво спомнување на Хуните северно од Дунав. Се чини дека на долината [[Волга]] токму во ова време почнале да се населуваат во областите на север од [[Дунав]] и во [[Панонска низина]]. Натамошното населување на Хуните во почетокот на V век предизвикало реакција слична на настаните од 375. година, само што сега потешко било огодено Западноримското царство. Веќе во 405 г. готскиот крал [[Радагајст]] ги повел своите луѓе од горниот Дунав во Италија, но во 406 г. Стилихон го поразил и го погубил кај [[Фиренца]]. Цената на оваа победа била повлекувањето на главнината на римската војска од [[Рајна]], која исто така ја притискале племињата кои се движеле – [[Вандали]]те, [[Свеви]]те, [[Алани]]те, [[Бургунди]]те... Поради постојаната потреба од луѓе, Стилихон му се јавил за помош на Аларих и потоа му наложил да му помогне на Западното царство во придобивањето на балканските територии. Во зимата 406/407 г. Готите се заседнале во [[Епир]], но римската воена помош никогаш не стигнала, бидејќи во меѓувреме се појавиле неколку нови и сериозни проблеми за Стилихон. Првин, на 31.  декември 406 г. групи на [[Вандали]], [[Силинзи]] и [[Хаздинзи]] ја поминале [[Рајна]] во друштво со [[Свеви]]те и [[Алани]]те, а ги следеле [[Бургунди]]те и [[Алемани]]те. Второ, поголема опасност за положбата на царот [[Хонориј]] претставувал уште еден узурпатор од [[Британија]], Константин III, кој летото 407 г. го преминал [[Ламанш]] и до мај 408 г. ја утврдил својата резиденција во [[Арелат]] (денешен [[Арл]]). Најпосле, војниците на Аларих, кои една година мирувале, се побуниле и нивниот крал ги повел во [[Италија]], за да изнуди од Стилихон решавање на статусот на Визиготите. Директна последица од овие случувања било преместувањето на резиденцијата на Западот од [[Милано]] во посигурната [[Равена]].

[[Рицимер]], кој по татко бил Свев, а по мајка внук на визиготскиот крал [[Валиј]], сега врховен командант на западноримската војска (magister militum), го поддржал својот римски колега [[Мајоријан]], кој на 1 април 457 г., бил прогласен за цар, по подолг период во текот на кој источноримскиот цар [[Лав I]] форлмално бил владетел на обединетото царство. Овојпат, византискиот цар го признал [[Мајоријан]] за совладетел и признавањето го обележал така што Мајоријан, на 28.  декември, бил прогласен за цар по втор пат. Изгледа дека главната цел на владеењето на Мајоријан била да ја преземе Африка од Вандалите и заради тоа се обидел да ја обнови римскта власт во јужна Галија и Хиспанија, од каде сакал да тргне во поход против Вандалите. Иако Мајоријан ги натерал Визиготите и Бургундите да попуштат и повторно ги присилил да ги почитуваат сојузничките односи, неговите планови за поход на Африка не се оствариле. Командантот на римската војска во [[Илирик]], [[Марцелин]], летото 461 г. ги избркал Вандалите од [[Сицилија]], а римската флота од околу 300 бродови била разместена по пристаништата на Хиспанија, од [[Нова Картагина]] (денес [[Картагина]]) до [[Илик]] (денес [[Елче]]). Итриот [[Гејсерих]] сепак насетил од кој правец е планиран главниот напад и вандалската флота ги нападнала и ги запалила римските бродови пред да испловат кон Африка. Поразен пред вистинската битка, [[Мајоријан]] тргнал назад во Италија, но на 2 август, на патот бил уапсен од страна на поддржувачите на [[Рицимер]] и бил лишен од царските инсигнии. Мајоријан ја изгуфил поддршката на сенаторите ккои се обидел да ги оданочи за да стекне повеќе средства за своите воени планови. Рицимер го симнал од престолот, токму кога Мајоријан ги распуштил галските одреди, и го убил пет дена подоцна.

** [[Ветранион]] (1 март - 25.  декември 350, Илирик)

* [[Мајоријан]] (18 февруари/28.  декември 457 - 2/7 август 461)