Лујџи Пирандело: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 19:
Лујџи Пирандело го превртил традиционалниот однос на театарот и стварноста. Во драмата „[[Шест лица го бараат писателот]]“, сцената се претвора во место каде се случува вистинскиот живот. Како [[Марсел Пруст]], така и Пирандело тврди дека уметноста е повредна од животот, и дека смислата на животот постои само во уметноста.
Во едно писмо до францускиот критичар [[Бенжамен Кремје]] (''Benjamin Crémieux''), Пирандело се искажал за својот книжевен успех на следниов начин: „Навистина верувам, во онаа мала мера во која нешто вредам, дека никому ништо не му должам. Сè скромно направив сам. И немав книжевни покровители и многу се борев - повеќе од шест години - за да најдам издавач, со фиоките веќе полни со ракописи. Не го запознав Кардучи, ниту го познавав Данунцио; со Верго стапив во контакт многу доцна... кога имав 80 години... Што се однесува до мене, мил мој Кремје, јас всушност не знам зошто до сега не бев каменуван, но Ви се колнам дека
Во популаризацијата на драмското творештво на Пирандело голем придонес дал Бенжамен Кремје, кој заедно со својата сопруга Мари-Ан Комнен (''Marie-Anne Comnène'') ги превел сите негови драми и раскази на [[француски јазик]].<ref>Nikša Stipčević, „Pogovor“, во: Luiđi Pirandelo, ''Novele''. Beograd: Rad, 1962, стр. 147.</ref>
|