Второ Бугарско Царство: Разлика помеѓу преработките

[[Калојан]], познат и како ''Ромеоубиец'',<ref>[http://www.promacedonia.org/en/bulgarien1943/zweite.html ''„Kalojan, der Griechentöter"'']</ref>, цар на Бугарија станал во [[1197]] година. Тронот го наследил во време кога земјата се наоѓала во голема нестабилност. Во текот на [[1202]] година, [[Римокатоличка црква|Римокатоличката црква]] ја организирала [[Четврта крстоносна војна|Четвртата крстоносна војна]]. По налог на [[Венецијанска република|Венецијанската република]], рицарите го нападнале и ограбиле пристаништето Зара. По ова, Венеција склучила сојуз со приврзаниците на [[Алексеј Ангел]], кој во тоа време се наоѓал до затвор, заедно со својот татко [[Исак II Ангел]]. Крстоносците се упатиле кон [[Константинопол]]. (''Види'':[[Опсада на Константинопол (1203)]]). Византискиот император [[Алексеј III Ангел]], склучил договор со [[Калојан]]. Според договорот, под власта на Калојан се најдела цела [[Северна Бугарија]], [[Браничево|Браничевската област]] и [[Белград|Белградската област]], како и делови од [[Северна Тракија]] и [[Македонија (регион)|Македонија]]. Во исто време, [[Браничево|Браничевската област]] и [[Белград|Белградската област]] биле окупирани од страна на [[Унгарија]]. По овој настан, царот Калојан успеал со својата војска да ги протера [[Унгарци]]теУнгарците од истите области.

Така, скоро сите тракиски тврдини и области застанале на страната на Калојан. Во [[Едрене]] (или [[Одрин]]), Калојан ја испратил куманската коњаница каде рицарите и крстоносците доживеале голем пораз. Во таа битка бил заробен и самиот император [[Балдвин Фландриски]] и однесен како заробеник во [[Трновградска тврдина|Трновградската тврдина]]. По битката кај Едрене, бугарската армија зазела големи делови од [[Тракија]] и [[Македонија (регион)|Македонија]]. Поради страв да не биде нападната и расцепканата византиска држава, византиската аристократија се откажала од договорот кој бил склучен со Калојан. Поради тоа, царот Калојан го зазел денешниот град [[Пловдив]]. Во [[1207]] година војната се проширила го голема мера, за да на крај повторно биде склучено примирје за заедничко дејство против [[Константинопол]] односно Латинската империја. Следувала опсада на Едрене и неуспешна опсада на престолнината на Латинската империја. Како главна причина се смета повлекувањето на куманите од опсадата. По ова, бугарските позиции се насочиле кон [[Солун]]. Сепак, опсадата и можното заземање на Солун не се случила главно поради убијството на Калојан од страна на неговиот прв военоначалник ''Манастар''.

По смртта на Калојан, на негово место застанал [[Борил]] во [[1207]] година, кој бил син на сестрата на Калојан. Во времето на неговото управување, цар Борил загубил голем дел од териториите на Бугарија, пред се [[Пловдив]], [[Белград]], [[Браничево]] и [[Ниш]]. Во текот на [[1213]] година тој склучил мировен договор со [[Латинска империја|Латинската империја]] преку династичен брак на својата ќерка со Хенрик. Во исто време династичен брак бил склучен и помеѓу другата ќерка на Борил и унгарскиот крал [[Бела IV]], со кое во исто време дошло до подобрување на односите и со [[Кралство Унгарија]]. По застанувањето на тронот на Борил, приврзаниците на [[династијаДинастија Асеновци]] биле принудени да побегнат од земјата, засолнувајќи се кај куманитеКуманите.

Во исто време, на јужниот дел од [[Балкански полуостровПолуостров|Балканскиот полуостровПолуостров]], [[Епирско деспотство|Епирското деспотство]] на чело со [[Теодор Комнин]] го уништило [[Солунско кралство|Солунското кралство]]. Иван Асен својата ќерка ја оженил со Теодор Комнин со кое си осигурил привремена сигурност на јужните делови од своето царство.

Во текот на [[1228]] година починал латинскиот император [[Роберт Кутрен]], а на негово место застанал неговиот малолетен син [[Болдвин II]]. Овде повторно бил склучен договор помеѓу латинјанитеЛатинјаните и бугаритеБугарите, во кои бугарскиот цар станал регент на латинскиот император. Малолетната ќерка на бугарскиот цар, Елена, била омажена за латинскиот император. Бугарите биле задолжени да помагаат на Латинската империја при евентуалните војни со Епирското деспотство. Градот [[Пловдив]] бил повторно вратен на Бугарија. Но поради несигурноста од евентуални напади на Иван Асен, императорот склучил договор и со поранешниот ерусалимски крал [[Жан де Бриен]].<ref>http://ald-bg.narod.ru/BG_vladeteli/33_Asen_II.JPG</ref>

Во времето на [[Константин Асен]] ([[1257]]-[[1277]]), бугарската држава, која била во граѓанска војна, успеала да ги врати [[Северин]] и дел од [[Банат|Банатската област]], но во [[1261]] година новиот унгарски крал [[Стефан V (Унгарија)|Светаф V]] успеал да ги зазеде [[Видин]] и [[Лом]]. Во [[1264]] година, Константин Асен учествувал во походот против [[Византија]] заедно со околу 40.000 војска на Златната орда, но сепак оваа воена кампања не ги подобриле позициите на земјата на Балканот. Наслединк на Константин Асен станал [[Иваило од Бугарија|царЦар Иваило]] ([[1277]]-[[1280]]). Тој во почетокот успеал да организира походи против Византија во [[1277]] година. Но во летото на истата година тој морал да се исправи и против монголските [[Татари]] од Златната орда. Тој успеал да победи во неколку битки против Татарите. Следувала повторната граѓанска војна, во која византискиот император сакал најмногу да ја искористи. [[Византија]] се решила да застане на страната на синот на Мицо Асен, [[Иван Асен III]] ([[1279]]-[[1280]]). Но, во [[1278]] година, царот Иваило влегол во градот [[Трново]]. Во [[1278]] година, најпрвин забележал победи против византиските војски а по ова ја започнал поредната војна со Татарите. Тој се нашол во опсада во тврдината Драстер ([[Силистра]]). Опсадата продолжила три месеци, а во Трново се појавиле слухови дека Иваило загинал. Така, приврзаниците на [[Иван Асен III]] влегле во Трново, но неочекувано за нив, царот Иваило по краток период се појавил пред ѕидините на градот. Во исто време, од страна на [[Византија]] била пуштена армија од 10.000 војници. Иваило успеал да ги победи византиските војски кај [[Девња]]. Иван Асен успеал да побегне од престолнината а во меѓувреме за нов цар бил избран [[Георги I Тертер]] ([[1280]]-[[1292]]). Поради поредната граѓанска војна, и трите претенденти побарале помош од страна на [[Татари]]те, а во крајна сметка Иваило не ја добил и тој бил убиен.