Арнолд Гелинкс: Разлика помеѓу преработките

{{Инфокутија Философ

| region = Западна филозофија

| image_name = Arnold Geulincx.gif

| image_size = 140п

И покрај неговата теза дека Бог не може да делува без да се служи со разноврсност, Гелинксовата мисла се соочила со остри критики во почетокот на XVIII век од мислители како [[Руард Андала]] и [[Карeл Тенман]], како [[Спинозизам|спинозист]].<ref>Wiep van Bunge (уредн.), ''The Early Enlightenment in the Dutch Republic, 1650-1750: Selected Papers of a Conference, Held at the Herzog August Bibliothek, Wolfenbüttel 22–23 март 2001'' (2003), стр. 125.</ref>, започнувајќи со [[Крстијан Томасиус]] во 1710.<ref>http://www.geulincx.org/research/devlee.html</ref> Андала го напаѓа Гелинкс во има на „вистинските“ картезијанци, карактеризирајќи го Гелинкс како опасен, заедно со [[Бурхард де Волдер]], [[Жан Леклерк]], [[Фредерик ван Ленхоф]], [[Понтијан ван Хатем]] и [[Вилем Дерхоф]]. Гелинкс претрпел напад и од пиетистот [[Јоаким Ланге]], како дел од неговиот поход против [[Кристијан Волф]], а пак [[Јохан Франц Будеус]] ги Гелинкс и [[Пјер Бејл]] за подмолни антихристијани.<ref>Jonathan Irvine Israel, ''Radical Enlightenment: Philosophy and the Making of Modernity 1650-1750'' (2002), стр. 484, стр. 551 и стр. 635.</ref>

 

 

Гелинкс ја резимирал неговата филозофија во изреката „ако постои, значи така е“ (''ita est, ergo ita sit''). Верувал во „предутврдена складност“ како решение на [[проблем ум-тело|проблемот ум-тело]], но починал 25 години пред [[Лајбниц]] да ја изрече неговата позапаметена замисла на истата тема. Според Лајбниц, учењето за предутврдената складност е тесноповрзано со оптимизмот - „најдобриот од сите можни светови“. Но Гелинкс не ги доведува во врска овие две нешта.