Старогрчка митологија: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-философ +филозоф) |
|||
Ред 44:
Грчкото толкување на боговите со текот на времето започнало да се менува, со цел да се приспособи кон [[култура]]та на [[еволуција]]та. На пример, додека митовите за љубовни врски помеѓу машки богови и машки ликови се појавувиле дури кон средината на архаичниот период, веќе кон последната третина на [[7 век п.н.е.]], такви митови станале сè почести. Сите богови, со исклучок на [[Арес]], на крајот се здобивале со свои љубени момчиња, и на тој начин биле правени голем дел од хероите во старогрчката митологија. Еден од најпознатите такви ликови е митот за [[Херкулес]]. Пред тоа постоеле митови за љубов помеѓу мажи, како онаа меѓу [[Ахил]] и [[Патрокле]]<ref name="Percy">W.A. Percy, ''Pederasty and Pedagogy in Archaic Greece'', 54</ref>. Во денешно време овие линкови се сметаат само како хомоеротични.
Во [[5 век п.н.е.]] започнала да се зголемува писменоста помеѓу луѓето, како и развивање на нивната логика. Со ова започнала и кризата во старогрчкото општество. Најголема жртва на таа криза станал [[Сократ]]. Од друга страна, неколку радикални
Скептицизмот во класичниот период бил поизразен во т.н. [[еленистички период]]. Митографот [[Евхемер]] тврдел дека историите за боговите биле само спомени на збунетите антички цареви. И покрај тоа што делата на [[Евхемер]] се изгубени, сепак интерпретацијата на неговиот стил земал замав кај [[Диодор Сицил]].
Рационалното толкување на митовите станале дури повеќе од популарни во времето на [[Римската Империја]], благодарение на материјалните теории на тогашните
=== Ера на Боговите ===
Ред 145:
Во околу [[5 век п.н.е.]], надприродните сили од страна на некои историчари на пример, започнале да се одбегнуваат. Ова е пример со [[Тукидид]]<ref name="Griffin80">J. Griffin, ''Greek Myth and Hesiod'', 80</ref>, кој бил историчар и автор на [[Историја на Пелопонеската војна]]. Тукидид се смета за татко на „''научната историја''“ поради неговите строги стандарди и анализи на причините и последиците, без никакво споменување на интервенции од боговите во неговиот труд.<ref>Cochrane, p. 179; Meyer, p. 67; de Sainte Croix.</ref>Додека старогрчките драматурзи и поети се обидувале да ги преработат митовите, старогрчките историчари и филозофи започнале истите да ги критикуваат.<ref name="Miles7">G. Miles, ''Classical Mythology in English Literature'', 7</ref>
Неколку радикални
== Римска митологија ==
Ред 151:
[[Податотека:Júpiter y Tetis, por Dominique Ingres.jpg|thumbnail|right|180px|Јупитер, крал на боговите.]]
Римската митологија била главно заснована на старогрчката и [[Етрурска митологија|етрурската митологија]]. Во раната историја на [[Римска република|Римската Република]] биле увезени странски богови, особено од [[Грција]], кои извршиле големо културно влијание врз Римјаните. Покрај ова, Римјаните ги поврзувале своите домашни божества со старогрчки те богови и божици. Како што римјаните сè повеќе контактирале со Грците, влијанието на старогрчката религија започнало сè повеќе да се чувствува. Римските богови се поистоветувале, а некогаш и синкретизирале со старогрчки богови. Така [[Јупитер (бог)|Јупитер]] бил сметан за исто што и [[Зевс]]. [[Марс (бог)|Марс]] за [[Арес]] и [[Нептун (бог)|Нептун]] за [[Посејдон]]<ref name="Gale88">M.R. Gale, ''Myth and Poetry in Lucretius'', 88</ref>. Се разбира, вистината е дека Јупитер имал изразени италски особини кои Зевс ги немал, и Јунона ја задржала нејзината етрурска воздржаност исто толку колку што примила од [[Хера]]. Грешка е да се мисли дека римските богови сосема се асимилирале со старогрчките, иако тие навистина биле поврзувани со нив. Пренесувањето на антропоморфните особини од старогрчките на римските богови, и распространетоста на старогрчката
Главната причина за забрана или уништување на римската или старогрчката митологија е ширењето на [[христијанство]]то.
| |||