Данте Алигиери: Разлика помеѓу преработките

Во раните години од прогонството од Фиренца, Данте тој напишал две важни дела на [[латински јазик]]. Првото е „[[За народниот говор]]“ (''De Vulgari Eloquentia'') од 1304- 1305 во коешто тој го дефинира народниот јазик како средство за литературно изразување и се обидува да воведе критериум за користење на пишуваниот [[италијански јазик]] и [[италијанска поезија]]. Своите целосни [[Филозофија|философскифилозофски]] и книжевни идеи ги изложил во незавршеното дело „Гозба“ (''Convivio'') од 1304-1307, напишано на народен јазик, кое требало да биде приказ, во 15 книги, на целото знаење во тоа време. Од ова дело биле завршени само првите четири книги. Во делото „[[За монархијата]]“ (''De Monarchia''), напишано на [[латински јазик]], Данте ги изложил своите [[Политика|политички]] сфаќања за поделба меѓу верската и политичката власт, од кои првата треба да И припадне на [[Црква|црквата]], а втората на владетелот. Исто така, тој напишал и неколку други помали дела, како што е „Epistolae“.<ref>Eros Sekvi, „Beleška o piscu“, во: Dante Aligijeri, ''Pakao''. Beograd: Rad, 1961, стр. 225.</ref> Важно дело на Данте Алигиери е „[[Нов живот]]“ (''La vita nuova''), кое го напишал непосредно по смртта на Беатриче. Делото се состои од [[сонет]]и и [[Канцона|канцони]] (љубовни поеми), проткаени со прозни објаснувања. Во него се раскажува за љубовта на Данте кон Беатриче, како и неговото претчувство за нејзината смрт. Делото е едно од најголемите и најубавите примери на љубовна [[поезија]] во европската литература.

Иако не се знае кога е точно напишано делото „Божествена комедија“, се смета дека Данте започнал да работи на неа во времето кога веќе бил во прогонство. Притоа, со сигурност се знае дека „[[Пеколот (Божествена комедија)|Пеколот]]“ и „[[Чистилиштето (Божествена комедија)|Чистилиштето]]“ биле завршени пред април 1314 година, додека третиот дел „[[Рајот (Божествена комедија)|Рајот]]“ бил напишан пред крајот на неговиот живот.<ref>Eros Sekvi, „Beleška o piscu“, во: Dante Aligijeri, ''Pakao''. Beograd: Rad, 1961, стр. 226.</ref> Иако Данте ја започнал „Божествената комедија“ со намера да го слави ликот на Беатриче, потоа делото добило многу поширок опфат, т.е. тоа претставува портрет на целиот средновековен општествен, политички, философскифилозофски и културен свет. Притоа, Данте ја презел формата на алегоричната поема од средновековната поетска традиција, а во намерата своите сфаќања за потребата од повисока правда да ги направи достапни на пошироката јавност, тој одлучил делото да го напише на народен [[италијански јазик]], наместо на [[латински јазик]], како што било вообичаено да се пишува во тоа време. Поради содржината, која тече од тажен почеток кон среќен крај, и поради разбирливиот [[јазик]] на којшто е напишано, делото било наречено „Комедија“, а дури во [[16 век]] тоа било објавено со насловот „Божествена комедија“, како што е познато до ден-денес.<ref>Eros Sekvi, „Beleška o piscu“, во: Dante Aligijeri, ''Pakao''. Beograd: Rad, 1961, стр. 226.</ref>