Политика на САД: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
ситно средување |
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-Првата Светска Војна +Првата светска војна) |
||
Ред 92:
Повеќето официјални лица во Америка избираат по еден член од единиците и добиваат канцеларии со победа над своите противници во систем за утврдување на победниците кој се нарекува прв-последователен-последен, а оној кој ќе го добие мнозинството ќе победи. Ова го охрабри двопартискиот систем. Во отсуство на повеќето членови во конгресните окрузи, можна е пропорционалсна застапеност и третите партии не можат да напредуваат. Иако на изборите во Сенатот се избираат по двајца сенатори по изборна единица (држава), а скалестите мандати ефективно резултираат со по една изборна единица на изборите за Сенатот.
Друг критичен фактор е пристапот кон гласачкото ливче со закон. На почетокот, гласачите кои излегуваа на избори јавно кажуваа кој кандидат го подржуваат. Подоцна ова се разви во процес каде што политичката партија создава свое гласање и на тој начин глсачот своето гласачко ливче на партијата го става во гласачка кутија. Во доцниот XIX век, државите започнаа да го усвојуваат Австралискиот метод на тајно гласање, а тоа на крајот стана и стандардно во САД. Методот на тајно гласање гарантира дека приватноста на граѓаните ќе биде загарантирана и секоја држава посебно ќе биде одговорна за креирање на официјално гласање. Фактот дека државните законодавни тела беа доминирани од страна на демократите и републиканците им даде шанса на овие партии да ги усвојат дискриминирачките закони против малите политички партии, но таквите закони не се појавиа се до првото Ред Скеар што ја погоди Америка по Првата
Исто така треба да се напомене дека и покрај тоа што често не го прават, сепак партиските членови се редат во линија и ги подржуваат политиките на нивната партија, тие се слободни да гласаат и против нивната партија и да гласаат за опозицијата ако тоа го сакаат.
Во Америка, истите политички етикети (Демократите и Републиканците), ги покриваат речиси сите области, и затоа повеќето од гласачите се мобилизирани ви име на овие две партии, вели Нелсон Б. Полсби, професор по политички науки, во книгата Нови Федералистички Трудови: Есеи во одбрана на Уставот. Сепак, демократите и републиканците не се исти насекаде. Варијации во 50 политички култури на државите даваат значителни разлики во севкупното она што значи да се биде, или да се гласа за демократите или републиканците. Овие разлики покажуваат дека се може да биде оправдано осврнувајќи се на американскиот дво-партиски систем како маска за нешто повеќе од сто-партискиот систем.
| |||