Психоанализа: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
embed {{Нормативна контрола}} with wikidata information |
дополнување |
||
Ред 1:
{{Внимание}}
'''Психоанализата''' е [[Метод|метод]] на психичко истражување кое има за цел да го долови значењето на потсвеста како влијателна компонента на човекотово однесување. Основите на психоанализата ги поставил [[Сигмунд Фројд]]. Првиот конгрес на психоанализата е одржан во 1908 година, во [[Салцбург]].
==Учењето на Фројд за потсвеста==
Според Фројд, свеста претставува само дел од психичкиот живот на човекот, додека другиот дел т.е. одлучувачкиот се состои во самата [[потсвест]] (место на сите чувства, но и на творечкиот дел од личноста) на човекот. Психоанализата поаѓа од постулатот дека сето она што се случува во [[сон]]иштата во себе носи димензија која не излегува на површината. Тоа, всушност, е потсвеста, резултатот од низа на случки и настани кои се случиле во раното детство на самата индивидуа, во непосредна врска со [[секс]]уалноста во поширока смисла. Сето она што човекот го потиснува во себе секогаш се бори да се врати на површината во форма на симптомот (субјективен феномен кој го открива функционалното нарушување и повредата), лапсусот (грешки при говорот и пишувањето) итн.
Некои психички напнатости кои ја влошуваат здравствената состојба на возрасниот човек можат да доведат до степен да самиот тој дојде во допир,да побара помош од стручник за психоанализа,личност која и самата била подложена на психоанализа и која со самиот тој принцип е способна да го ислуша пациентот со психички проблеми.За време на аналитичката сеанса асоцијациите на пациентот помеѓу кашаните и проживеаните но заборавени моменти од својот живот,овозможуваат(асоцијациите) во текот на процесот на потиснување да ги врати назад и извлече на површина деновите на несвесните настани.Прво и основно правило на Психоанализата е слободната асоцијација.Пациентот се замолува да се опушти и да го казе сето она што му поминува низ главата па дури и она за кое смета дека е неважно или глупо.Единствено што не треба да прави е да не дозволи да му се создаде ниту една мисла без разлика на нејзината содржина.Реконструкцијата на она што го казува пациентот со помош на потиснатото чувство создава услови за исчезнување на симптомот.▼
▲Некои психички напнатости кои ја влошуваат здравствената состојба на возрасниот човек
==Критика на психоанализата==
Во својата критика на психоанализата, [[Карл Густав Јунг]] најпрвин ѝ оддава признание на Фројдовата теорија како прв обид во западната цивилизација за истражување на [[Психологија на личноста|психата]] оздола, од анималната сфера на [[Инстинкт|инстинктите]] при што оправданиот страв од метафизиката го спречил Фројд да навлезе во сферата на „[[Окултизам|окултното]]“. Меѓутоа, според него, психоаналитичарите никогаш не успеале да стигнат подалеку од претпоставените траги на интраутерни искуства и во таа смисла, дури и славниот концепт на „траума на раѓањето“ тој го нарекува „очигледен [[туризам]] којшто повеќе не може ништо да објасне“. Според него, Фројдовата психоанализа била немоќна да се отплетка од [[секс]]уалните фантазии и сличните „непомирливи“ тенденции што ги предизвикуваат [[Афект|афектните]] состојби. Затоа, Фројдовата психоанализа не може да допре до ништо друго, освен до суштински негативното вреднување на несвесното.<ref>Karl Gustav Jung, „Psihološki komentar Tibetanske knjige mrtvih“, во: Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 141-158.</ref>
== Наводи ==
{{наводи}}
{{Нормативна контрола}}
| |||