Бардо Тодол: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
→Осврт кон книгата: дополнување |
|||
Ред 62:
==Осврт кон книгата==
Според тибетската традиција, „Бардо Тодол“ потекнува од [[9 век]] и претставува едно од делата на [[Падма Самбхава]] (Големиот, Благороден гуру на Бардо Тодол и основачот на [[Ламаизам|ламаизмот]]), кои долго време биле скриени од јавноста, по прогонот на тибетските будисти од страна на [[Лангдарма]].<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 14 и 29.</ref> Денес, „Бардо Тодол“ е во широка употреба на [[Тибет]], каде се чита како молитвеник.<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 20.</ref> Автентичното и оригиналното јадро на „Бардо Тодол“ го сочинуваат „Коренитите стихови на шесте Бардо“ и „Патеките на добрите желби“, а подоцна, околу нив биле додавани коментари во вид на прозни текстови.<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 22.</ref> На читателите од Западната хемисфера „Бардо Тодол“ им станал достапен во 1927 година, кога книгата била објавена на [[англиски јазик]] од страна на д-р [[Волтер Еванс Венц|Волтер Јилинг Еванс Венц]], кој истовремено бил и преведувач, заедно со Лама Кази Дава Самдуп.<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 11.</ref>
Карл Густав Јунг напишал [[Психологија|психолошки]] коментар на „Бардо Тодол“, анализирајќи ја книгата со апаратурата на западната психолошка теорија. Притоа, тој прави паралела меѓу будистичката категорија „карма“ и поимот на „пихичкото наследство“ во западната психологија; состојбата во Чоњид Бардо е еквивалентна на намерно предизвиканата [[психоза]]; дезинтеграцијата на психичкото тело во Бардо е еквивалент на психичката дисоцијација чија крајна форма е [[Шизофренија|шизофренијата]]; редоследот на настаните опишан во „Бардо Тодол“ нуди блиска паралела на феноменологијата на европскиот поим на „несвесното“ кога поминува низ процесот на [[анализа]] итн. Оценувајќи го значењето на „Бардо Тодол“, Јунг вели дека книгата ја дава суштината на будистичката психолошка критика и дека таа е наменета за оние „чудни луѓе“ кои не им посветуваат внимание на користа, целите и значењето на денешната „[[цивилизација]]“.<ref>Karl Gustav Jung,
„Psihološki komentar Tibetanske knjige mrtvih“, во: ''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 141-158.</ref>
== Наводи ==
| |||