|
==Творештво==
Уште во младоста, Зола бил полн со самодоверба и верувал дека ќе стане славен писател. Најпрвин пишувал [[поезија]], а потоа преминал на [[проза]] и за три години објавил осум книги. На возраст од 30 години, Зола го направил планот за циклусот од 31 [[роман]] со заеднички наслов „Ругон-Макари“, во кој е дадена историјата на едно семејство во периодот на [[Второто царство]], а која според пристапот потсетува на Балзаковата[[Балзак]]овата „Човечка„[[Човечка комедија“комедија]]“. Во овие романи, некои подобри а некои послаби, јасно се манифестираат сите најважни тенденции на натурализмот: [[Детерминизам|детерминистичката]] [[философија]], сведување на сите акции имислии мисли на [[Физиологија на човекот|физиолошки]] причини, брутален поглед на светот, сведување на [[љубов]]та на [[секс]]уален нагон, инсистирање на болни, [[морал]]но и физички расипани ликови, омраза кон [[Општествено уредување|општественото]] уредување итн. Најпознати романи од овој циклус се: „[[Жерминал]]“, „Трујалница“, „[[Нана]]“, „[[Во зовриениот лонец]]“, „Слом“ итн.<ref>Dušan Milačić, „Pogovor“, во: Emil Zola, ''Tereza Raken''. Beograd: Rad, 1963, стр. 187.</ref>
Зола сакал да напише „природна и социјална историја на едно семејство“, и за оваа работа се зафатил не толку како уметник, туку како вистински научник. Во текот на 22 години, Зола објавил 20 романи кои и како преводи го свртеле светот. Најпопуларни меѓу нив се: „Нана“, „Фантазија“, „Ѕвер човек“, „Пари“, „Слом“ и други.
Зола напишал нова серија на романи, а тоа се три романи: „Лурд“, „Рим“ и „Париз“. Третата серија му е „Четирите евангелија“: „Плодност“, „Работа“, „Вистина“ и „Праведност“ (четвртиот останал ненапишан).
Емил Зола умрел со бесмислена смрт: труење со јаглерод-моноксид, до кое дошло поради дефект во каминот.
== За ликовите во „Нана“ ==
|
