Восочните [[фонограф]]ски цилиндри ги претставуваат зачетоците на носачите на звукот. Тие се појавиле во доцните 1880-ти, а нив ги пронашол американскиот пронаоѓач [[Томас Едисон]]. На нив била снимена музика во траење од најмногу две минути. Веќе на почетокот на 20 век се појавиле [[грамофонГрамофонска плоча|грамофонските плочи]]ските плочи - изработени од винил[[поливинил]] и со димензии од 17, 25 и 35 [[Сантиметар|сантиметри]]. Во 1963 година се појавил нов носач на звукот - [[Аудио касета|аудио касетата]], која претставува мала [[Пластика|пластична]] кутија во која се наоѓа [[магнетофон]]ска лента. Нивниот капацитет на складирање музика изнесувал 45, 60 и 90 [[Минута|минути]]. Во 1982 година, за првпат се појавиле [[Компакт диск|коммпактните дискови]] кои претставуваат едне вид дигитални плочи со тркалезна форма. Со развојот на информациската технологија се појавиле нови форми за складирање звук од кои најраспространети се дигиталните формати познати како МР3 и МР4.<ref>„На плочите им требаа четириесет години да застарат, а на ЦД-ата само четири“, ''Скопско ЕХО'', бр. 36, 17 август 2017, стр. 20.</ref>
