Синклер Луис: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Одбиена последната промена (од Yasnodark) и ја поврати преработката 3428756 на Bjankuloski06 |
ситна поправка |
||
Ред 1:
{{Нобеловец}}
{{Infobox writer
Ред 13 ⟶ 12:
| awards = {{awd|[[Нобелова награда за литература]]|1930}}
}}
'''Синклер Луис''' ({{роден на|7|февруари|1885}} - {{починал на|10|јануари|1951}}) е американски писател, прв [[Американци|Американец]] што добил [[Нобелова награда за литература]], во [[1930]] година.
==Биографија==
Хери Синклер Луис е роден на [[7 февруари]] [[1885]] година во Сок Сентр, село во срцето на [[Минесота]], како трет син на селски лекар. Неговата мајка, која била ќерка на канадски [[физичар]], умрела од [[туберкулоза]] кога Луис имал само
Во [[1902]] година влегол во академијата Оберлин, но тогаш се преселил на Универзитетот [[Јејл]] и почнал да пишува во весникот „Yale Literary Magazine“. За време на летниот распуст, Луис отпатувал во [[Англија]] со брод, а незадоволен од колеџот, отишол во [[Панама]] во потрага по работа на [[Панамски Канал|Каналот]]. Исто така, работел како вратар и се обидувал да заработи како слободен писател во [[Њујорк]]. На [[Универзитет Јејл|Универзитетот Јејл]] го запознал [[Џек Лондон]], а потоа работел за неколку издавачки куќи и магазини во [[Ајова]], [[Сан Франциско]], [[Вашингтон]] и во [[Њујорк]]. Во [[Гринич Вилиџ]] се дружел често со радикалите, како [[Џон Рид]] и [[Флојд Дел]] и за кратко време станал член на [[Социјалистичката партија на САД|Социјалистичката партија]].
▲Хери Синклер Луис е роден на [[7 февруари]] [[1885]] година во Сок Сентр, село во срцето на [[Минесота]], како трет син на селски лекар. Неговата мајка, која била ќерка на канадски физичар, умрела од [[туберкулоза]] кога Луис имал само 6 години. Татко му се преженил една година подоцна за Изабел Ворнер. Луис многу добро се сложувал со маќеата. Таа му читала, а кога научил да чита и самиот, имал пристап до 400 медицински книги од библиотеката на татко му.
Во [[1914]] година, Луис се оженил со Грејс Ливингстон Хеџер, уредничка во списанието „[[Вог]]“ (''Vogue''). Со неа имал еден син - Велс. Во тој период, Луис работел како уредник и [[менаџер]] за [[Реклама|реклами]] во книгоиздавачката куќа „Џорџ Доран компани“, а во [[1916]] година ја напуштил работата за да патува со сопругата. Во [[1925]] година, Луис се развел од првата жена, а три години подоцна се венчал со дописничката Дороти Томсон, со која патувале по светските метрополи. Во тоа време, Луис многу пиел и ги навредувал своите пријатели. Во 1930-тите, Луис живеел удобен живот: имал убава стара куќа во Вилијамстаун, [[Масачусетс]], живеел во најдобрите [[хотел]]и во Америка и во [[Европа]], а во [[Фиренца]] изнајмил грандиозна вила во стилот на [[Мусолини]]. Во [[1942]] година се развел од втората сопруга и нашол многу помлада. Син му Велс загинал во [[Втората светска војна]], во [[Франција]]. Последните години од животот Луси ги поминал во Европа, во лоша [[Здравје|здравствена]] состојба поради [[Алкохолизам|алкохолизмот]] и сериозната кожна болест што го иритирала неговото кратко трпение. Во последните години од животот, Луис најмувал секретарки да играат [[шах]] со него и да му прават друштво. Умрел од последици од алкохолизмот на [[10 јануари]] [[1951]] година, во доброволно прогонство во [[Рим]].
==Творештво==
<ref>Sinkler Luis, ''Čovek koji je poznavao Kulidža''. Beograd: Rad, 1963, стр. 124-136.</ref>
Следниот роман „Бабит“ бил немилосрден портрет на еден бизнисмен при што изразот „бабитрија“ станал синоним за [[конформизам]] и [[комерцијализам]]. Книгата
Во следните дела Луис често користел експерти за технички совети, како што правел [[Емил Зола]] во [[Франција]]. Во 1931 година се појавила [[филм]]ската верзија на „Ароусмит“ од [[1931]] година, во режија на [[Џон Форд]]. Романот „Елмер Гентри“ од [[1927]] година претставувал напад врз хипокритичните министри, напишан со многу лутина. Други познати книги на Луис се: „Додсфорд“, „Ен Викерс“, „Кас Тимберлејн“ итн. Во текот на 1930-тите години, Луис му посветил големо внимание на [[театар]]от. Неговото последно големо дело „Тоа не може да се случи овде“, портретира [[Фашизам|фашистички]] државен преврат во [[САД]]. Неговиот последен роман „Многу широк свет“ бил издадена постхумно.
[[Теодор Драјзер]], другиот американски кандидат за Нобеловата награда, бил многу лут кога Луис ја добил наградата.▼
▲Негова прва издадена книга била "Хајк и авионот", што се појавила во [[1912]] година под псевдонимот Том Грахам. Во следната книга, "Нашиот господин Врен", издадена две години подоцна, претстави еден наивен сонувач за авантури. Откако патувал по целиот свет, се вратил во нормалниот идиличен живот. Слични ликови ги карактеризираат наредните романи на Луис, меѓу кои Керол Кеникот од романот "Главна улица" (1920).
▲Книгата "Ароусмит" го опишува животот на лекарот Мартин Ароусмит. Книгата беше наградена со [[Пулицерова награда]], но тој ја одбил, затоа што, како што рекол, "таа награда ја заслужуваат книги што ја слават Америка, додека неговите критички настроени романи не треба да ја добијат". Книгата и беше посветена на писателката Варлтон, на која и се восхитувал и никогаш не се жалел дека не ја добил наградата порано. Во создавањето на книгата Луис соработувал со лекарот Пол де Круиф. Тие поминале два месеца на [[Кариби|Карибите]]. Луис пиел и пишувал, додека Де Круиф ја сфатил пресериозно нивната соработка.
▲[[Теодор Драјзер]], другиот американски кандидат за Нобеловата награда, бил многу лут кога Луис ја добил наградата.
{{Нобелова награда за литература}}
| |||