Хипи-движење: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Одбиена последната промена (од 77.29.189.48) и ја поврати преработката 3364032 на KasparBot |
поправка на правопис - евтин |
||
Ред 1:
'''Хипи''' [[
Во јануари 1967 година, настанот Human Be-In (Човеково битисување) во паркот Голден Гејт во Сан Франциско ја популаризира хипи
Хипи модата и вредности имаа големо влијание врз културата, поп музиката, телевизијата, филмот, литературата и уметноста. Од појавата на широко распространетото движење во 1960тите години на 20 век, многу аспекти на хипи културата беа асимилирани во доминантната струја на општеството. Религиозната и културна разнообразност што ја поддржуваа хипиците беше широко прифатена, а источната филозофија и духовниот концепт привлекоа голема публика. Завештанието на хипиците може да се гледа во современата култура во мноштво од форми - од здрава храна до музички фестивали, до современи сексуални обичаи (норми на однесување), па дури и до револуцијата во киберпросторот.<ref name="Brand_Time">{{Citation
Ред 19:
==Етимологија==
Лексикографот Џеси Шаидловер, главниот американски уредник на оксфордскиот англиски речник, полемизира дека изразите хистер и хипи произлегуваат од зборот хип, чие потекло е непознато. Изразот хипстер е кованица создадена од Хари Гибсон во 1940 година. Иако зборот хипи се појавуваше изолирано во текот на раните шеесетти години, првата јасно современа употреба на тој термин се појави во печатот на 5 септември 1965 година во написот „Нов рај за Битниксите“ напишан од новинарот Мајкл Фелон од Сан Франциско. Во тој напис Фелон пишуваше за кафулето Блу јуникорн (Синиот еднорог) користејќи го изразот хипи за новата генерација битници кои дојдоа од Норт Биич во областа Хеит Ешбери. Уредникот на весникот Њу Јорк Тајмс и писателот Теодор М. Бернштајн рече дека весникот го изменил пишувањето на зборот од hippy во hippie, за да се одбегне двосмислениот опис на облеката како hippy мода.
==Историјат==
===Потекло===
Основањето на хипи
Првите знаци на она што би можеле да го наречеме модерни „прахипици“ се појавија во крајот на векот во Европа. Помеѓу 1896 и 1908 година, се појави едно германско младинско движење како контракултурна реакција на организираните општествени и кулутрни клубови кои се собрале иколу германската народна музика. Познати под името Der Wandervogel („Птица преселница“), движењето се спротивстави на формалноста на традиционалните германски клубови, нагласувајќи ги наместо неа аматерската музика и пеење, креативното облекување и заеднички излети кои ќе вклучуваат долги пешачења и кампување. Инспирирани од делата на Фридрих Ниче, Гете, Херман Хесе и Едуард Балцер, Wandervogel (птиците преселници) привлекоа илјадници млади Германци кои го отфрлија брзиот тренд кон урбанизацијата и чезнееа по паганскиот, духовен живот во стилот, враќање кон природата, исто како нивните претци. Во текот на првите неколку декади од дваесеттиот век, Германците се сместија околу Соединетите Држави, донесувајќи ги со себе вредностите на Wandervogel. Некои ги отворија првите продавници со здрава храна, а многумина се преселија во јужна Калифорнија, каде можеа да стават во пракса еден алтернативен животен стил во топла клима. Со текот на времето, младите Американци ги прифатија убедувањата и практиките на новите имигранти. Една група наречена „Момчиња на природата“ се упати кон калифорниската пустина и одгледуваше органска храна, поттикнувајќи го животниот стил „враќање кон природата“ исто како Wandervogel. Песнописецот Еден Абез напиша хит песна наречена Момче од природата инспирирана од Роберт Бутцин (Цигански чизми), кој помогна да се популаризира свеста за здравјето, јогата и органската храна во Соединетите Држави.
Како и Wandervogel, хипи движењето во Соединетите Држави започна како младинско движење. Составени претежно од бели тинејџери и млади возрасни лица на возраст помеѓу 15 и 25 години, хипиците наследија традиција на културно дисиденство (несогласување) од боемите и битниксите на Бит генерацијата во доцните педесетти години. Некои од Бит генерацијата, како Ален Гинсберг, прејдоа од бит движењето и станаа препознатлив елемент на сè повеќе растечките хипи и против-воени движења. До 1965 година, хипиците станаа веќе препознатлива општествена група во САД, а движењето конечно се прошири и во другите земји, доаѓајќи дури до Обединетото Кралство и Европа, Австралија, Канада, Нов Зеланд, Јапонија, Мексико и Бразил. Хипи филозофијата и обичаи влијаеа врз Битлсите и други во Обединетото Кралство и други делови во Европа, а тие пак, за возврат, влијаеа врз нивните американски колеги и сожители. Хипи кулутрата се рашири на секаде во светот преку спојување на рок музиката, фолклорот, блузот и психоделичниот рок; таа исто така најде свој одраз и во литературата, драмската уметност, модата и визуелните уметности, вклучувајќи го филмот, постерите за рекламирање на рок концерти и кориците на албумите. Јавно деклариранит хипици станаа значително малцинство до 1968 година, претставувајќи нешто под 0.2% од американското население, пред нивниот број да опадне во седумдесеттите години.
Паралелно со Новото лево крило и американското движење за граѓански права, хипи движењето беше една од трите дисидентски групи со контракултура во пшеесеттите години на дваесеттиот век. Хипиците ги отфрлија веќе утврдените институции, ги критикуваа вредностите на средната класа, беа против нуклерното оружје и војната во Виетнам, прифатија одредени аспекти од источната филозофија, ја пропагираа сексуалната слобода, честопати беа вегетаријанци и пријателски расположени кон животната средина, го поттикнуваа користењето на психоделичните дроги за кои веруваа дека ја прошируваат човековата свест и создаваа меѓународни заедници или комуни. Тие практикуваа алтернативни уметности, уличен театар, народна музика и психоделичен рок, сето тоа како дел на нивниот животен стил и како начин на изразување на нивните чувства, протести и согледувања за светот и животот. Хипиците се спротивставуваа на политичката и општествена ортодоксност, избирајќи нежна и недоктринирачка идеологија која претпочиташе мир, љубов и лична слобода изразена, на пример, во песната на Битлси, Сè што ти треба е љубов“.Хипиците ја сметаа доминантната култура како еден расипан, монолитски ентитет кој наметнува неправедна моќ над нивните животи, нарекувајќи ја таа култура „Естаблишментот“, „Големиот брат“ или „Човекот“.Посочувајќи дека тие беа „трагачи по значење и вредности“, некои познавачи на хипиците, како Тимоти Милер, ги опишаа хипиците како едно ново религиозно движење.
Ред 32 ⟶ 36:
Во текот на раните шеесетти години, романописецот Кен Кеиси и заедницата Мери Пренкстерс (Веселите мајтапчии) живееја во една комуна во Калифорнија. Членови на комуната беа: херојот на Бит генерацијата, Нил Касади, Кен Бабс, Каролајн Адамс, (Маунтин грл и Керолајн Гарсија), Стјуарт Бренд, Дел Клоус, Пол Фостер, Џорџ Вокер, Сенди Леман-Хопт и други. Нивните најрани лудории и авантури беа документирани во книгата на Том Вулф, Електричниот асид тест. Касади го управува училишниот автобус наречен Понатаму со кој Веселите мајтапчии патуваа низ Соединетите Држави за да го прослават објавувањето на романот на Кеиси, Некогаш голем поим и да го посетат светскиот саем во 19964 година во градот Њу Јорк. Веселите мајтапчии беа познати по користењето марихуан, амфетамиони и ЛСД, а во текот на нивните патувања, тие „навлегле“ многу луѓе на нивните дроги. Веселите мајтапчии ги снимаа (визуелно и аудио) нивните патувања со автобус, создавајќи така едно секадеприсутно мултимедиумско присуство кое подоцна би се прикажало во форма на фестивали и концерти. Грејтфул Дед напишаа песна за автобуските екскурзии на Веселите мајтапчии и ја нарекоа „Тоа е она за другиот“.
Во текот на овој период, Гринвич Вилиџ во градот Њу Јорк и Беркли, Калифорнија, го заокружија кругот за американската народна музика. Двете кафулиња во Беркли, Кејбл Кримери и Џебервок ги спонзорираа претставите со изведувачи на народна музика во една бит околина. Во април 1963 година, Шандлер А. Логлин III,
Кога се вратија во Сан Франциско, членовите на Ред Дог, Луриа Кастел, Елен Харман и Елтон Кели создадоа една заедница наречена Д Фемили Дог (Семејно куче). Врз основа на искуството на Ред Дог, на 16 октомври 1965 година, Фемили Дог беа домаќини на Трибјут ту доктор Стреинџ во Лонгшореман Хол. Со посетеност од приближно 1 000 од првичните „хипици“ од Беи Ареа, ова беше првиот настап во Сан Франциско со психоделичен рок, со танцување во костуми и лајт шоу, при што настапија Џеферсон Ерплеин, Д Греит Сосајати и Д Марбелс. До пред крајот на годината имаше уште два други настани, еден во Калифорнија Хол, а друг во Матрикс. По првите три настапи на Фемили Дог, се случи друг, многу поголем психоделичен настан во Лонгшореман Хол во Сан Франциско. Наречен „Фестивал на Трипови (патувања)“, тој траеше од 21-23 јануари 1966 година и беше организиран Стјуард Бренд, Кен Кејси, Оусли Стенли и други. Десет илјади луѓе дојдоа на одамна распродадениот концерт, а плус уште по илјада дојдоа на секоја од вечерите. На 22 јануари Грејтфул Дед и Биг Брадер анд д Холдинг Кампани излегоа на сцена и 6 000 луѓе дојдоа да конзумираат пунч „зачинет“ со ЛСД и да бидат сведоци на еден од првите целосно изведени јалт шоуа во околината.
Ова не е ништо ново. Овде има една приватна револуција што е во процес. Револуција поврзана со индивидуалност и разновидност што може да биде само приватна. Кога ќе стане групно движење, таквата револуција завршува со имитатори, не со учесници... Таа е во суштина една борба за човековото остварување на врската помеѓу животот и другите луѓе...
Боб Стабс, „Уникорн Филозофија“
До февруари 1966 година, Фемили Дог стана Фемили Дог Продакшанс со организаторот Чет Хелмс кој промовираше настани во Балската Сала Авалон и Аудиториумот Филмор, во првична соработка со Бил Грахам. Балската Сала Авалон, Аудиториумот Филмор и други локации беа местата каде учесниците можеа да учествуваат во целосното психоделично музичко искуство. Бил Хем кој прв ги воведе лајт шоуата во Ред Дог ја усоврши неговата уметност со течна светлосна проекција која ги комбинираше лајт шоуата и филмските проекции, со што стана синоним со доживувањето во балските сали во Сан Франциско. Чувството за стил и костум кое започна во Ред Дог Салун процвета кога театарот Фокс во Сан Франциско престана да работи и хипиците ги откупија неговите костуми, лудувајќи од радост на слободата да се облекуваат за неделните музички претстави во нивните омилени балски сали. Како што тоа го кажа колумнистот Ралф Глисон на Сан Франциско Хроникл, „Тие танцуваа цела ноќ, оргијастично, спонтано и потполно слободно.“
Некои од најраните хипици од Сан Франциско беа поранешни студенти во државниот колеџ во Сан Франциско, кои ги заинтегрира брзорастечката музичка сцена на хипиците. Овие студенти им се придружија на составите што ги сакаа и им се допаѓаше да живеат како во комуна во големите,
На 6 октомври 1966 година, државата Калифорнија ја прогласи дрогата ЛСД за контролирана супстанца, со што таа стана нелегална. Како одговор на криминализирањето на психоделичните дроги, хипиците од Сан Франциско одржале собир во тесниот крак во паркот Голден Гејт наречен Љубовен пагански собир, кој привлекол приближно 700-800 луѓе. Како што објаснил Алан Кохен, ко-основачот на Сан Франциско Оракл, целта на собирот била двострана: да се привлече вниманието на фактот дека ЛСД тукушто била прогласена за нелегална дрога и да се покаже дека луѓето кои користат ЛСД не се криминалци ниту пак ментално болни луѓе. Групата Грејтфул Дед настапи, а според некои извори, ЛСД се конзумирал на тој собир. Според Кохен, оние кои земале ЛСД „не беа виновни за користење нелегални супстанци. Ние ја прославувавме трансцеденталната свесност, убавината на универзумот, убавината на постоењето.“
Ред 44 ⟶ 54:
Дома направена обоена маичка со куси ракави му додавале психоделичен вкус на хипи фустаните.
На 14 јануари 1967 година, надвор одржаната средба Хјуман Би-Ин, организирана од Мајкл Боуен, помогна да се популаризира хипи културата низ Соединетите Американски Држави, при што 200 000 хипици се собраа во паркот Голден Гејт во Сан Франциско. На 26 март, Лу Риид, Еди Седвик и 10 000 хипици се собраа во Менхетен на главната средба во Сентрал Парк на велигденската недела. Поп фестивалот во Монтереј од 16-18 јуни ја претстави рок музиката на контракултурата на широа аудиториум и го обележи почетокот на „Лето на љубовта“. Интерпретацијата на Скот МекКензи на песната на Џон Филипс, „Сан Франциско“, стана хит во Соединетите Држави и во Европа. Зборовите од песната „Ако одиш во Сан Франциско, немој да не носиш цвеќиња во косата“, инспирираа илјадници млади луѓе од целиот свет да патуваат во Сан Франциско, понекогаш носејќи цвеќиња во косата и разнесувајќи цвеќиња на минувачите, по што беа наречени „Деца на цвеќето“.Состави како што беа Грејтфул Дед, Биг Брадер и Холдинг Компани (со Џенис Џоплин) и Џеферсон Ерплени живееја во Хеит.
Во јуни 1967 година, еден угледен магазин побара од Херб Кен да напише што ги привлече хипиците во Сан Франциско. Тој ја одби понудата, но интервјуираше хипици во Хеит за неговата колумна во весникот Сан Франциско Хроникл. Кен сметаше дека, „Освен за нивната музика, ништо друго не им е важно во светот.“ Кен лично сметаше дека градот Сан Франциско е толку „исправен“ што претставува очигледен контраст со хипи културата. На 7 јули, магазинот Тајм објави ударна приказна насловена „Хипиците: филозофијата на една подкултура.“ Написот ги даваше основните начела за хипи кодексот: „Прави како тебе ти чини секогаш кога мораш и каде ти сакаш.“ Излези. Остави го општеството онакво какво што го познаваш. Остави го целосно. Растурете му го умот на секој што е инаков до кого ќе дојдете. Преобратете ги, ако не кон дрогата, тогаш кон убавината, љубовта, чесноста, забавата. Проценето е дека околу 100 000 луѓе отишле во Сан Франциско во летото во 1967 година. Медиумите биле веднаш зад нив, пишувајќи за областа Хеит-Ешбери и популаризирајќи го името „хипици“.Со вакво зголемено внимание, хипиците најдоа поддршка за нивните идеали на љубов имир, но беа исто така критикувани за нивното спротивставување на работата, поддршката на дрога и либералните сфаќања.
Во тој миг Битлси го објавија нивниот голем успешен албум Клубот на осамени срца на наредникот Пепер кој брзо беше прифатен од хипи движењето со неговата живописна, психоделична сонична слика.
До крајот на летото, местото Хеит-Ешбери почна да го губи сјајот. Непрекидното следење на настанот од страна на медиумите доведе до тоа Дигерс да ја објават „смртта“ на хипи движењето со една парада. Според подоцнежниот поет Сузан Чамблес, хипиците закопале кукла од хипик во Панхендл, за да го демонстрираат крајот на хипи ерата. Хеит-Ешбери не можеше да го прими приливот на толку луѓе (претежно наивни млади луѓе) кои немаа каде да живеат. Многу од нив почнаа да живеат на улиците, питачејќи и продавајќи дрога. Се појавија проблеми со неухранетост, болести и наркоманија. Криминалот и насилството пораснаа значително. До крајот на 1967 година, многу од хипиците и музичарите кои беа иницијатори на Летото на љубовта, се отселија оттаму. Членот на Битлси, Џорџ Харисон еднаш го посети Хеит-Ешбери и утврди дека тоа е рај за отпадниците, што го инспирира да се откаже од ЛСД. Недостатоците на хипи културата, претежно во однос на наркоманијата и слабиот морал, ја поттикнаа моралната паника во доцните шеесетти години.
Ред 51 ⟶ 64:
До 1968 година, модата поттикната од хипи движењето почна да влегува во тренд, особено за младите и младите возрасни лица од познатата „Бејби-бум генерација“, од кои многумина можеби тежнееја да ги имитираат движењата кои сега живееја во племенски заедници (комуни), но немаа некоја очигледна поврзаност со нив. Ова се забележа не само во однос на облеката и подолгата коса кај мажите, но исто така и во музиката, филмот, уметноста, литературата, и тоа не само во САД, туку и низ целиот свет. Кусата претседателска кампања на Јиџин МекКарти успешно ги убеди еден значителен број од младите луѓе да „се средат за да станат почисти“ со тоа што ќе ги избричат брадите или ќе носат подолги сукњи; сепак, „чистите гени“ малку ја поремети популарната слика на влакнестиот хипик покриен со бисери, пердуви, цвеќиња и ѕвончиња.
Јипиците, кои беа еден вид на огранок на хипи движењето и ги исмејуваа политичкие партии, беа забележани во пролетта во 1968 година, за време на прославата на рамнодневицата, кога околу 3 000 од нив ја презедоа Главната централна станица во Њу Јорк, што на крајот имаше за резултат 61 апсење. Јипиците, а особено нивните водачи, Аби Хофман и Џери Рубин, станаа озлогласени по нивната театралност, како што беше обидот да се доведе во состојба на левитација Пентагон на воениот протест во октомври 1967 година, и слоганите од типот „Кренете се, напуштете го одвратното ќофте.“ Нивната очигледна намера да протестираат против Демократската национална конвенција во 1968 година во Чикаго, во август, вклучувајќи го и нивното номинирање на свој кандидат, „Линдон свињата“ (фактички, вистинска свиња), доби исто така широк публицитет во медиумите во тоа време.
Во април 1969 година, со градењето на Паркот на народот во Беркли, Калифорнија привлече меѓународно внимание. Универзитетот во Калифорнија, Беркли, ги сруши сите згради на парцелата од 2.8 ари (11,000 м2) во близина на кампусот, намеравјаќи земјиштето да се искористи за изградба на терени за играње и паркинзи. По подолго одлагање, местото стана опаснен трн во око и илјадници обични жители на Беркли, трговци, студенти и хипици ги зедоа работите во свои раце садејќи дрва, грмушки, цвеќиња и трева, со цел земјиштето да го претворат во парк. Поголем судир се случи на 15 мај 1969 година, кога Гувернерот Роналд Реган нареди паркот да се уништи, што доведе до двонеделна окупација на градот Беркли од страна на Националната гарда на Соединетите Држави. Моќта на цвеќето дојде тогаш до израз, бидејќи хипиците се вклучуваа во дејствија кои беа поврзани со граѓанска непослушност, садејќи цвеќиња на парцели низ целиот град Беркли, под слоганот „Нека цветаат илјадници паркови“.
Во август 1969 година се одржа Вудсток, фестивалот на музиката и уметноста, во Бетел, Њу Јорк, кој, според многумина, беше најдобар пример на хипи контракултурата. Преку 500 000 луѓе дојдоа да ги чујат некои од најзначајните музичари и состави од тоа време, меѓу кои беа: Ричи Хејвенс, Џоан Баез, Џенис Џоплин, Д Грејтфул дед, Криден Клирвотер Ривајвел, Крозби, Стил, Неш енд Јанг, Карлос Сантана, Д Ху, Џеферсон Ерплеин, и Џими Хендрикс. Свињарската фарма на Вејви Грејви пружаше сигурност и се погрижи за практичните потреби, па хиписките идеали за љубов и човечко дружење се чинеше како да добија свој целосен израз таму.
Во декември 1969 година се случи сличен настана во Алтамон, Калифорнија, околу 30 милји (45 км.) источно од Сан Франциско. Првично наречен „Вудсток Вест“, неговото официјално име беше „Бесплатниот концерт во Алтамон“.Околу 300 000 луѓе се собраа да ги чујат Ролинг Стоунс, Крозби, Стил, Неш енд Јанг, Џеферсон Ерплејн и други состави. Моторџиите, членови на бандата „Ангели на пеколот“ ја обезбедија сигурноста која се покажа за далеку понеблагонаклона од безбедноста на фестивалот во Вудсток: 18-годишната Мередит Хантер беше прободена и убиена за врме на настапот на Ролинг Стоунс.
===Дополнителни потреси (1970-до сега)===
До седумдесеттите години од 20-иот век, духот на шеесеттите години, кој ја рашири хипи културата, се чинеше како да почнува да слабее. Настаните на бесплатниот концерт во Алтамон ги шокираа многу Американци, вклучувајќи ги и оние кои силно се идентификуваа со хипи културата. Дополнителен удар дојде во форма на убиствата на Шарон Тејт и Лено и Розмари Лабјанка, извршени во август 1969 година од страна на Чарлс Мејсон и неговото „цветно“ семејство. Сепак, немирната политичка атмосфера која го вклучуваше бомбардирањето во Камбоџа и пукањето на припадниците на Националната гарда врз студентите во државните универзитети Џексон и Кејт, сè уште ги сплотуваше и зближуваше луѓето. Овие пукања доведоа до создавањето на песната од седумдесеттите години на Квиксилвер Месинџер Сервис, „А јас?“, во која пееја: „Бројката постојано расте, како ми ги убиваш луѓето“, како и песната „Охајо“ на Нил Јанг, снимена од Крозби, Стил, Неш енд Јанг.
Значителен број на елементи од хипи движењето беа вклучени во главната струја на американското општество до раните седумдесетти години. Големи рок концерти, чии првенци беа поп фестивалот во Мотереј во 1967 година и фестивалот Аил оф Вајт во 1968 година, станаа норматив, водејќи до рок концерти на стадиони. Во средината на седумдесеттите години, со крајот на војната во Виетнам, обновените патриотски чувства се поврзаа приближувањето на двестегодишнината на Соединетите Држави, а со појавата на панкот во Лондо, Манчестер, Њу Јорк и Лос Анџелес, главните медиуми го изгубија интересот за хипи културата. Истовремено, дојде до заживување на подкултурата Мод, на скинхедците, теди боиз, како и до појава на нови младински култури како што се Готите (еден огранок на панкерството) и Фудбалските хулигани. Асид рокот му отстапи место на прог рокот, хеви метал музиката и диско и панк рокот.
Почнувајќи во доцните шеесетти години, хипиците почнаа да бидат напаѓани од скинхедците кои потекнуваа од работничката класа. Хипиците беа исто така оцрнувани, а понекогаш и напаѓани, од панкерите, модерите, гризерите, фудбалските хулигани, теди боиз и од членовите на други младински подкултури кои постоеја во седумдесеттите и осумдесеттите години на дваесеттиот век. Контракултурното движење беше исто така под еден притаен напад од страна на „Програма против интелигенцијата“ на Џ. Едгар Хувер (COINTELPRO), но во некои земји имаше и други младински групи кои претставуваа закана. Хипи идеалите имаа уочливо влијание врз анархо-панкот и некои под-панкерски младински подкултуру, особено во текот на Второ лето на љубовта.
Додека многу хипици доживотно се обврзаа на хипискиот животен стил, некои полемизираат дека хипиците „се продале“ во доцните осумдесетти години и станале дел од материјалистичкото потрошачко општество. Иако не толку упадлива како што беше порано, хипи културата никогаш не изумре потполно. Хипици и неохипици можат сè уште да се најдат во кампусите во колеџите, во комуни и на собири и фестивали. Многумина ги прифаќаат вредностите на хипиците, односно мирот, љубовта и живот во заедница, а хипиците можат уште да се најдат во боемските енклави низ светот.
Кон крајот на дваесеттиот век, се појави еден тренд на „киберхипици“, кои ги прифатија некои од квалитетите на психоделичната контракултура од шеесеттите години.
Ред 65 ⟶ 85:
==Обичаи и карактеристики==
Хипиците тежнееја кон ослободување од општествените ограничувања, одбирање на свој сопствен пат и наоѓање нова смисла во животот. Еден одраз на хипи независноста од општествените норми се најде во нивниот начин на облекување и дотерување, што ги правеше хипиците лесно и веднаш препознатливи меѓу себе, па како такви служеа како визуелен симбол на нивното почитување на правата на индивидуалецот. Преку нивното појавување, хипиците ја објавуваа нивната подготвеност да го изразат својот сомнеж во однос на власта и се оградија од „правите“ и „неправите“ (односно, конформистичките) сегменти на општеството.
Истовремено, голем број на промислени хипици се оддалечија и од самата идеја дека начинот на кој некој се облекува може да биде еден сигурен сигнал за тоа кој е тој всушност, особено откако очигледни криминалци како Чарлс Мејсон, почнаа да прифаќа некои површински карактеристики на хипиците, а и откако полицајците обично облечени во едноставна униформа почнаа „да се облекуваат како хипици“, со цел да ги поделат и победат легитимните членови на контракултурата. Френк Запа даде прекорен коментар на својата публика, велејќи дека „сите ние носиме униформа“:кловнот/хипик од Сан Франциско, Вејви Грејви, рече во 1987 година дека тој сè уште може да види чувства во очите на бизнисменот од Маркет Стрит, кој се облекуваше конвенционално за да преживее.
Како во бит движењето кое им претходеше и панк движењето кое наскоро следеше, хипи симболите и иконографијата беа намерно позајмени од други или „ниски“ или „примитивни“ култури, при што хипи модата претставуваше одраз на еден бунтовен, честопати бездомничко-питачки стил. Како и кај другите адолесцентни движењата на белата средна класа, девијантното однесување на хипиците вклучуваше и предизвикување на доминантните разлики во половите од нивнот време: и мажите и жените во хипи движењето носеа фармерки и долга коса, а обата рода носеа сандали или одеа босоноги. Мажите честопати носеа брада, додека жените имаа малку или воопшто никаква шминка и повеќето се движеа без прслук. Хипиците честопати избираа облека во силни, светли бои и носеа невообичаени стилови, како на пример, ѕвонарки, елеци, облека со жарени апликации, широки наметки, лесни летни блузи и долги сукњи; незападњачки инспирирана облека со американски, азиски, африкански и латиноамерикански мотиви беше исто така популарна. Поголемиот дел од облеката хипиците ја правеа сами, пркосејќи ѝ така на бузнис културата, а некои од хипиците честопати ја купуваа облеката од пазар за стари работи и од продавници за половна стока. Омилени украси и за мажите и за жените беа северноамерикански накит, шарпи за глава, траки за чело и долги ѓердани од монистри. Домовите, возилата и другите сопствености на хипиците беа честопати украсувани со психоделична уметност.
Патување
Ред 77 ⟶ 99:
Во текот на летните и есенските месеци, цели семејства патувале заедно во нивните камиони и автобуси, паркирајќи на локациите на Присталици на ренесансата во јужна и северна Калифорнија, ги изработувале нивните ракотворби во текот на неделата и облекувале костуми од елизабетанскиот период за претставите во текот на викендот и за да отидат до тезгите каде ги продавале ја жителите нивните ракотворби.
Самиот број на млади луѓе кои живееја во тоа време така, претставувал можности без преседан за патување и доживување секакви доживеалици. Врвно искуство од овој тип беше Вудсток фестивалот близу Бетел, Њу Јорк, од 15 до 18 август во 1969 година, кој привлече 500 000 луѓе.
Едно патувачко доживување во кое се впуштија стотици и илјадници хипици помеѓу 1969 и 1971 година, беше патот за Индија наречен Хипитреил. Со малку или без никаков багаж и со мала готовина пари, речиси сите ја следеле истата маршрута автостопирајќи низ Европа до Атина и понатаму, до Истанбул, потоа со воз низ централна Турција, преку Ерзурум, продолжувајќи со автобус низ Иран, преку Табриз и Техеран до Машхад, преку афганистанската граница во Херат, низ јужен Афганистан, преку Кандахар до Кабул, па до Кибер Пас, во Пакистан, преку Равалпинди и [[Лахор]], до индиската граница. Откако ќе пристигнеа во Индија, хипиците одеа на различни места, но во голем број се собираа на плажите Гоја, или ја преоѓаа границата влегувајќи во Непал, за да поминат неколку месеци во Катманду. Во Катманду повеќето хипици се движеле во едан мирна околина, место наречено Фрик Стрит (Непалска Васа: Џоо Кен), кое сè уште постои близу Катманду Дурбар Сквер.
Ред 86 ⟶ 109:
Симболот за мир се роди во Обединетото Кралство, како лого за кампањата за нуклеарно разоружување, но беше прифатен и од американските демонстрирачи против војната , во теко на 1960 години (иако беше заштитен со авторски права). Хипиците честопати беа пацифисти и учествуваа во ненасилни политички демонстрации, како што беа маршевите за граѓански права, маршевите во градот Вашингтон и демонстрациите против војната во Виетнам, вклучувајќи ги и демонстрациите против задолжителната воена обврска и протестите во 1968 година против Демократската национална конвенција. Степенот на политичка инволвираност варираше значително меѓу хипиците, од оние кои беа активни во демонстрациите за мир, до поригорозните улични демонстрации против власта на Јипите, кои беа политички најактивната хипи подгрупа. Боби Сил ги дискутираше разликите помеѓу јипиците и хипиците со Џери Рубин кој му кажа дека јипиците беа политичкото крило на хипи движењето, бидејќи „хипиците уште не се политизирале“.Што се однесува до политичката активност на хипиците, Рубин рече: „Тие воглавно сакаат да бидат „хаи“, но повеќето од нив сакаат мир и крај на оваа глупост.“
Покрај ненасилните политички демонстрации, хипи опозицијата на виетнамската војан вклучи организирање политички акциони групи кои се спротивставија на војната, одбивање на служење на воената обврска и спроведување на „предавања“ на кампусите од колеџите, во кои се обработувала историјата на Виетнам и политичката позадина на војната.
Предавањето на Скот МекКензи за песната на Џон Филипс Сан Франциско (Не заборавај да ставиш цвеќиња во косата)“, која помогна во инспирирањето на хипиското Лето на љубовта, стана песна за добредојде при враќање од Виетнам на воените ветерани, кои пристигнуваа во Сан Франциско од 1967 година. МекКензи ја посвети секоја изведба на Сан Франциско на ветераните од Виетнам и пееше на дваесетгодишницата од посветувањето на споменикот на ветераните од виетнамската војна, во 2002 година. Хиписките политички изрази честопати добиваа облик на „отпадништво“ од општеството, за да се спроведат промените по кои тие трагаа. Политички мотивираните движења потпомогнати од хипиците го вклучуваат движењето Враќање во природата од 1960 година, кооперативни деловни претпријатија, алтернативна енергија, движењето за слобода на печатот и за органска храна.
Политичките идеали на хипиците имаа влијание и врз други движења, како што се анархопанкот, рејв културата, зелената политика, стоунер културата и движењето Њу Ејџ. Пени Римбауд од англискиот анархопанк состав Крас велеше во интервјуата, а и во еден есеј по име Последниот хипик, дека составот Крас бил оформен во спомен на неговиот пријател Вали Хоуп. Римбауд исто така рече дека членовите на Крас биле прилично инволвирани во хипи движењето во текот на шеесеттите и седудесеттите години, при што Даиал Хаус беше основан во 1967 година. Многу панкери честопати беа критички настроени кон членовите на Крас за нивната инволвираност во хипи движењето. Како Крас, и Џело Биафра беше под влијание на хипи движењето и тврдеше дека јипиците се клучното влијание врз неговата политичка активност и размислување, иако тој навистина пишуваше песни во кои ги критикуваше хипиците.
Ред 94 ⟶ 120:
Кањонот Тахквиц, Палм Спрингс, Калифорнија, 1969 година, споделување на џоинт
Следејќи ги добропознатите стапки на битовите, хипиците исто така употребуваа канабис (марихуана) и ја сметаа за нешто пријатно и неопасно. Тие ја зболемуваа нивната духовна фармакопеа (список со лекови) со вклучување на халуциногени дроги како што е ЛСД, псилоцибинот и мескалинот, но го отфрлаа конзумирањето на алкохо. На источниот брег од Соединетите Држави, харвардските универзитетски професори Тимоти Лири, Ралф Мецнер и Ричард Алперт ги препорачуваа психтропските дроги како психотерапија, самоистражување и за религиозна и духовна примена. Што се однесува до ЛСД, Лири рекол: „Проширете ја вашата свесност и најдете ја екстазата и откровениеото во неа (ЛСД)“.
„Според хипиците, ЛСД е лепакот кој ги држел сите споени. ЛСД-то беше хипискиот сакрамент, детергент за умот способен да збрише години на општествено програмирање, направа за повторно впечатување, проширувач на свеста, алатка која ќе нè крене една скала погоре на еволутивната скала.“
Ред 103 ⟶ 130:
Хипи наследството продолжува да се шири во западните општества. Во суштина, невенчани парови од која било возраст слободно патуваат и живеат заедно без осуда од општеството. Отвореноста во поглед на сексуалноста стана се почеста, а правата на хомосексуалците, бисексуалците и трансексуалците, како и на луѓето кои избираат да не се стават во ниедна категорија, се зголемени. Има поголемо прифаќање на религиската и културната разновидност. Кооперативните бизнис компании и аранжманите за живеење во креативни заедници се повеќе прифатени од порано. Некои од хипи прикаските за здрава храна од ’60тите и ‘70тите се сега големи и профитабилни бизниси, што се должи на зголемениот интерес за природна храна, лекови од тревки, витамини и други нутриционистички додатоци во исхраната. Авторите Стевард Бренд и Џон Маркоф тврдат дека развојот и популаризацијата на персоналните компјутери и интернетот ги пронаоѓаат своите корени во анти - авторитативните обичаи промовирани од хипи културата.
Различноста во изгледот и облеката е една од директните наследства низ целиот свет. За време на ‘60тите и ‘70тите, мустаќите, брадите и долгата коса станаа вообичаени и колоритни, а мулти етничката облека доминираше во светот на модата. Од тоа време наваму, широкиот спектар на стилови на облекување и личен изглед, вклучувајќи ја и голотијата, станаа повеќе прифатливи, а сите тие беа невообичаени пред хипи ерата. Хипиците исто така го поттикнале опаѓањето на популарноста на вратоврската и други бизнис облеки, кои биле неизбежни за мажите во времето на ‘50тите и раните ‘60ти.
Ред 112 ⟶ 140:
Со исчезнувањето на Фејтфул дед и Фиш, хипиците номади кои одат на турнеи присуствуваат на се поголемиот број на летни фестивали, меѓу кои најголемиот е фестивалот на музика и уметност Бунару, кој прв пат се одржа во 2002. Орегонскиот фестивал каде се промовираат рачни изработки, образовни излагања и претстави(забава) со костими.
Фестивалот Брнинг мен запона во 1986 во Сан Франциско на една забава на плажа а сега се одржува во пустината Блек Рок североисточно од Рено, Невада. Иако малку од учесниците би прифатиле да се етикетирани како хипици, Брнинг Мен е модерен одраз на алтернативна заедница во истиот дух како на раните хипи случувања. Собирот постанува привремен град (со 36.500 учесници во 2005 година), со разбиени кампови, изложби и многу уметнички коли. Други настани кои уживаат голема посетеност се фамилијарните собири Реионбоу, Собирот на вибрации, Мир во заедница и Вудсток фестивалите.
Ред 119 ⟶ 148:
Во Белика Британија и Европа, периодот од 1987 до 1989 година беа одбележани по големо обновување на многу карактеристики на хипи движењето. Ова подоцнежно движење, кое го сочинувале луѓе од 18 до 25 години, ги присвоило многу од примарните хипи филозофии за љубовта, мирот и слободата. Летото во 1988 стана познато како ,,Второ лето на Љубовта’’. Иако музиката која била омилена на ова движење е модерната електронска музика, особено хаус музиката и ацид хаус, на журките во собите за опуштање можеле да се слушнат песни од ерата на хипи движењето. Во Велика Британија, многу од добро познатите личности на движење прво живееле во заедница во Страут Грин, област во северниот дел на Лондон лоцирана во паркот Финсбури.
Познати филмови кои ги отсликуваат хипичките обичаи и стил на живеење се Вудсток, Слободен јавач, Коса, Д Дорс, Преку универзумот, Пивлечниот Вудсток и Ронка.
Во 2002 година, фотографот и новинарот Џон Басет Мек Клири објави нецензуриран сленг речник од 650 страни и 6000 фрази посветен на јазикот на хипиците кој го носеше насловот Речникот на хипиците: Културна енциклопедија од 1960 до 1970 година. Книгата беше подобрена и проширена на 700 страници во 2004 година. Мек Клири смета дека супкултурата на хипизмот додала значаен број на зборови во Англискиот јазик позајмувајќи од лексиконот Бит Генерација, преку хипичките кратенки на битничките зборови и потоа популаризирајќи ја нивната употреба.
== Наводи ==
| |||