Ќерката на Агамемнон: Разлика помеѓу преработките

Пишувана во текот на последните деновигодини наод комунистичкиот режим во [[Албанија]], ''Ќерката на ''Агамемнон '' е еден од трите манускрипти што Исмаил Кадаре успева да ги прошверцува од Албанија по смртта на [[Енвер Хоџа]], со помош на својот француски уредник и [[Преведување|преведувач]] Клод Диран. ПрвитеСо цел да ги изнесе во Париз, првите страници од трите ракописи сеКадаре ги маскираникамуфлира како албански преводи на дела од [[Зигфрид Ленц,]]; предкнигите ги комплетира Диран дапо отпатувадве запатувања во [[Тирана]] закаде дауспешно го собере остатокот од романитеманускриптите и успешно даистите ги депозитира во банкарски сеф во [[Париз]]. Преведен од страна на познатиот албански [[Виолина|виолинист]], [[Теди Папаврами]], од оригиналниот и неревидиран ракопис, ''Ќерката на Агамемнон'' првпат се појавува на француски во [[2003|2003 година]], откако Кадаре веќе го пишува и нејзиното продолжение, ''Наследникот''. <ref name="AgamemnonsDaughter">{{Наведена книга|title=Agamemnon's Daughter: A Novella and Stories|last=Durand|first=Claude|date=2006|publisher=Arcade Publishing|isbn=978-1-559-70788-6|editor-last=Kadare|editor-first=Ismail|pages=ix–xii|translator-last=Bellos|translator-first=David|chapter=About Agamemnon's Daughter: Adapted from the Publisher's Preface to the French Edition}}</ref>

Целото дејство од новелата се случува во текот на неколку часа додека главниот наратор, анонимен телевизиски новинар со либерални ставови, се движи од својот дом кон стадионот каде се одржува годишната првомајска парада. На парадата иѝ претходат два настани: наратарот добива неочекувана покана да присуствува на прославата насо посебенместо делво ложата, а Сузана, ќерката на претпоставениот наследник на Водачот – благо завиен портрет на албанскиот претседател <nowiki>[[Енвер Хоџа]]</nowiki> – ја раскинува својата врска со нараторот, повикувајќи се на стравот што таа би можела да го оцрни угледот на нејзиниот татко. Слично како во [[Џејмс Џојс|ЏојсЏојсовиот]] ''овиот [[Улис]]'', новелата '']]<nowiki/>е внатрешен монолог што ги следи размислите на нараторот за Сузана и за луѓето со кои тој се среќава додека се движи до трибините на стадионот. Како таква, новелата функционира како еден вид "портфолио на скици за човекиов распад – сублимиран [[Пеколот (Божествена комедија)|Пекол]], во текот на кој наратарот среќава низа режимски жртви".<ref name="NewYorker">{{cite magazine|last=Woods|first=James|date=20 December 2010|title=Chronicles And Fragments: The Novels of Ismail Kadare|url=http://www.newyorker.com/magazine/2010/12/20/chronicles-and-fragments|magazine=[[The New Yorker]]|access-date=17 July 2017}}</ref>.

Па, сепак, клучната аналогија е онаа што нараторот ја открива при прочитот на ''[[Роберт Грејвс|Грејвсовите]] ''Грчки митови, '', онаа што континуирано го искушува да ја изедначи судбината на Сузана (како и судбината на [[Јосиф Сталин|СталинСталиновиот]]<nowiki/>овиот најстар син [[Јаков Џугашвили]]) со судбината на Агамемнонвата ќерка, Ифигенија – сите жртви на „цинична тиранска промисла“ чија задна цел е да им даде право на тираните – [[Агамемнон|независно дали [[Агамемнон,]], [[Сталин]], [[Хоџа]], или, како во случајов, Наследникот на Водачот – право да го бараат животот на кој и да е друг во иднина.

"ФундирајќиПреплетувајќи ги атмосферите на [[Франц Кафка|Кафка]] и [[Џорџ Орвел|Орвел]]" во едно<ref>{{cite magazine|last=Tonkin|first=Boyd|date=22 February 2008|title=Paperbacks: Agamemnon's Daughter, by Ismail Kadare|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/reviews/paperbacks-agamemnons-daughter-by-ismail-kadare-785330.html|magazine=[[The Independent]]|access-date=17 July 2017}}</ref>, ''диптихот ''Агамемнонвата ќерка/Наследникот '' се смета за „едно од странанајдобрите и најсовршените остварувања на Исмаил Кадаре" – и тоа од Клод Диран, уредникот на францускиот издавач на Кадаре, Фајар, за „едно од најдобрите и најсовршените.<ref остварувања на Исмаил Кадареname=".AgamemnonsDaughter"></ref> Опишувајќи го како "хируршки„хируршки директен"директен“ во својата критика кон тоталитарниот режим, во еден подолг преглед на Кадареовиот опус, Џејмс Вудс ''ја нарекува ''Агамемновата ќерка '' „можеби најдобрата книга“ на Кадаре, сметајќи дека таа, заедно со ''НаследникНаследникот''от, го конституира "сигурно„сигурно еден од најпотресителните записи за умствената и духовна контаминација спроведена врз поединецот од страна на тоталитарната држава“.