Основното четиригодшночетиригодишно училиште кое се отвори непосредно по војната, некаде во средината на седумдесетите години поради преселба на населението главно во Злетово и нешто во Пробиштип е затворено.
Интересна е една забелешка кај Ѓорче Петров. Тој пишува како четниците од неговата чета кои потекнуваат од Западна Македонија биле вчудоневидени кога на патот од Кустендил за преку Вардар, престојувале во село, и кога селаните иим побарале пари за закланите кози и овци. Гласно негодувајки дека не се патриоти и дека кај нив тоа не се случувало и не ќе случило. Меѓутоа, проблемот е на друго место. Ова село е на ВМРО комуникацијата со Бугарија. Ако не секој ден тогаш сигурно секој трет ден тие пречекуваат и испраќаат комити и од и за Македонија. А таквите дочеци и испраќања се во економска смисла исцрпувачки. И притоа да не заборавиме и на другите арамолебци, што вели нашиот народ, од властите и турски, и српски, и бугарски и на оние одметнати од законот.
