Световид: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
#1Lib1Ref
ситна поправка
Ред 6:
 
== Извори ==
 
Според некои автори бил врвниот бог на Словените, а според другите му припаѓало врвното мество меѓу божествата на Балтичките Словени. Кон првото тврдење се наведуваат и записите на Хелмолд, Сакс Граматик и Книтлинг Зег, најстарите хроничари на словенската духовност, но и поновите меѓу кои се издвојува Чајкановиќ. Меѓу останатото во записите од хрониката на Хелмолд се сретнува и следното: ‘Се гордеат и со самото име на [[Св. Вид]], нему му имаат посветено и изфрадено со најголеми почести скулптура и храм, особено припишувајќи му водство меѓу боговите. И сите словенски провинции од него бараат пророштва а годишната [[жетва]] ја откупуваат во жртвите. Хелмолд и Сакс Граматик името на Световид го изедначуваат со Св. Вид, а на тој начин неговото постоење го врзуваат со прифаќањето на христијанскиот божји слуга од страната на Словените и неговото воздигање и трансформирање во паганското божество. Но, ваквото тврдење сепак било дел од кампањата за истребување на словенскиот пантеон и потполна христијанизација на народите<ref>[[Гордана Јовиќ Стојковска|Гордана Стојковска]], ''Речник на јужнословенска митологија'', Издавачки центар Три, Скопје, 2004, стр.221</ref>.
Во Хрониката на Хемолд се вели:
''"Меѓу многубројните словенски богови, господари Световид, бог на земјата Рујан. Тоа е богот чии прорекувања се најточни. Останатите богови покрај него се само полубогови."''
Ред 11 ⟶ 13:
Во него се обединети атрибутите на богот на сонцето и богот на војната. На тој начин, него можеме да го доближиме до Дажбог, со забелешка дека Световидовиот лик е многу појасно персонифициран. Тој е истовремено и хтонско и соларно божество. Претставен е како ноќен коњаник, кој јава на бел коњ.
 
Сакс Граматик дава убави описи за празнувањето на неговиот ден:
 
"''Еве како го славеа големиот празник на овој идол. Еднаш годишно, кога ќе се собере родот, се собира голема толпа народ пред храмот, да му принесат за жртва животински глави, и сите учествуваат во оваа голема религиозна гозба. Свештеникот, кој спротивно на обичајот на оваа земја, носи брада и многу долга коса, има единствено право да влезе во светилиштето. Ден пред свеченоста, тој грижливо го чистел храмот, каде што, исто така, само тој има право да влезе, внивавајќи добро да не дише додека е таму... По ова носат пред кипот еден тркалезен и со човечка големина колач (леб), намачкан со мед; свештеникот се крие зад колачот и го прашува народот дали го гледа. Ако одговорат дека го гледаат, тој посакува:'Догодина да не го видат`.Оваа желба значи: не народот или жрецот догодина да имаат поголема среќа, туку догодишната жетва да биде поголема."''
 
Подолу, истиот летописец вели:
 
''"По ова носат пред кипот еден тркалезен и со човечка големина колач (леб), намачкан со мед; свештеникот се крие зад колачот и го прашува народот дали го гледа. Ако одговорат дека го гледаат, тој посакува:'Догодина да не го видат`.Оваа желба значи: не народот или жрецот догодина да имаат поголема среќа, туку догодишната жетва да биде поголема."''
 
 
Според некои автори бил врвниот бог на Словените, а според другите му припаѓало врвното мество меѓу божествата на Балтичките Словени. Кон првото тврдење се наведуваат и записите на Хелмолд, Сакс Граматик и Книтлинг Зег, најстарите хроничари на словенската духовност, но и поновите меѓу кои се издвојува Чајкановиќ. Меѓу останатото во записите од хрониката на Хелмолд се сретнува и следното: ‘Се гордеат и со самото име на [[Св. Вид]], нему му имаат посветено и изфрадено со најголеми почести скулптура и храм, особено припишувајќи му водство меѓу боговите. И сите словенски провинции од него бараат пророштва а годишната [[жетва]] ја откупуваат во жртвите. Хелмолд и Сакс Граматик името на Световид го изедначуваат со Св. Вид, а на тој начин неговото постоење го врзуваат со прифаќањето на христијанскиот божји слуга од страната на Словените и неговото воздигање и трансформирање во паганското божество. Но, ваквото тврдење сепак било дел од кампањата за истребување на словенскиот пантеон и потполна христијанизација на народите<ref>[[Гордана Јовиќ Стојковска|Гордана Стојковска]], ''Речник на јужнословенска митологија'', Издавачки центар Три, Скопје, 2004, стр.221</ref>.
 
== Карактеристики ==