|
Во наредната сезона 1987/88 година тој стана стандарден играч во тимот кој беше под закрила на новопристигнатиот тренер [[Шапцо Поклеповиќ]]. Во октомври 1987 година како дел од југословенската младинска репрезентација кој се натпреваруваше и освои прво место во светското првенство за младински репрезентации во [[Чиле]], Мијатовиќ блескаше на тоа првенство. Играњето во Чиле значеше дека тој беше надвор од клубот цел октомври. Враќајќи се во клубот како херој, местото на младиот Мијатовиќ беше сугурно заедно со [[Дејан Савичевиќ]], [[Драгољуб Брновиќ]] и [[Бранко Брновиќ]]. Младото момче настапи на 31 лигашки натпревари и придонесе 4 гола со тоа што Будуќност ја заврши сезоната на 9-тото место.
За време на зимскиот преоден рок 1989/90-та година, талентираниот 20- годишник беше блиску до потпишување договор со [[Хајдук Сплит]] по преговарањето со спортскиот директор [[Јурица Јарковиќ]] во вредност од 50 илјади гермаски марки дадени на играчот, но пред тој да се оствари претседателот на партизан[[ФК Партизан|Партизан]] [[Мирко Марјановиќ]] настапи на сцена и го убеди да премине во [[Белград]]. [[Партизан]] му исплати еден милион германски марки на [[Будучност|Будуќност]] за купувањето на Мијатовиќ во декември 1989-та година. Во подоцнешните интервјуа Мијатовиќ изјави дека застрашувачката политичка и безбедносна ситуација во Југославија беше клучен фактор во неговата одлука, да не премине во хрватски клуб.
===ФК Партизан===
Иако тој постигна гол на неговото деби во Партизан против неговиот поранешен клуб БудучностБудуќност, дебитанската полусезона на Мијатовиќ во новиот клуб кој го предводеше [[Иван Голак]] беше најмногу насочена на проба на нови позиции што придонесе за тоа тој да не постигне гол наредните 14 натпревари до крајот на лигашката сезона 1989/90 година. Партизан беше исклучен од трката за лигачкалигашката титула, и ја заврши сезоната на 4-тото место што дојде до замена на [[Голак]] со поранешниот тренер [[Ненад Бејковиќ]].
Наредната лигашка сезона (прва [[Замијатовиќ]]за Мијатовиќ како првотимец во Партизан) му обезбеди мал пробив и тој стана значаен играч во тимот со постигнати 14 голови на 33 лигашки натпревари под водство на новиот тренер [[Милош Милутиновиќ]]. Сепак, неуспехот да освојат било каква шампионска титула покрај јуришот на [[ФК Црвена ѕвезда|Црвана ѕвезда]] Белград во југословенската лига и во [[Европа]] значеше дека целиот тим на Партизан беше постојано во сенка од нивниот градски ривал. На негова сметка, Мијатовиќ продолжи да напредува, и стана непобедлив лидер на тимот во сезоната 1991/92 година под водство на тренерот [[Ивица Осим]], и го предводеше Партизан до победа на југославенскиот куп во 1992-рата година со победа на тогашните европски шампиони [[ФК Црвена ѕвезда|Црвена ѕвезда]]. Тој исто така и ја понесе титулата за фудбалер на годината во [[Југославија]].
Пред почетокот на сезоната [[СФРЈ]] се подели што значеше дека новата [[југословенска лига]] ќе се состои само од тимови од [[Србија]] и [[[Црна Гора]]. Мијатовиќ имаше уште една импресивна сезона, и му помогна на Партизан да го надмине нивниот баксуз, Црвена ѕвезада и да ја освои титулата на југословенската лига.
Откако тој си обезбеди место во Партизан, Мијатовиќ беше поврзуван со разни европски клубови – [[Реал Мадрид]], [[ФК Атлетико Мадрид|Атлетико Мадрид]] и [[Јувентус]] и други. Сепак, никој од нив не покажа доволен интерес и тој на крајот заврши во [[ФК Валенсија|Валенсија]] во летото 1993-та година. Тогаш претседателот на Реал Мадрид, [[Рамон Мендоза]] призна дека неуспехот на трансферот на [[Роберт Просинечки]] го направија клубот да има потреба од задоволителни млади југословени.
===Вaленсија===
Мијатовиќ го имаше неговото деби во [[Примера Дивисион (Шпанија)|Ла Лига]] на 5-ти септември 1993 година против [[ФК Реал Овиедо|Реал Овиедо]] и веднаш стана важен дел од тимот на тренерот [[Гус Хидинг]]. Тој во дебитанската сезона имаше 35 лигачки натпревари и постигна 16 голови.
По големиот напредок тој ја доби титулата за најдобар фудбалер во [[Шпанија]] за сезоната 1995/96 година и тој ја предводеше [[ФК Валенсија|Валенсија]] до второт место во [[Примера Дивисион (Шпанија)|Ла Лига]] со 28 погодоци на 40 лигашки натпревари, навистина импресивен резултат, ако се земе предвид дека најчесто му беше дадно обврска да игра како среден играч за врска.
Брилијантните успеси не останаа незабележани од шпанскиот гигант [[ФК Реал Мадрид|Реал Мадрид]] кој тогаш под раководство на новиот претседател на клубот, [[Моренцо Санц|Лоренцо Санс]], побуди предрасуди за Мијатовиќ по неуспешниот трансфер пред три години.
===Реал Мадрид===
Конечно Мијатовиќ пристигна во главниот град на [[Шпанија]] со големи реклами како 27-годишник во летниот преоден рок во 1996 година. Во Реал, играјќи како повлечен напаѓач/креатор на играта, Мијатовиќ беше поврзан со [[Давор Шукер]] (исто така нов играч купен од [[ФК Севиља|Севиља]]) и [[Раул Гонзалез]] и така тие создадоа напаѓачко трио. И покрај тоа што беше познат по неговите екстремно одбрамбени тактитки [[ФК Милан]], менаџерот [[ФабијоФабио Капело]] играше со три напаѓачи, [[Давор Шукер|Шукер]] и Мијатовиќ заедно учествуваа во постигнување на 38 лигашки натпревари во сезоната 1996/97 година каде ја освоија титулата, со 24 голови на Шуќер и 14 голови на Мијатовиќ исто така учествувајќи во многу од другите погодоци. РауРаул кој имаше 19 години ги изигра сите 42 лигашки натпревари и постигна 21 гол.
За време на наредната 1997/98 сезона лично за Мијатовиќ присуството во Реал не беше многу успешна, но сепак имаше многу моменти за памтење. Покрај повредите и неконстантната форма, тој сепак успеа да постигне 10 погодоци на 24 лигашки натпревари, добро поврзувајќи се со надежниот 21-годишен напаѓач [[Фернандо МориентезМориентес]] кој пристигна од [[Реал Сарагоса]] на почетокот на сезоната и успеа да го надмине ШуќерШукер и да допринесе за негова продажба на крајот на сезоната. Иако [[ФК Барселона]] предводена од [[Сони Андерсон]], [[Луис Фиго]] и [[Луис Енрике]] помеѓу другите ги победи во трката за шпанската титула, сезоната сеуште беше сметана за успешна бидејќи недофатливиот европски трофеј беше повторно вратен на [[Сантјаго Бернабеу (стадион)|Бернабе]] по 32 години. Реал го победи [[Јувентус]] во мај 1998 година на [[Амстердам арената]] каде Мијатовиќ го постигна единствениот гол, кој исто така беше прв гол во таа сезона во лигата на шампионите. Откако, беше на врвот на светот во мај, Мијатовиќ се врати во Реал Мадрид во август со рамнодушни чувства по неговите лоши настапи на светското првенство во 1998 година. Наредната сезона 1998/99 беше последна за него во [[кралскиот клуб]]. И покрај победата во лигата на шампионите договорот на менаџерот [[Јоп Хенкес|Јуп Хенкес]] не беше продолжен. Како нов менаџерски тим беа вработени на прво место [[Хозе Антонио Камачо]], а на второ [[Гус Хидинк]] кој често го користеа Мијатовиќ на крилната позиција, додека РауРаул и Мориентез најчесто беа на напаѓачките позиции. И покрај тоа што тој на моменти покажуваше брилијантност, настапите на Мијатовиќ во најголем дел беа незадоволувачки за тим од браншата на Реал. Иако когаКога [[Хидинк]] доби отказ на полусезонаполусезоната, сепак не беа на повидок подобри денови на Мијатовиќ, и тој јавно кажуваше за недоразбирањата со новиот тренер [[Џон Тошак]].
Откако испаднаа во четврт финалето на лигата на шампионите од [[ФК Динамо Киев|Динамо Киев]] предводен од [[Андриј Шевченко|Шевченко]] (за жал два натпревари каде Мијатовиќ одигра одличен фудбал) и неуспехот да ја освојат титулата во лигата двапати по ред, јасно беа видливи промените особено занејќи ја дрскоста на Реал често да менува играчи. Тие се подготвуваа да направат место за младежниот 20-годишен играч [[Никола Анелка|Николас АњелкаАнелка]] од [[ФК Арсенал|Арсенал]]. Управниците одлучија дека најдобрите денови на 30-годишниот Мијатовиќ поминаа и го продадоа вона Фјорентина на крајот на сезоната.
===Фјорентина===
Во летото 1999-тата година, тој пристигна во клубот кој претходната сезона од [[серија А]] ја заврши на третото место (тоа придонесе за квалификување во [[Лигата на шампиони]]те) што беше голем предизвик за титулата по подолго време, очекувањата беа од големо значење. Во исто време кога Мијатовиќ беше донесен, друг напаѓач, 20-годишниот [[Енрико Кјеза]] пристигна во клубот од [[ФК Парма]]. Нивното доаѓање беше дел од напорите на претседателот на клубот [[Виторио Кечи Гори]] да ја направи екипата покомпетентна за освојување на титулата, исто така да го направи среќен легендата на клубот [[Габриел Батистута]], бидејќи светски познатиот напаѓач кој неодамна имаше наполнето 30 години почна да ја зема во предвид опцијата за напуштање на клубот со цел да го освои [[Скудето]]то што го одбегнуваше него со години.
Во [[Фиренца]], МијатовичМијатовиќ на почетокот играше под палка на искусниот главен тренер [[Џовани Трапатони]], со [[Габриел Батистута|Батистута]] и ЧиезаКиеза и доведе до борба за предните позиции. За среќа на сите тројца Џовани Трапатони таа сезона претпочиташе напаѓачка формација, дозвојувајќи му на секој напаѓач да сподели од времето на теренот. Тоа исто така значеше дека Мијатовиќ беше малку повлечен кон средината што претставуваше улога на која тој многу брзо се навикна. Вкупно, тој настапи на 16 натпревари таа сезона, постигнувајќи два погодоци, но исто така тој се бореше со повредите што придонесе тој да пропушти голем број на натпревари. Од гледна точка на екипата, сезоната беше сметана за разочарувачка бидејќи Фјорентина не беше во мешаницата за титула во лигата и покрај добрите резултати на почетокот на Лигата на шампионите, тие стигнаа до втората групна стаза.
Трапатони замина во клубот на крајот на сезоната 1999/2000 и беше заменет од [[Фатих ТеринТерим]] кој пристигна како победник на [[Куп на УЕФА|УЕФА купот]] со [[Галатасарај]]. Исто така среќната амајлија напаѓачот Батистута беше продаден во [[Рома]], што даваше знаци на крај на една ера на клубот по многу години . Користејќи некои од огромните добиени средства што Рома ги плати за Батистута, Чечи Гори го купи младиот напаѓач [[Нуњо Гомеш]] од Бенфика за 17 милиони евра. Сезоната започна одлично со победи против Јувентус, и нерешено со Милан, но формата не траеше долго. Се вратија проблемите со повреди на МијатовичМијатовиќ што тоа го стави на страна. Терим си замина на средината од сезоната по несогласувањата со претседателот во врска со купувањето на играчи во иднина, при што за негова замена беше донесен Роберто Манчини. Клубот сезоната ја заврши на 9-тото место додека неверојатно го освои трофејот во [[Фудбалски куп на Италија|Купот на Италија]]. Мијатовиќ настапи само 13 пати во лигата ( некои од нив како резерва), постигнувајќи само еден гол.
Летото во 2001-та година, откако заврши сезоната следеше продажба на други големи имиња бидејќи Фјорентина западна во тешка финансиска криза, голманот [[Франческо Толдо]] и средишниот напаѓач [[Руи Коста|Мануел Руи Коста]] беа продадени во [[ФК Интер|Интер]] и [[ФК Милан|Милан]], со големи почести. Мијатовиќ, кој имаше 32 години остана, но беше јасно дека неговата форма и физичка способност брзо опаѓаа. Клубот имаше катастрофална сезона, отпадна од лигата и влезе во административен банкрот.
==Настапи за репрезентација==
| 