Фолклор: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
/* Фолклорот како описна и преносна суштина *
rv
Ред 10:
Фолклорот, според истражувањата може да се подели во четири основни области: ''ракотворби'' (на пример вуду кукли), ''описна и преносна суштина'' (раскажана традиција), ''култура'' и ''однесување'' (ритуали). Овие области не опстојуваат сами, напротив, многу често некој елемент или предмет може да се вброи во некоја од тие области.
 
ÂâĊĊ==Фолклорот како описна и преносна суштина==
Фолклорот може да содржи митолошки или религиски елементи и се занимава со понекогаш недуховни традиции од секојдневниот живот.Фолклорот често ги поврзува практичното и мистериозното во една описна целина.Многу често е помешуван со митологијата,и обратно,затоа што се сметало дека било која сликовита приказна што не припаѓа на народните верувања од тој период го нема истиот статус како народните верувања. Поради тоа Римската религија од христијаните била наречена мит. Затоа митот и фолклорот претставуваат сеопшти поими за сите сликовити раскажувања кои не одговараат на структурата на домашните верувања. Понекогаш,фолклорот е религиозен по природа,како на пример во приказните на ''Велш'' , ''Mabinogion'' или како во Исландската скалдичк (''skaldic'') поезија. Повеќето од приказните во '''Златната Легенда''' (Golden Legend) од ''Џејкоб де Ворeин'' исто така ги изразуваат фолклорните елементи во Христијанскиот концепт, како што тоа го прават и приказните на Стариот Г-дин Бренан . Други примери за таква Христијанска митологија се тематиките во ткивата на '''Saint George''' или '''Saint Christopher'''.Во овој случај терминот фолклор е употребен во погрдна смисла. Според тоа,бидејќи приказните на '''Штечот Один''' имаат религиска вредност за Нордиската култура која ги создава овие приказни, тие не припаѓаат во Христијанскиот склоп и затоа Христијаните наместо релиски ги нарекуваат фолклористички.Фолклорни приказни е општ термин за различните видови на традиционалните раскажувања.Раскажувањето на овие приказни е слично на една универзална култура и е блиско до традиционалните и сложените општества.Дури и облиците на фолклорните приказни секако се повеќе или помалку слични во секоја култура а за тоа сведочат и компаративните студии што се занимаваат со овие тематики и раскажувачки методи. За овие приказни исто така се смета дека се и усно раскажани приказни кои се пренесуваат од колено на колено. Од друга страна, фолклорот е точно го определува описното раскажување во кое не постои света или религиска содржина. Според Јунговите сваќања, според неговиот метод на анализа,фолклорот може да се однесува на несвесни психолошки шеми,инстинкти или архетипи на умот. Ова мислење може но не мора да содржи фантастични елементи (како магија,нереални суштества или персонификација на на неживи предмети). Овие фолклорни приказни можат но не мора да потекнуваат од религиска традиција, но и покрај тоа обработуваат одредени психолошки теми.Познатата фолклорна приказна „Јованче и Марика“ е пример за оваа поврзаност. Изразната цел на оваа приказна од една страна може да се толкува како недуховна ако се зборува за заштитата на шумите а од друга страна како поучна приказна ако се зборува за стравот од глад во големите фамилии,но неговото скриено значење може да предизвика силен емоционален одговор поради широкото сваќање за темите и мотивите на пример во приказните „Лошата мајка“ „Смрт“ и „Покајание со такото“).Може да постои морален и психолошки поглед на работите,а тие може да имаат и забавна страна,во зависност од тоа кој раскажува,во кој стил раскажува,возраста на публиката,и од целокупната изведба.Фолклористите,во основа, одбиваат универзална интерпретација на раскажувањата,и повеќе сакаат да ги анализираат усно раскажаните верзии во одреден контекст,отколку пишаните бидејќи во нив се одразува пристрасноста на писателите.Современите раскажувања,најмногу на Западот, содржат и урбани легенди.Постојат повеќе облици на фолклорот,кои се толку секојдневни,што луѓето не знаат дека припаѓаат на фолклорот а тие се загатки,детска рима и приказни за духови, гласини( како и теории за заговор),озборувања,етнички стереотипи, празнични обичаи и животни ритуали.Раскажувањата за грабнувања од НЛО,фигурираат во приказните од пред-христијанска Европа а такви приказни се среќаваат дури и во Библијата,при искачувањето на '''Elijah''' во Рајот.'''Адриен Мејор''' ,во нејзината библиографија на оваа тема,забележува дека повеќето модерни фолклористи се несвесни за класичните паралели и претходни настани кои се делумно претставени во познатото обележје '''''Aesopica''''': „ Старата грчка и римска литература содржи богата ризница на фолклор и популарни верувања од кои многу имаат удел во современите легенди “ ( Мејор 2000 ).
Класичните истражувања на '''Владимир Проп''' под име „ Морфологија на фолклорните приказни “(1928) стана темел на истражувањето на структурата на фолклорните текстови.Проп откри еднолична структура во Руските бајки.Неговата книга е преведена на Англиски,Италијански,Полски и други јазици.Англискиот превод беше објавен во САД во 1958 година,околу 30 години по издавањето на оригиналот.Иако неговите истражувања беа базирани на синтагматската структура, дадоа еден поглед со кој може да се разбере структурата на фолклорната приказна и за која што Проп пронашол триесет и една употреба.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Фолклор