Татарска пустина: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
нова страница
 
Ред 14:
Романот се одликува со бавен, монотон стил, при што Буцати ја опишува приказната за еден недостижен идеал, за мрачните сили кои управуваат со животот, за човекот како жртва на [[време]]то и [[смрт]]та како неговото крајно ослободување. Романот е напишан со ониричен стил, создаден од луцидни визии, од сенки, мистерии и [[мит]]ови, кои се универзални, вонвременски и секогаш актуелни.<ref>Радица Никодиновска, „Предговор“ во: Дино Буцати, ''Татарска пустина''. Скопје: Ѓурѓа, 2007, стр. 6-7.</ref>
 
Самиот Буцати, во едно [[интерјвуинтервју]], изјавил дека идејата за романот потекнала од „монотоната ноќна рутинска работа во редакцијата. Честопати имав впечаток дека таа монотонија е на добар пат неповратно да ми го истроши животот. Мислам дека кај најголемиот дел од луѓето се јавува тоа чувство, особено кога стануваат зависници од отчукувањето на часовникот... ми се чинеше дека ништо толку добро не може да го изрази бавното трошење на човечкиот живот во исчекувањето, како животот поминат во една тврдина на некоја далечна граница“.<ref>Дино Буцати, ''Татарска пустина''. Скопје: Ѓурѓа, 2007.</ref>
 
==Изданија на македонски јазик==
===Издание на „Ѓурѓа“ од 2007 година===