Вилхелм фон Хумболт: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 1:
{{Без извори|датум=ноември 2009}}
[[File:WilhelmvonHumboldt.jpg|thumb|250px|Вилхелм фон Хумболт]]
'''Вилхелм фон Хумболт''' ({{роден на|22|јуни|1767}} -{{починал на|8|април|1835}}), бил пруски [[филозоф]], владин функционер, [[дипломат]] и основач на [[Универзитетот Хумболт во Берлин]], кој бил именуван во негова чест во 1949, и исто така по неговиот брат, [[ Александар фон Хумболт]], експерт во природните науки.
 
Тој е посебно запомнат како [[лингвист]] кој придонел значително за филозофијата на јазикот и во теоријата и практика во образованието. Конкретно, тој е признат како архитектот на таканаречениот [[Хумболтов образовен идеал]], кој бил применет од почетокот во [[прускиот образовен систем]] како модел за нивниот образовен систем, а потоа и во земји како [[Соединетите Американски држави]] и [[Јапонија]].
Ред 8:
 
== Биографија ==
Хумболт e роден во [[Поцдам]], и умрел во [[Тегел]].
 
Во Јуни 1791, се оженил со [[Каролин фон Хумболт|Каролин фон Дахроден]]. Имале осум деца, од кои пет (вклучувајќи ја [[Габриеле фон Билов]] доживеале напредна возраст.<ref>[http://plato.stanford.edu/entries/wilhelm-humboldt/ Mueller-Vollmer, Kurt, "Wilhelm von Humboldt", The Stanford Encyclopedia of Philosophy]</ref>
Ред 20:
Хумболт бил образован дома и никогаш не ги завршил неговите релативно кратки универзитетски студии на универзитетите [[Виадрина Европски Универзитет|Франкфурт ( Одер)]] и [[Универзитетот во Готинген]]. Сепак, станал еден од највлијателните лица во германското образование. Всушност, Хумболт планирал да стане Министер за Образование, но не успеал да ја добие позицијата. Прускиот крал побарал од него да го напушти Рим во 1809 и да го води директоратот на образование под [[Фридрих Фердинанд Александар цу Дона-Шлобитен]]. Хумболт не одговорил на барањето неколку недели и повеќе сакал да остане во амбасадата во Рим. Неговата жена не се вратила со него во Прусија; парот се сретнал повторно кога Хумболт дал оставка од позицијата во образование и бил назначен на чело на Амбасадата во Виена.
 
Хумболт вовел стандардизиран систем на јавно образование, од основно образование до среднасредно образование, и го основал Берлинскиот Универзитет. Наметнал стандардизација на државните испити и инспекции и создал посебен оддел во министерството за да го надгледува и дизајнира наставниот план, учебниците и помагала за учење.<ref>{{cite book|last1=Clark|first1=Christopher|title=Iron Kingdom: The Rise and Downfall of Prussia|date=2006|publisher=Penguin Group|location=United States of America|page=332}}</ref>
 
Плановите на Хумболт да го реформира прускиот училишен систем не биле издадени долго по неговата смрт, заедно со дел од трактатот ‘ Теорија‘Теорија на Образование на Човекот’, кој го напишал во околу 1793. Во него, Хумболдт тврди дека ‘крајната задача на нашето постоење е да му се даде најцелосната можна содржина на концептот на човештвото во нашата личност […] преку влијаните на нашите дела во нашите животи’. Оваа задача ‘може да биде имплементира само преку врските поставени меѓу нас како поединци и светот околу нас’.
Хумболтовиот концепт на образование не може да се толкутолкува исклучиво индивидуалистички. Точно е дека тој секогашотсекогаш ја прифаќал важноста на животот на поединецот и ‘развитокот на богатство од индивидуални форми’, но тој го нагласил фактот дека ‘ само-образованието може да биде продолжено само [ … ] во поширокиот контекст на развитокот на светот’. Со други зборови, поединецот не е само назначен, туку и приморан, да игра улога во формирањето на светот колкуоколу него.
 
Хумболтовиот образовен идеал бил целосно обележан од општествени размислувања. Никогаш не верувал дека ‘човечката раса може да кулминира во достигнувањето на општаопшто совршенство во апстрактни термини’. Во 1789, тој напишал во неговиот дневник дека ‘образованието на поединецот бара неговотонегово вклучување во општеството и неговите врски со него на светот’. Со други зборови, поединецот не е само назначен, туку и приморан, да игра улога во формирањето на светот колку него.
 
Хумболтовиот образовен идеал бил целосно од општествени размислувања. Никогаш не верувал дека ‘човечката раса може да кулминира во достигнувањето на општа совршенство во апстрактни термини’. Во 1789, тој напишал во неговиот дневник дека ‘образованието на поединецот бара неговото вклучување во општеството и неговите врски со него во поширока смисла’. Во неговиот есеј за ‘Теоријата за Образованието на Човекот’, го одговорил прашањето за ‘барањата што мора да бидат побарани од една нација, од една ера и од човечката раса’.