|
== Биографија ==
[[Податотека:Sl. 1Vlado Baboski i Sakir vojvoda vo Mariovo.JPG|250px|мини|десно|Владо Бабовски (лево) и Шаќир војвода (го чита писмото) во Мариово]]
Гермов е роден во 1868 година во [[Прилеп]]. Работeл како [[кројач]]. Во [[1901]] година влегувавлегол во [[ТМОРО]],<ref>Илинденски сведоштва, том I, дел II, ДАРМ Скопје 2016, стр. 959</ref> а откако во 1902 година го убил шпионот кој ја предал четата на [[Методија Патче|Методи Патчев]] во [[Кадино Село]], Крсте Гермов заминувазаминал во илегала, и се вклучувавклучил во четата на [[Петар Ацев]].<ref>Илинденски сведоштва, том I, дел II, ДАРМ Скопје 2016, стр. 959</ref> До Илинденското востание и за време на востанието, Крсте Гермов бил секретар на мариовската чета, која била раководена од војводата [[Толе Паша]], а кон крајот на 1903 година, по смртта на Толе Паша, го заменувазаменил и станувастанал реонски војвода во [[Мариово]].<ref>Илинденски сведоштва, том I, дел II, ДАРМ Скопје 2016, стр. 959</ref>
За време на [[Илинденското востание]] учествувал во повеќе борби против турскиот аскер, а по востанието против турскиот аскер и башибозук, исто така и српски и грчки чети.
Пролетта на [[1904]] година ебил во придружба на [[Ѓорче Петров]], а потоа ебил заедно со војводата [[Никола Каранџулов]]. [[1906]] година ебил уапсен од страна на турската власт и бил осуден на доживотен затвор. Одлежал две години на робија,<ref>Илинденски сведоштва, том I, дел II, ДАРМ Скопје 2016, стр. 959</ref> а потоа ебил амнестиран од [[Младотурци]]те во [[1908]] година. Васил Балевски за Шаќир вели:
{{Цитатник|''Крсте Гермов (Шаќир) беше многу способен војвода. Тој беше со образование, голем шегобиец и раскажувач на приказни и мајтапи. Тој сите кладенчиња во областа ги направил чешми и го беше крстил секое Шаќирова чешма. Тој имаше неколку псевдоними, како Шаќир, Аргир и други''<ref>„Спомени на двама четници на ВМОРО 1904-1908“, „Акшеана 2007“, София, 2008 г., стр.65</ref>}}
== По востанието ==
Во [[1910]] година во разоружителната акција од страна на турската власт ебил подложен на мачење, потоа заминувазаминал за [[Софија]], каде отвораотворил свое кафе, па работиработел и како кондуктер во Дирекцијата на трамваите.
[[Податотека:Shakir voivoda.JPG|ляво|мини|250п|Четата на Шаќир војвода]]
УчествуваУчествувла во [[балканскитеБалканските војни]], во македонскиот доброволен одред ([[Македонско-одринско ополчение]]). Има добиенДобил орден ''За храброст'' IV ред <ref>„Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 176.</ref>. По војната живееживеел во [[Софија]].
СоработуваСоработувал со списанието Македонски вести ([[Софија]] [[1935-36]]) уредувано од [[Ангел Динев]]. ДоаѓаСе вратил во Асномска Македонија, бил избран за народен пратеник од [[Прилепско]] во Народното собрание на [[Македонија]].
На 01.09.1 септември 1946 година во [[Скопје]] ја отворил Првата седница на Македонското народно собрание токму како ''Шаќир Војвода,'' како највозрасен народен пратеник. Починал во [[Скопје]] на [[17 декември]] [[1962]], а погребанбил епогребан со високи почести во родниот град - Прилеп. Пред својата смрт војводата во разговор со [[Лазар Колишевски]] во 1961 година истакнал:
{{Цитатник|''..Дојдов да ти кажам уште една работа: сите пишувате, и порано пишуваа, внатрешни, надворешни, врховисти, централисти и слично - е, па додов да ти кажам дека на Дворот (Дворецот во Софија) влегувавме сите: едни низ главната врата, други низ малата врата, некои низ капиџик, некои низ прозорец, некои преку таван, а некои богами и преку баџа! Туку да знаеш, сите влегуваа... [Трите точки се ставени од Д. Кљакиќ] освен еден човек... Таму не влезе само Гоце Делчев...'' <ref>Кљакиќ, Драган. Времето на Колишевски. Скопје, 1994, стр. 182.</ref>}}
|
