Електрична енергија: Разлика помеѓу преработките

Електричната енергија е еден од облиците на енергија кој се произведува под дејство на електромагнетското поле на наелектризирање.

 

Покрај оваа,строго физичка, дефиниција постои општоприфатена конвенција дека електричната енергија(нестручните лица ги употребуваат и изразите електрична струја,струја и електрицитет) е она што се произведува во електраните, се пренесува со далеководите и се дистрибутира до потрошувачите каде се користи за работа на апаратите за домаќинство,канцелариската опрема, индустриските машини и овозможува доволно енергија како за куќно така и за канцелариско осветлување, греење,готвење и за индустриски процеси.

 

Иако било познато дека електрицитетот настанува како производ на хемиските реакции кои се случуваат во електролитската ќелија откако Алесандро Волта го развил Волтиниот столб во 1800 г., производството на таков начин било и останало скапо. Мајкл Фарадеј во 1831 г. измислил машина која го генерира електрицитетот од ротационото движење, но биле потребни приближно 50 години таа технологија да постигне комерцијално исплатливо ниво. Томас Едисон во 1878 г. развил и продал комерцијално исплтлива замена за гасно осветлување и греење со користење на локално генериран и дистрибутиран електрицитет во облик на едносмерна струја. Причината поради која генерирањето на електрицитетот морало да биде блиску или во оквирот на потршувачките простории е тоа што Едисон немал начин за конверзација на напонот. Изборот на напонот на било кој електричен систем е компромис. Со зголемување на напонот се смалува струјата и така се елиминираат загубите поради отпорот на кабелот. За несреќа, се зголемува опасноста од директен контакт и истотака се зголемува потребната дебелина на изолацијата. Некои типови на оптеретување е тешко или невозможно да се прилагодат на високите напони.

Никола Тесла кој кратко време работел за Едисон и ја разбирал теријата на електрицитетот на начин на кој Едисон неможел, го измислил алтернативниот систем со користење на наизменична струја. Тесла разбрал дека со дуплирањето на напонот ја преполовува струјата и ја смалува загубата за 3/4 , само наизменичната струја овозможува трансформација помеѓу напонските нивоа во различните делови на системот. Ова овозможило ефикасни високи напони за дистрибуција каде ризикот се смалува со добар дизајн, а релативно сигурни ниски напони на местата на потрошувачка. Он продолжил да ја развива општата теорија на својот систем, развивајќи теоретски и практични алтернативи за сите тогашни употреби на едносмерната струја, и ги патентирал своите напредни идеи во 1887 г. во облик на 30 различни патенти.