Жаби (комедија): Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
поправка на правопис - благородно |
сНема опис на уредувањето |
||
Ред 4:
| опис =
| автор = [[Аристофан]]
| хор = жаби, [[мистерии|воведеници]], жители на [[
| ликови = [[Дионис]]<br />[[Ксантија ]], роб на Дионис<br />[[Херакле]]<br />труп<br />[[Харон (митологија)|Харон]]<br />Еак, домар на Адот<br />слугинка<br />крчмарка<br />Платана, служавка во крчмата<br />[[Еврипид]]<br />[[Есхил]]<br />[[Плутон (митологија)|Плутон]]<br />разни статисти
| место_и_време = пред куќата на Херакле; езерото [[Ахерон]]; Адот
Ред 19:
== Кратка содржина ==
Во „Жаби“ грчкото божество [[Дионис]], очаен заради состојбата со трагичката уметност во [[Атина]], тргнува во [[
За да најде соодветен пат до Адот, Дионис бара помош од својот полубрат [[Херакле]] кој веќе бил таму кога го земал [[Кербер]]. Дионис се појавува на неговата врата преоблечен како него и демонстрирајќи храброст што на Херакле ќе му биде смешно. Пред да ги добие саканите информации Дионис ќе дискутира со Херакле за книжевнoста со што ќе открие што всушност тој бара во Адот – да го врати во живите големиот поет Еврипид бидејќи од оние кои се останати повеќе нема големи поети.
Ред 40:
Во пародата настапува хорот на мисти, оние кои водат блажен живот во Адот бидејќи биле посветени на Елевсинските мистерии. Пародата содржи коментари упатени до соверемени личности, поети, политичари: комедиографот Кратин, даночникот Торикион, поетот Конесиј, екстремниот демократ и демагог Архедем итн.
Во текот на пародата дејството напредува. Дионис и неговиот роб Ксантија се наоѓаат пред влезот на
Хорот потоа ја изведува парабазата, интермецо кое не е поврзано со дејството на комедијата, а кое ги коментира актуелните политички случувања во [[Атина]]. Хорот бара простување за припадниците на олигархиската партија и ја нагласува вината на нивниот водач Фриних, а останатите ги смета за заведени. Бара за нив да се обезбеди јавно судење, кое е право на сите атињани, и да им се вратат политичките права. Го исмева Клерофонт, демагогот на екстремните демократи, противник на мирот. На крај заклучува дека во Атина се ценат лошите луѓе, а чесните и благородните се отфлени.
| |||