Франческо Петрарка: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 42:
Петрарка детството го поминал во селото Инчиза, во близина на [[Фиренца]]. Петрарка го следел својот татко во преселбата во Пиза, а потоа и во [[Авињон]], кадешто папата [[Папа Климент V|Климент V]] во [[1309]] година го започнал своето папство.<ref>Srđan Musić, „Frančesko Petrarka“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 122.</ref> Првиот учител му бил Конвеневоле да Прато, а потоа студирал [[право]] на [[Универзитет]]от во [[Монпелје]] ([[1316]]-[[1320]]) и [[Болоња]] (1320-[[1323]])<ref>Srđan Musić, „Frančesko Petrarka“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 122.</ref> со својот доживотен пријател и соученик Гвидо Сете. Но, Петрарка бил заинтересиран за пишување и за [[Латинска книжевност|латинската книжевност]] и ги сметал овие седум години залудно потрошени. Освен тоа, тој изјавил дека преку законска манипулација неговите старатели го ограбиле неговото мало наследство во [[Фиренца]], која само ја зајакнала неговата одбојност кон правниот систем. Тој рекол: „Јас не можам да се помирам со комерцијализација на мојот ум“, гледајќи го правниот систем како уметност на продажба на правдата.<ref>Морис Бишоп, „Петрарка“, во: ''Италијанската ренесанса''. New York: American Heritage Publishing, 1961, стр. 161-175; ISBN 0-618-12738-0</ref>
 
По [[смрт]]живот та на родителите, Петрарка и неговиот брат Џерардо се вратиле во [[Авињон]] во [[1326]] година, каде работел во бројни [[свештеник|свештенички]] канцеларии на папскиот двор. Набргу, семејните незгоди го натерале Петрарка да го напушти Авињон и да му се придружи на [[кардинал]]от Џовани Колоне во [[Гаскоњ|Гаскоња]].<ref>Морис Бишоп, „Петрарка“, во: ''Италијанската ренесанса''. New York: American Heritage Publishing, 1961, стр. 164; ISBN 0-618-12738-0</ref> <ref>„Beleške“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 112.</ref> <ref>Srđan Musić, „Frančesko Petrarka“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 123.</ref> Од писмата што му ги испраќал на еден свештеник во [[Париз]] може да се согледа сека воГо овој период, тој многу ги читал делата на [[св. Августин]].<ref>Ivo Andrić, „Legenda o Lauri i Petrarki“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 8.</ref> Петрарка патувал многу низ [[Европа]] ([[Фландрија]], [[Германија]], [[Шпанија]], [[Мароко]], [[Англија]]),<ref>Srđan Musić, „Frančesko Petrarka“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 122.</ref> и тоа само од задоволство, па затоа е наречен „прв турист“.<ref>„Петрарка, Франческо“, во: NSA Семејна енциклопедија, Том 11. Standard Education Corp., 1992, стр. 240.</ref> Од истата причина, тој се искачил и на [[Алпи|алпскиот]] врв Монт Ванту (во јужна [[Франција]]). Во [[лето]]то [[1333]] година, Петрарка поминал низ [[Шума|шумите]] на [[Ардени]]те, патувајќи од [[Келн]] во [[Лион]].<ref>„Beleške“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 118.</ref> Во периодот од [[1337]] до [[1349]] година Петрарка живеел во малото планинаско место Воклиз (''Vaucluse, Valle chiusa''), оддалечено 30 [[Километар|километри]] од Авињон,<ref>Ivo Andrić, „Legenda o Lauri i Petrarki“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 5.</ref> поминувајќи го времето во размислување и пишување. Во [[1347]] година, кога Кола ди Рјенцо се прогласил за римски трибун, Петрарка го поздравил како обновувач на старата [[римска република]] и тргнал да му се придружи, но по пропаста на обидот нади Рјенцо, тој го променил патот и најпрвин заминал во [[Верона]], а потоа и во [[Парма]]. Во 1349 година, тој се населил во Италија при што живеел во [[Падова]], во [[Милано]] (кај семејството Висконти), во [[Венеција]] (кадешто републиката му поклонила палата). Како [[амбасадор]] на Висконти, Петрарка патувал во [[Прага]] кај [[цар]]от [[Карло IV]] и во [[Париз]] кај [[крал]]от [[Јован Добриот]]. Истовремено, тој се спријателил со [[Бокачо]].<ref>Srđan Musić, „Frančesko Petrarka“, во: Frančesko Petrarka, ''Soneti i kancone''. Beograd: Rad, 1964, стр. 123.</ref>
 
За време на патувањата, Петрарка собирал стари ракописи и бил првиот што го започнал обновувањето на знаењето од [[Стар Рим|Старито Рим]] и [[Стара Грција|Грција]]. Така, во [[1345]] година, Петрарка пронашол збирка писма од [[Цицерон]] за кои претходно не се знаело дека постојат. Презирајќи го игнонирирањето на она што се случувало во Раниот среден век, во кој верувал дека и самиот живее, тој го креирал изразот [[#Започнувањето и завршувањето на Средниот век|мрачен век]].