Бела Кираљ: Разлика помеѓу преработките

Унгарија се придружила на [[Сили на Оската|Силите на Оската]] и му објавила војна на Советскиот сојуз во 1941 година. Кирали бил учесник на [[Источен фронт|ИстѕочниотИсточниот фронт]] и бил двапати ранет. Во 1943 година бил задолжен да го чува еврејската работничка бригада по долината на реката [[Дон (река)|Дон]] со војска од 400 војници. Спротивно на наредбите, тој им дал топла облека, храна и медицинска нега. Во 1993 година, [[Јад Вашем]] го именувал за “[[Праведник меѓу народите]]”, оддавајќи му почит за хуманиот третман на еврејските заробеници.<ref name=NYT_obit/><ref name=JTA_obit/><ref>{{cite web

Комунистичките власти го предупредиле во 1947 година да не ја земе за сопруга вдовицата внука на [[Крајно десна политика|крајниот десничар]] и поранешен премиер [[Ѓула Гембеш]], кој бил познат [[Антисемитизам|антисемитист]]. Очекувал да биде разрешен од должностите кога бил повикан од генералот [[Ѓерѓ Палфи]], но бил назначен да го командува одделот за обуки. Бил прогласен за генерал во 1950 година, а подоцна и за мајор генерал. Во 1950 година, бил назначен за командант на [[Пешадија|пешадијата]]. Се очекувало од него да ја командува унгарската војска која би била дел од планираниот напад на Советскиот Сојуз на [[Југославија]] по [[Титов-Сталинов раскол|расколот на Сталин и Тито]]. [[Јосиф Сталин|Сталин]] ја прекинал операцијата, обесхрабрен од успехот на американската армија во [[Корејска војна|Корејската војна]]. Според КиралиситуацијатаКирали ситуацијата во Кореја „го свела Сталиновиот план во калта“.<ref name=schindler/>

Во 1951 година, режимот на [[Матјаш Ракоши]] го уапсил со обвинение за побуна седација и еспионажа. Бил осуден на 15 јануари 1952 година на смрт со бесење. Неговата сопруга била уапсена од [[Управа за државна заштита|ÁVH]] и држена во притвор од август 1951 година до август 1953 година. Се развела од него во 1955 година. Подоцна дознал дека неговата казна била преиначена во доживотен затвор и тешка работа. Во септември 1956 година владата раководена од [[Имре Наги|Имре Наѓ]] го помилувала заедно со другите затвореници, мерка со која требале да се смират народните немири.<ref name=NYT_obit/><ref name=JTA_obit/><ref name=Independent_obit/><ref name=Hnet/>

По распадот на Советскиот Сојуз, тој бил поканет да биде гостин на погребот на [[Имре Наги|Имре Наѓ]] во јуни 1989 година. Се преселил во Унгарија подоцна истата година, и бил избран да биде член на [[Унгарско собрание|Унгарското собрание]]. Мандатот му бил од 1990&ndash;1994 и бил независен пратеник,<ref name=NYT_obit/><ref name=JTA_obit/> подоцна станал владин советник. Во 2004 година, тој станал соработник на [[Унгарска академија на науките|Унгарската академија на науките]].