Бела Кираљ: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Создадена страница со: {{Infobox person | name = Бела Калман Кирали | image = | caption = | birth_date = {{birth date|1912|04|14|df=... |
сНема опис на уредувањето |
||
Ред 88:
==Втора светска војна и повоеното затворање==
Унгарија се придружила на [[Сили на Оската|Силите на Оската]] и му објавила војна на Советскиот сојуз во 1941 година. Кирали бил учесник на [[Источен фронт|Истѕочниот фронт]] и бил двапати ранет. Во 1943 година бил задолжен да го чува еврејската работничка бригада по долината на реката [[Дон (река)|Дон]] со војска од 400 војници. Спротивно на наредбите, тој им дал топла облека, храна и медицинска нега. Во 1993 година, [[Јад Вашем]] го именувал за “[[Праведник меѓу народите]]”, оддавајќи му почит за хуманиот третман на еврејските заробеници.<ref name="NYT_obit2" /><ref name="JTA_obit2" /><ref>{{cite web|title=Király Béla (1912 - 2009 ) Personal Information The Righteous Among The Nations|publisher=Yad Vashem|accessdate=2014-02-02|url=http://db.yadvashem.org/righteous/righteousName.html?language=en&itemId=4015627}}</ref><ref>{{cite web|title=Király FAMILY - The Righteous Among The Nations|publisher=Yad Vashem|accessdate=2014-02-02|url=http://db.yadvashem.org/righteous/family.html?language=en&itemId=4015627}}</ref>
Во март 1945 година Кирали бил задолжен за одбраната на Кесег. По предавањето на градот на [[Црвена армија|Советската армија]], бил уапсен и испратен во [[Сибир]] како [[воен заробеник]]. Се вратил во својот дом по потпишувањето на [[Париски мировни договори 1947|Париските мировни договори]], и се приклучил на [[Унгарска комунистичка партија|Унгарската комунистичка партија]] и новосоздадената [[Унгарска народна армија]].
Комунистичките власти го предупредиле во 1947 година да не ја земе за сопруга вдовицата внука на [[Крајно десна политика|крајниот десничар]] и поранешен премиер [[Ѓула Гембеш]], кој бил познат [[Антисемитизам|антисемитист]]. Очекувал да биде разрешен од должностите кога бил повикан од генералот [[Ѓерѓ Палфи]], но бил назначен да го командува одделот за обуки. Бил прогласен за генерал во 1950 година, а подоцна и за мајор генерал. Во 1950 година, бил назначен за командант на [[Пешадија|пешадијата]]. Се очекувало од него да ја командува унгарската војска која би била дел од планираниот напад на Советскиот Сојуз на [[Југославија]] по [[Титов-Сталинов раскол|расколот на Сталин и Тито]]. [[Јосиф Сталин|Сталин]] ја прекинал операцијата, обесхрабрен од успехот на американската армија во [[Корејска војна|Корејската војна]]. Според Киралиситуацијата во Кореја „го свела Сталиновиот план во калта“.<ref name="schindler" />
Во 1951 година, режимот на [[Матјаш Ракоши]] го уапсил со обвинение за побуна седација и еспионажа. Бил осуден на 15 јануари 1952 година на смрт со бесење. Неговата сопруга била уапсена од [[ÁVH]] и држена во притвор од август 1951м година до август 1953 година. Се развела од него во 1955 година. Подоцна дознал дека неговата казна била преиначена во доживотен затвор и тешка работа. Во септември 1956 година владата раководена од [[Имре Наги]] го помилувала заедно со другите затвореници, мерка со која требале да се смират народните немири.<ref name="NYT_obit2" /><ref name="JTA_obit2" /><ref name="Independent_obit2" /><ref name="Hnet2" />
==Престојот во САД==
Кирали бил почитуван во САД бидејќи Сад биле поддржувачи на владата раководена од Наги на кој лојален бил и самиот Кирали. Кога пристигнал добро го владеел англискиот јазик, кој го изучувал додека бил затворен. Се запишал на [[Универзитет „Колумбија“|Универзитетот „Колумбија“]] каде дипломирал историја. Од 1964 година тој предавал воена историја на [[Бруклински колеџ|Бруклинскиот колеџ]], и станал раководител на одделот за историја. Се пензионирал како почесен професор во 1982 година.<ref name=NYT_obit/><ref name=Independent_obit/> За времето додека работел тој бил директор на Друштвото During his tenure he served as director of the Society In Change Program on East Central Europe, ја надгледувал издавачката куќа на Бруклинскиот колеџ, и бил советник на Бруклинскиот клуб за воена историја. Наградата која се доделува на студенти за инзворедни достигнувања во современата историја го носи неговото име.
| |||