Македонски фронт: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Одбиена последната промена (од 62.162.179.58) и ја поврати преработката 3511276 на Bjankuloski06
дополнување
Ред 1:
'''Македонскиот фронт''' (познат и како '''Солунски фронт''' или '''Јужен''') ебил фронт на територијата на [[Македонија]], на која што се водатводеле вооружени судири во текот на [[Првата светска војна]] помеѓу силите на [[Антанта]]та и [[Централни сили|Централните сили]], во периодот од октомври [[1915]] до септември [[1918]] година. Фронтот се протегапротегал од демаркационата линија кај [[Охрид]] (меѓу градот и манастирот [[Свети Наум]]), преку планината [[Галичица]], [[Преспанско Езеро|Преспанското Езеро]], сртовите на планините [[Баба (планина)|Баба]], [[Ниџе]] (Кајмакчалан) и [[Беласица]], долж реката [[Места]] се до Орфанскиот залив во [[Егејското Море]]. Јужно од оваа линија себиле стационирани силите на [[Антанта|Антантата]] (француски, британски, српски, а подоцна и италијански и грчки единици), а северно од неа се групите на Централните сили (бугарски, германски и австро-унгарски единици).
{{Без извори|датум=ноември 2009}}
'''Македонскиот фронт''' (познат и како '''Солунски фронт''' или '''Јужен''') е фронт на територијата на [[Македонија]], на која што се водат вооружени судири во текот на [[Првата светска војна]] помеѓу силите на [[Антанта]]та и [[Централни сили|Централните сили]], во периодот од октомври [[1915]] до септември [[1918]] година. Фронтот се протега од демаркационата линија кај [[Охрид]] (меѓу градот и манастирот [[Свети Наум]]), преку планината [[Галичица]], [[Преспанско Езеро|Преспанското Езеро]], сртовите на планините [[Баба (планина)|Баба]], [[Ниџе]] (Кајмакчалан) и [[Беласица]], долж реката [[Места]] се до Орфанскиот залив во [[Егејското Море]]. Јужно од оваа линија се стационирани силите на Антантата (француски, британски, српски, а подоцна и италијански и грчки единици), а северно од неа се групите на Централните сили (бугарски, германски и австро-унгарски единици).
 
==Историјат==
По влегувањето на [[Бугарија]] во [[Првата светска војна]] на страната на Централните сили, нејзината Втора армија есента [[1915]] година, бугарската Втора армија ги заземазазела македонските градови [[Куманово]], [[Штип]], [[Велес]] и [[Скопје]]. Пролетта [[1916]] година, потпомогната од своите германски и австро-унгарски сојузници, таа ја освојуваосвоила Рупелската Теснина и, навлегувајќи во источниот дел на [[Егејска Македонија]], ги заземазазела градовите [[Сер]], [[Драма]] и [[Кавала]]. Кон средината на [[август]] истата година, бугарските сили, предводени од генерал [[Климент Бојаџиев]], ги разбиваатразбиле трупите на Антантата на просторот Добро Поле - [[Баница]] - [[Лерин]] и продирајќи кон [[Костур (град)|Костур]] го заземаатзазеле [[Лерин]] со околните населби.
 
Со влегувањето на [[Романија]] во војната кон крајот на август 1916 година бугарските сили преминуваатпреминале во одбрана. На [[11 септември]] [[1916]] година, силите на Антантата, предводени од францускиот генерал [[Морис Сарај]], преминуваатпреминале во контраофанзива во правецот на Горничево и [[Битола]]. Во жестокиот судир кај Горничево, српско-француските трупи ја пробиваатпробиле одбраната на бугарската Прва армија принудувајќи ја на повлекување. На [[19 ноември]], тие ја заземаатзазеле [[Битола]]., а Попо тешките тримесечни борби офанзивата на силите на Антантата спласнуваспласнала и настануванастапило затишје на целиот фронт.
 
Во текот на [[1917]] и првата половина на [[1918]] година, се воделе повеќе позициони борби од локално значење кај реката [[Струма]], [[Црна Река]] и долж [[Вардарска Долина|Вардарската Долина]], кои не предизвикале некои поголеми територијални промени. На [[15 септември]] [[1918]] година, силите на Антантата, предводени од францускиот маршал [[Франше Д'Епере]] (наследникот на Сарај), започнуваатзапочнале силна офанзива против бугарската Трета дивизија од составот на германската Втора армија на просторот Ветерник - Сокол. Борбите се пренесуваатпренесле во [[Пелагонија]], на десниот брег на реката [[Вардар]], [[Црна Река]] и во реонот на [[Дојран]]. Под жестокиот притисок на сојузниците, бугарско-германските трупи себиле приморанипринудени на повлекување кон [[север]] и до бугарската граница. Сојузниците заземаатзазеле повеќе делови во [[Вардарска Македонија|вардарскиот дел на Македонија]]., Наа на [[29 септември]] [[1918]] година [[Бугарија]] ебила принудена да потпише примирје, согласувајќи се да ја напушти [[Вардарска Македонија.]], Гизадржувајќи задржуваги само [[Пиринска Македонија]] и Струмичката област со градот [[Струмица]], која ќеподоцна ја загуби подоцназагубила во корист на [[Србија]] со [[Нејски мировен договор|Нејскиот мировен договор]] од [[1919]] година.
Во текот на [[1917]] и првата половина на [[1918]] година, се водат повеќе позициони борби од локално значење кај р. [[Струма]], [[Црна Река]] и долж Вардарската Долина, кои нема да предизвикаат некои поголеми територијални промени.
 
===Битката на Кајмакчалан===
На [[15 септември]] [[1918]] година силите на Антантата предводени од францускиот маршал [[Франше Д'Епере]] (наследникот на Сарај), започнуваат силна офанзива против бугарската Трета дивизија од составот на германската Втора армија на просторот Ветерник - Сокол. Борбите се пренесуваат во [[Пелагонија]], на десниот брег на реката [[Вардар]], [[Црна Река]] и во реонот на [[Дојран]]. Под жестокиот притисок на сојузниците бугарско-германските трупи се приморани на повлекување кон север и бугарската граница. Сојузниците заземаат повеќе делови во [[Вардарска Македонија|вардарскиот дел на Македонија]]. На [[29 септември]] [[1918]] година [[Бугарија]] е принудена да потпише примирје согласувајќи се да ја напушти Вардарска Македонија. Ги задржува само [[Пиринска Македонија]] и Струмичката област со градот [[Струмица]], која ќе ја загуби подоцна во корист на [[Србија]] со [[Нејски мировен договор|Нејскиот мировен договор]] од [[1919]] година.
Есента 1916 година се воделе жестоки борби на врвот [[Кајмакчалан]] на планината [[Ниџе]], при што од 12 до [[30 септември]] загинале над 4.600 војници од српската армија и околу 3.200 војници од бугарската армија. Според српските историски извори, српската армија била распоредена на планината, на просечна надморска височина до 2.000 метри. На десното крило, од Вардар до [[Кожуф]], дејствувала Првата армија со Моравската дивизија, од Кожуф до Кајмакчалан била распоредена Втората армија со Тимочката дивизија, а од Кајмакчалан до Лерин била распоредена Третата армија со Дринската дивизија. Вкупно, српската армија располагала со 122.600 војници, вооружени со 100.000 [[Пушка|пушки]], 9.000 карабини, 5.000 автоматски [[пиштол]]и, 288 [[митралез]]и, 12 брзострелачки полски артилериски дивизиони, шест ридски дивизиони, 12 батерии со [[Хаубица|хаубици]] од 12 [[Милиметар|милиметри]], 10.000 коњи префрлени од [[Крф]], 25.000 [[коњ]]и добиени од [[Франција]], 4.320 транспортни запреги, 300.000 [[Гас-маска|гас-маски]] итн.<ref>„Само Македонците немаат споменик иако гинеле од двете страни на фронтот!“, ''Публика - неделен политички прилог'', број 300, сабота, 24 септември 2016, стр. 6-7.</ref>
 
== Надворешни врски ==
* [http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=3208F7D7ADC8BD43B87AA7C9633F9254 Македонците во Македонскиот фронт]
 
== Наводи ==
{{наводи}}
 
{{Нормативна контрола}}