Аристофан: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
→‎Творештво: ситна поправка
дополнување
Ред 1:
'''Аристофан''' (роден[[Грчки околујазик|грчки]]: ''APIΣTOФANOΥΣ'') ([[450 п.н.е.|450 година п.н.е]]. -умрен околу [[388 п.н.е.|388]] година п.н.е) бил грчки драматург. Атињанин.<ref>Британски енциклопедиски речник, ENCYCLOPEDIA Britannica, Топер, МПМ, 2005.</ref>
 
==Творештво==
ЈаАристофан ја започнал кариерата како комичен драмски писател во [[427 п.н.е.|427]] година п.н.е. Напишал околу 40 [[Драма|драми]], од кои само 11 преживеалесе сочувани, вклучувајќи ги:
*'''Облаци'''(423)
*'''Оси''' (422)
Ред 8:
*'''[[Лисистрата]]''' (411)
*'''Жаби''' (405)
 
Најголем дел од драмитенеговите јадрами карактеризираатсе во духот на Старата [[Комедија|комедија]](единствени претставници), во која [[мимика Мимика|мимикамимиката]], [[хорХор |хорхорот]] и [[Бурлеска |бурлескабурлеската]] се важнинајважни особини. Неговата [[сатира Сатира|сатира]], остроумност и немилосрден коментар го направиле најголем комичен драмски писател во [[Стара Грција]].
 
[[Комедија|Комедиите]] на Аристофан, со својата силна, смела и вистинита, а често и груба сатира, ја одразува политичката и културната состојба во Атина, во втората половина на [[5 век п.н.е.|5. век]] п.н.е. Тој ги критикува негативните човечки особини, со посебен осврт на државниците и се залага за нивна замена со одговорни државници кои имаат висока политичка [[етика]]. Токму поради овие карактеристики, Аристофановата комедија немала следбеници во подоцната [[Хеленска книжевност|хеленска книжевност]], но почнувајќи од [[16 век]] таа започнала да влијае врз европската книжевност. На пример, „Лисистрата“ извршила влијание врз делото „Скротениот скротител“ (''The Woman Prize or the Tamer Tamed'') на англиските [[Ренесанса|ренесансни]] писатели [[Френсис Бемонт]] и [[Џон Флечер]]. И други писатели биле инспирирани од „Лисистрата“, како: Ј.Ф. Кастели (со делото „Завереници“), Л. Анценгрубер, [[Адолф Вилбранд]] (со комедијата „Владеењето на жените“ од [[1892]] година), како и Р. Лаукнер и Ф. Буш (со делото „Женска завера“ од [[1920]] година).<ref>Miloš N. Đurić, „O Aristofanovoj Lisistrati“. во: Aristofan, ''Lisistrata''. Beograd: Rad, 1963, стр. 101-105.</ref>
 
==Наводи==