Петар Кочиќ: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Обнова на страницата
дополнување
Ред 1:
'''[[Петар Кочиќ]]''' ([[Стричиќи]] кај [[Бања Лука]], {{роден на|29|јуни|1877}} - {{починал на|27|август|1916}} {{починал во|Белград|}}) бил српски писател,. еднеТој е еден од најистакнатите претставници на српскиот [[реализам]].
 
==Биографија==
Ред 7:
 
==Творештво==
За време на студиите, Кочиќ ги објавил своите први дела, испечатени во [[Сремски Карловци]] ([[1902]]) и во [[Загреб]] ([[1904]]). Во [[1908]] година, исто така, во Загреб ја објавил [[книга]]та „Лелеци од Змијања“ (''Јауци са Змијања''), а истата година во списанието „Развој“ започнало да излегува делото „Суданија“.<ref>„Биографски подаци о Кочићу“, во: Петар Кочић, ''Јаблан и друге приповетке''. Београд: Просвета, 1971, стр. 93-94.</ref> Веројатно, неговото најпознато дело е сатиричниот расказ „[[Јазовец]] пред судот“ (''Јазавац пред судом'').
 
Од целокупното творештво на Кочиќ избива уметничката сила на непосредното доживување на стварноста на босанското село и планинските краишта, со сликовитост во описите на селскиот живот и стихијните сили на природата и со остроумно навлегување во карактерот и менталитетот на селаните. Крупна карактеристика на неговото творештво е пожртвуваната љубов кон татковината, трагичното доживување на австро-унгарската окупација и активниот бунт против ропството. Неговото портретирање на ликовите не е шематско, туку тие се прикажани реално, иако тие се насликано еднонасочно, што се должи на неговиот патриотизам. Притоа, често расположението на ликовите го спојува со описите на [[природа]]та. И воопшто, тој ги дал едни од најпоетските слики на природните стихии во српската книжевност. Во тој поглед, стихијата во природата и стихијата во човекот се јавуваат многу чест мотив во неговите дела. Исто така, тој го користел [[јазик]]от како силно орудие на [[уметност]]а, како израз на силата и големината на индивидуалноста на народот. Јазикот на неговата проза ја содржи сликовитоста на [[поезија]]та при што особено го негувал односот кон вредноста и функциите на народниот јазик.<ref>Велибор Глигорић, „Петар Кочић“, во: Петар Кочић, ''Јаблан и друге приповетке''. Београд: Просвета, 1971, стр. 5-8.</ref>
 
== Наводи ==