Фердинанд II (Свето Римско Царство): Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 15:
Чешките протестанти на [[22 мај]] [[1618]] година заробиле најпрвин двајца царски службеници и еден писар и при тоа ги исфрлиле преку прозорецот на [[Прашка палата|Прашката палата]], без да ги ранат посебно. Овој настан е поснат како Прашка дефенестрација или втора прашка дефенестрација. И покрај тоа што царските службеници не биле тешко повредени, сепак таа акција претставувала повреда на достоинството на Фердинанд. По оваа акција започнала побуна која довела до започнување на [[Триесетгодишна војна|Триесегодишната војна]].
== Цар и Триесетгодишна војна==
Царот Царот [[Матеја (цар на Светото Римско Царство)|Матеја]] починал во [[Виена]] во март [[1619]] година, а Фердинанд станал негов наследник според претходниот договор. Горна и Долна Австрија потпишале сојуз со Бохемија на [[22 август]] [[1620]] година, според кој Фердинанд II формално бил симнат од власт, а на негово место застанал [[Фридрих V Палатински]].
Ред 22:
Фердинанд добил парична помош од папата и од Хабсбуршка Шпанија, но кога ги потрошил сите пари, сакал да пронајде начин како да создаде своја војска, па одлучил да го постави [[Албрехт Валенштајн]] на чело на својата армија со задача да регрутира нови војници и да ја предводи царската војска. Албрехт од своја страна сакал да поседува воен фонд, кој ќе биде единствено негов и сакал слободно да располага со воениот плен и парите кои би ги добивал. Така, воениот плен станал најзначаен начин на финанситање на војската. Албрехт Валенштајн најпрвин регрутирал 30,000 војниви, а подоцна оваа бројка пораснала на 100,000 војници. Царската војска со помош на католичкиот сојуз ги победил протестантите во [[Шлезија]], [[Саксонија-Анхалт]] и [[Данска]].
По големите победи, Фердинанд го издал т.н. Реституциски едикт во 1629 година, според кој католичката црква морала да врати голем дел од црковните територии кои биле одземени од протестантите во 1552 година. Овој настан го налутил на шведскиот крал Густав Адолф, кој започнал војна против Фердинанд. [[Албрехт Валенштајн]] имал голема моќ во тоа време, голема армија, имот и финансии. Станал многу влијателен па често пати католичките сојузници го советувале императорот да го отргне додека не стане доцна. Ова се случило во 1630 година.
Католичкиот сојуз на чело со [[Јохан Церклас Тили]], не успевал да ги разбие шведските сили, кои нашредувале а самата Бохемија повторно била под протестантска контрола. Кога Тили бил убиен во [[1632]] година, Фердинанд повторно помош побарал од [[Албрехт Валенштајн]]. Тој го прифатил позивот и со голема армија започнал постепено да ги напаѓа позициите на шведските позиции. Густав Адолф знаел дека католиците се припремаат за нова војна. Така таа се одвила на [[16 ноември]] [[1632]] година во [[Битка кај Лицен (1632)|битката кај Лицен]]. Во таа битка како победници излегле Швеѓаните но царот Густав бил убиен. Без водич, протестантските позиции биле поразени во [[Битка кај Нердлинген|битката кај Нердлинген]]. Императорот Фердинанд започнал да се сомнева во Валенштајн, главно поради неговите обиди за соработка со протестантите. Валенштајн бил лут најмногу поради фактот што Фердинанд не сакал да го повлече едиктот кој го издал неколку години претходно. Во [[1634]] година Валенштајн бил убиен во битка.
| |||