|
|-
|{{Инфокутија Православна црква|
| show_name = Македонска Православнаправославна Црква - Охридска Архиепископијаархиепископија
| image = [[Податотека:Coat of arms of the Macedonian Orthodox Church.png|200п]]
| caption = [[Грб на Македонската Православнаправославна Црквацрква]]
| founder = [[Архиепископ Охридски и Македонски г.г. Доситеј II|Доситеј II]]<br />[[Климент Охридски]] (традиционално)
| independence = 1967
| recognition= непризната од други православни цркви
| primate= [[Архипеископ на Македонската Православнаправославна Црквацрква - Охридска Архиепископијаархиепископија|Архиепископ]] Охридски и Македонски [[г.г. Стефан]]
| headquarters= [[Скопје]] и [[Охрид]], [[Македонија]]
| territory= [[Македонија]], [[Северна Америка]], [[Австралија]], [[Нов Зеланд]]
[[Податотека:Macedonian cross.svg|мини|десно|200п|Македонски крст, крстот од Велјуса - еден од симболите на МПЦ.]]
'''Македонска Православнаправославна Црквацрква - Охридска Архиепископијаархиепископија''' ('''МПЦ-ОА''') или само '''Македонска Православнаправославна Црквацрква''' ('''МПЦ''') — национална црква на [[Македонци]]те со [[православие|православна вероисповествероисповед]] и најголема црква во [[Македонија]].
Македонската Православнаправославна Црквацрква се финансира од државниот буџет на Република Македонија и не е задолжена да плаќа даноци кон државата.
== Историја ==
=== Рано христијанство ===
[[Христијанство]]то во [[етничка Македонија]], па и пошироко на [[Балкан]]от, прв го проповеда и шири [[Апостолапостол Павле]] при своите мисионерски патувања, за што сведочат и „Делата Апостолски“. На тие негови патувања го придружуваат и [[апостол Лука|Лука]], [[апостол Тимотеј|Тимотеј]], [[апостол Сила|Сила]] и [[апостол Тихик|Тихик]] кои и самите независно од апостол Павле работат на [[христијанизација]] на овие простори. Низ Македонија проповеда и [[Апостол Андреј Првоповикан]] кој и го поставува [[апостол Урбан]] за прв епископ во Македонија. [[Апостол Силуан]] бил првиот епископ во [[Солун]], а [[Епафродит]] во Адрија или Адријакија (погранично место со [[Тракија]]). Што значи дека уште тогаш се поставени темели на организирана [[Црква]]. Би спомнале тука и дека апостолите [[Аристарх]] и [[Секунд]] биле Солунјанисолунјани, [[Епафродит]] бил од [[Филипи]], а [[Гај]] од [[Добер]] (Дервија) кој се лоцира накаде меѓу [[Струмица]] и [[Валандово]]. Во тоа време Македонија била под [[антички Рим|римска]] власт така што често ги менувала своите граници и својот етнички состав. Како резултат на христијанизацијата извршена во првите три века, веќе на почетокот на IV век Христијанитехристијаните на просторот на Македонија имале организирана Црква со црковна ерархија, чии епископи понатаму редовно учествуваат на помесните и [[вселенски собор|вселенските собори]].
* Во V век на просторот низ цела територија на етничка Македонија постојат повеќе митрополии и епископии, од кои попознати биле [[Солун]], [[Скопје]], [[Хераклеа]], [[Баргала]] и [[Стоби]]. Во тој период и низ цела територија на Македонија никнуваат многу ранохристијански [[базилика|базилики]].
* За време на владеењето на царот [[Јустинијан I]] ([[527]]-[[565]]), кој потекнувал од с. [[Таврисион]], близу до денешното [[Скопје]], бил изграден нов град наречен [[Јустинијана Прима]], во близината на родното место на царот. Скупскиот митрополит бил издигнат на ниво на автокефален [[Архиепископархиепископ]]. [[Кателијан]] бил првиот Архиепископархиепископ на Архиепископијата Јустинијана Прима. Имало и други архиепископи, како што се: [[Бененат]], [[Павле]], [[Јован I]], [[Леон]], и последниот - [[Јован IX]], кој во [[680]]-[[681]] година учествувал на [[Трулски Собор|Трулскиот Собор]] во [[Цариград]].
* Во [[VII век]] на територијата на [[Македонија]] е извршена [[словени|словенска]] колонизација при што доаѓа до мешање на староседелците со Словените. Нивната христијанизација започнува во IX век, со делото и со животот на браќата Свети [[Кирил и Методиј]], кои потекнувале од [[Солун]]. Тие ја составиле азбуката на словенскиот јазик и го превеле [[Библија|Светото Писмо]] и другите дела што биле потребни за да можат црковните служби да се молитвословат на јазикот на кој зборувал народот. Нивното дело со помошта на бугарскиот цар [[Борис I]] Михаил го продолжуваат [[Климент Охридски|Климент]] и [[Наум Охридски]], [[Константин Брегалнички]] и нивните ученици кон крајот на IX и почетокот на X век.
* [[Климент Охридски]] го основал првиот [[универзитет]] на Словените на овие простори, а [[Наум Охридски]] го основал првиот словенски [[манастир]] на брегот на [[Охридско Езеро|Охридското Езеро]].
=== Охридска Архиепископијаархиепископија ===
Во втората половина на X век, во рамките на [[Самуилово царствоЦарство|Самуиловата држава]] е организирана [[Охридска архиепископија|Охридската автокефална Архиепископијаархиепископија]], во достоинство на [[патријаршија]], а подоцна, по паѓањето на Самуиловото Царство, повторно е сведена на степен на архиепископија и како таква постои цели осум века, сесè до [[1767]] година кога е укината од страна на турскиот султан [[Мустафа III]], а нејзините епархии се присоединети кон [[Цариградска патријаршија|Цариградската патријаршија]].
[[Податотека:Teodosij gologanov.jpg|мини|лево|[[Теодосиј Гологанов]] бил поборник за обновување на Охридската Архиепископијаархиепископија]]
* Нејзините епархии смениле неколку јурисдикции од соседните православни цркви. Особено жестоки борби биле водени по средатасредината на XIX век за создавање на [[Бугарска Егзархијаегзархија]], во кои учествувале деjци како [[Димитар Миладинов|Браќа Миладинови]], [[Григор Прличев]], [[Кузман Шапкарев]]. Таа била афирмирана со султански ферман во 1870 година со центар во [[Цариград]] и до Балканските воjни ги вклучувала епархиите Битолска, Велешка, Дебарска, Охридска, Скопска, Струмишка, Неврокопска и имала обласни претставители во Леринско (Магленско), Воденско, Солунско, Поленинско (Кукушко), Серско, Мелнишко, Драмско. Во 1912 година имала 1,.373 егзархиски училишта со 2,.266 учители и 78,.854 ученици во Македониjа. Денес неjзина наследница е [[Бугарска Православнаправославна Црквацрква|Бугарската Патриаршиjапатријаршиjа]]. По Балканските и [[Прва светска војна|Првата светска воjна]] и укинувањето на Бугарската Егзархиjаегзархиjа во Вардарска Македониjа таа беше насилно потчинета на [[Обединета Православнаправославна Црквацрква на Србите, Хрватите и Словенците|Обединетата Православнаправославна Црквацрква на Србите, Хрватите и Словенците]]. Во текот на Бугарскатабугарската окупацијанаокупација на Македонија (1941-1945), црквата во Македонија повторно била под управа на тогаш непризнаената Бугарска Православнаправославна Црквацрква. Услови за враќање на самостојноста се создаваат дури кон крајот на [[Втора светска војна|Втората светска војна]].
=== Обновување на црквата ===
[[Податотека:Lamentation icon Nerezi MK.jpg|250п|мини|десно|Оплакувањето на Христа (1164), една од најпознатите македонски фрески]]
[[Податотека:Dioceses of the Macedonian Orthodox Church (1967-2013).svg|мини|250п|десно|Епархиите на МПЦ од 1967 до 2013 година.]]
[[Податотека:INICIJATIVEN ODBOR ZA mpc 1945.jpg|мини|250п|лево|Писмо од Иницијативниот одбор до Президиумот на АСНОМ за организирање самостојна Македонска православна црква (февруари 1945).]]
Пред самиот крај на војната, во [[1944]] г. во селото [[Врановци]] бил создаден [[Иницијативен Одбор за организирање на Македонската Православнаправославна Црквацрква]]. На [[3 јануари]] [[1945]] година, Иницијативниот одбор за обновување на [[Охридска архиепископија|Охридската архиепископија]] испратило писмо до Светиот архиерејскиархијерејски синод на [[Српска православна црква|Српската православна црква]] со образложение на иницијативата. Писмото пристигнало до [[СПЦ]] на [[22 јануари]] [[1945]], а на него одговорил протераниот скопски митрополит Јосиф, со зборовите: „штом бидам слободен, ќе се погрижам да се видам со вас, во [[Белград]] или [[Скопје]]“. На [[4 март]] [[1945]] година, во Скопје бил одржан првиот црковно-народен собор, на кој била донесена Резолуцијарезолуција за обновување на [[Охридска Архиепископијаархиепископија|Охридската архиепископија]], како Македонска православна црква. Оттука, на [[9 март]] [[1945]] година, Иницјативниот одбор испратил телеграма до СПЦ со известување дека „на 4 март, во Скопје, во главниот град на [[Македонија]], се собра македонскиот црковно-народен собор на кој делегатите ја искажаа еднодушната желба на сите [[Православни|православни]] [[Македонци]] за што побрзо прогласување самостојна Македонска православна црква, односно обновување на историската Охридска ариепископија“. Светиот синод на СПЦ го замолил митрополитот Јосиф да замине во Скопје, но министерот за внатрешни работи не му издал патна дозвола.<ref>Блаже Миневски, „Српските владици ќе бидат линчувани ако се вратат во Македонија“, ''Публика'', неделен политички прилог, број 203, сабота, 8 ноември 2014, стр. 2-3.</ref>
На [[2 април]] [[1945]] година, митрополитот Јосиф го известил Светиот синод на СПЦ дека формирал црковен [[суд]] за Скопската епархија, со привремено седиште во [[Врање]]. Како реакција на тоа, со акт на претседателството на [[Влада на Македонија|владата на Македонија]], број 1.228 од [[25 јули]] [[1945]] година, доставен до администраторот на Српската патријаршија, било испратено известување дека свештенството на [[Скопска епархија|Скопската епархија]], на својата редовна седница од [[18 јули]] [[1945]] година, ги разгледувало провокациите на митрополитот Јосиф, кој во [[Црква (објект)|црквите]] во [[Македонија]] го испраќал својот гласник кој делел [[пари]] за помош на Скопската, Злетовско-струмичката и Охридско-битолската епархија.<ref>Блаже Миневски, „Српските владици ќе бидат линчувани ако се вратат во Македонија“, ''Публика'', неделен политички прилог, број 203, сабота, 8 ноември 2014, стр. 3.</ref>
На [[7 декември]] [[1946]] година, делегација на Иницијативниот одбор (составена од свештениците Нестор Попов, Кирил Стојанов и Мукаетов, заедно со две цивилни лица) одржала состанок со српскиот патријарх Гаврил и митрополитот Јосиф, на кој дошло до израз недоразбирањето меѓу двете страни во спорот. Подоцна, патријархот Гаврил се согласил во рамките на СПЦ, Македонците да поставуваат свештеници и да избираат нови црковни одбори и совети во кои би влегле и Македонци. Исто така, тој предложил да се достави акт до владата со молба да им се дозволи на митрополитот Јосиф и на епископите Викентие и Венјамин да се вратат во Македонија за да воспостават црковен поредок.<ref>Блаже Миневски, „Српските владици ќе бидат линчувани ако се вратат во Македонија“, ''Публика'', неделен политички прилог, број 203, сабота, 8 ноември 2014, стр. 3.</ref>
На [[10 мај]] [[1947]] година, во 20 часот и 30 минути, кај партијархот Гаврил дошле [[Генерал|генералот]] [[Љубодраг Ѓуриќ]] и [[Лазар Колишевски]]. На средбата, генералот Ѓуриќ ја истакнал [[Ропство|ропската]] положба на македонскиот народ во минатото и ја критикувал великосрпската [[пропаганда]], истакнувајќи дека Македонците сакаат своја црква, а истото го истакнал и Колишевски. Во долгата дискусија, која траела два часа, патријархот Гаврил ја бранел позицијата на СПЦ и рекол дека „во Македонија мора да се воспостави редовна црковна состојба“. Притоа, тој изјавил дека би дозволил „внатрешна употреба на македонскиот дијалект, полна слобода во изборот на епархиските и црковно-општинските совети“ и изразил подготвеност за договор за имињата на парохиите. Тогаш, Колишевски рекол дека народот е поделен, т.е. едни сакаат автокефалност, а други автономија и се заканил дека ако СПЦ не попушти, [[Владика|владиката]] Борис од [[Пиринска Македонија]] е готов да се стави во служба на Македонците. Потоа, Колишевски рекол дека враќањето на митрополитот Јосиф во Македонија е невозможно, зашто против него се [[Народ|народот]] и свештенството, велејќи дека ако митрополитот Јосиф се појави во Македонија, тој ќе биде линчуван. На крајот, Ѓуриќ и Колишевски повториле дека Македонците нема да отстапат од своите барања и дека прашањето уште повеќе ќе се заострува. Тука завршил состанокот и Колишевски и Ѓуриќ си заминале во 23 часот.<ref>Блаже Миневски, „Српските владици ќе бидат линчувани ако се вратат во Македонија“, ''Публика'', неделен политички прилог, број 203, сабота, 8 ноември 2014, стр. 3.</ref>
АрхиерејскиотАрхијерејскиот собор на СПЦ упорно опстојувал на своите ставови и поради тоа, по Соборот од 9 и [[10 мај]] [[1946]] година, во своите понатамошни барања, Иницијативниот одбор истапувал со помали барања, т.е. наместо како автокефална, се барало да биде признаена како самостојна црква. Но, барањето на Иницијативниот одбор повторно не наишло на одобрување. По долги години на статус-кво состојба, од 4 до [[6 октомври]] [[1958]] година, во [[Охрид]] бил одржан [[Втор македонски црковно-народен собор|Вториот македонски црковно-народен собор]], каде што била прифатен предлогот за обнова на Свети-Климентовата Охридска архиепископија, олицетворена во самостојната Македонска православна црква, а за нејзин прв епископ бил избран г. [[Доситеј]].
АрхиерејскиотАрхијерејскиот собор на СПЦ се согласил со одлуките на Македонскиот црковно-народен собор, во одлуката АС. бр. 47/1959 година и 6/1959 година зап. 57 од 17/4 јуни [[1959]] година. Одлуката за самостојност на МПЦ била потврдена преку отслужувањето на заедничка архиерејскаархијерејска [[литургија]] со српскиот патријарх [[Герман]], на [[19 јули]] [[1959]] година во [[црквата Св. Мина]] во Скопје, а истовремено била извршена и [[хиротонија]] на преспанско-битолскиот владика [[Климент]]. Со тоа, Светиот Архиерејскиархијерејски Синодсинод на СПЦ дал самостојност на Македонската православна црква, со тоа што таа и понатаму останала во канонско единство со СПЦ, преку нејзиниот патријарх. По неколку дена, во [[црква Св. Никола (Штип)|црквата Св. Никола]] во [[Штип]], г. [[Наум]] бил хиротонисан за владика на [[Злетовско-струмичка епархија|Злетовско-струмичката епархија]]. Исто така, бил конституиран [[Синод на МПЦ|Синодот на МПЦ]] според Уставот на МПЦ, како и другите административни органи и тела во [[Архиепископија|Архиепископијатаархиепископијата]] и во епархиите.
Во мај [[1962]] година, во придружба од патријархот [[Герман]], со неколку епископи на СПЦ, во посета на МПЦ дошол [[Патријархотпатријархот Московскимосковски Алексиј]], придружуван од митрополитот [[Никодим]], епископот [[Пимен]] и повеќе високодостоинственици на [[Руска Православнаправославна црква|Руската Православнаправославна црква]]. На празникот на [[Св. Кирил и Методиј]], во црквата [[Св. Богородица Каменска]] во [[Охрид]] била одржана и архиерејскаархијерејска [[литургија]], на која што зеле учество патријархот Московскимосковски [[Алексиј]], патријархот Српскисрпски [[Герман]] и Архиепископотархиепископот Охридскиохридски и Митрополитмитрополит Македонскимакедонски [[Доситеј]]. Ова било прво сосложувањесослужување на поглаварот на МПЦ со поглавари на други афтокефални цркви.
Во [[1966]] година, односите со СПЦ повторно се влошиле. По новонастанатите недоразбирања и судири, [[Светиот Синод на МПЦ]] на [[17 јули]] [[1967]] година, во Охрид, го свикал [[Трети црковно-народен собор|Третиот црковно-народен собор]] и на свечената седница во охридската црква Св. Климент ја прогласил Македонската православна црква за автокефална. Чинот на прогласувањето на автокефалноста на Македонската православна црква бил извршен на Светата Архиерејскаархијерејска Литургијалитургија, отслужена во црквата [[Св. Богородица Перивлепта]] (тогаш позната и како [[Св. Климент (Охрид)|Св. Климент]]) на [[19 јули]] [[1967]] година, од [[Светиот Архиерејскиархијерејски Синодсинод на МПЦ]].
На [[12 ноември]] [[2009]] година, Македонската православна црква во своето име ја додала додавката „Охридска Архиепископија“архиепископија“, како директна наследничка на старата Охридска архиепископија. Покрај додавката, МПЦ-ОА извршила и промена во грбот и знамето, односно наместо приказот на црквата [[Св. Богородица - Перивлепта (Охрид)|Св. Богородица - Перивлепта]], била ставена црквата [[Св. Софија (Охрид)|Св. Софија]] во Охрид, како седиште на архиепископите на Охридската архиепископија.
== Организација на МПЦ ==
[[Податотека:Dioceses of the Macedonian Orthodox Church (2013-present).svg|мини|400п|десно|Епархиите на МПЦ во Македонија]]
Епархиите на Македонската православна црква не се протегаат само на подрачјето на [[Република Македонија|Македонскатамакедонската држава]], туку и во црковните општини надвор од границите на Македонија.
Епархии на МПЦ се:
:# [[Скопска епархија]], предводена од архиепископот г. г. Стефан;
:# [[Тетовско-гостиварска епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Јосиф (Тодоровски)
:# [[Кумановско-осоговска епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Јосиф (Пејовски)
:# [[Дебарско-кичевска епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит [[Тимотеј Дебарско-кичевски|г. Тимотеј]];
:# [[Преспанско-пелагониска епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Петар;
:# [[Струмичка епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Наум;
:# [[Повардарска епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Агатангел;
:# [[Брегалничка епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Иларион;
:# [[Американско-канадска епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Методиј;
:# [[Европска епархија]], предводена од Високопреосветениот Митрополитмитрополит г. Пимен;
:# [[Австралиско-новозеландска епархија]], чиј администратор е Митрополитотмитрополитот Преспанскопреспанско-пелагониски г. Петар со седиште во Мелбурн.
:# [[Австралиско-сиднејска епархија]] - Епархија за Канбера, Австралија и Тасманија, со седиште во [[Сиднеј]].<ref>[http://novamakedonija.com.mk/NewsDetal.asp?vest=9612857482&id=9&setIzdanie=22673 МПЦ ја подели Австралиско-новозеландската епархија]</ref>
Од возобновувањето на МПЦ па до [[2013]] година, Тетовско-гостиварската и Кумановско-осоговската биле обединети во една [[Полошко-кумановска епархија]]. Старата епархија била предводена од митрополитот Кирил. По [[смрт]]та на митрополитот во 2013 година, епархијата била поделена на две нови.<ref>[http://www.alfa.mk/News.aspx?ID=58545#.UcIHwucwemo Две нови епархии на место Полошко- кумановската]</ref> Во февруари 2016 година, Синодот на МПЦ одлучил во [[Австралија]] да се формира уште една епархија, т.е. 12 црковни општини да влезат во состав на МПЦ - Епархија за Австралија и [[Нов Зеланд]], а други 12 општини да бидат дел од посебна епархија, наречена МПЦ - Епархија [[Канбера]], Австралија и [[Тасманија]].<ref>„Синодот на МПЦ аминува втора епархија за Македонците во Австралија“, ''Дневник'', година XX, број 5993 петок, 19 февруари 2016, стр. 3.</ref>
Според точката 17 од Образложението на Одлуката за автокефалност, Македонската православна црква, како административен дел од едната, света, соборна и апостолска црква, ќе ги чува [[Библија|Светото Писмо]], [[Свето предание|Светото предание]], [[апостолски правила|апостолските правила]] и прописите на вселенските и помесните собори и ќе се раководи согласно со нив и со Уставот на Македонската Православнаправославна Црквацрква.
== Односи со другите православни цркви ==
Македонската Православнаправославна црква во моментов е непризната од другите [[Православие|православни]] цркви, иако во основа со повеќето од нив МПЦ одржува добри односи.
===Односи со Вселенската Патријаршијапатријаршија===
За чинот на канонизација на Пречистанските преподобномаченици химнограф на Вселенската патријаршија напиша богосложба. Ова е прв пат химнограф на друга црква да напише богослужба за МПЦ-ОА,овој потег на Вселенската патријаршија, е исклучително значаен<ref>http://denesen.mk/web/?p=17510</ref>.
=== Односи со Бугарската Православнаправославна Црквацрква ===
* Во 2008 година МПЦ-ОА на Бугарската Православнаправославна Црквацрква ѝ подари дел од моштите на [[Свети Климент Охридски]] за новоизградената црква во Пловдив; за време на предавањето на моштите македонските архиереиархијереи беа пречекани со голема почит и братска љубов.<ref>http://vecer.mk/makedonija/noviot-bugarski-patrijarh-treba-da-go-prodolzhi-korektniot-odnos-kon-mpc</ref>.
* Во мај 2014 година на празникот на [[Св. Кирил и Методиј]] во [[Софија]], [[Бугарија]], МПЦ-ОА и Бугарската православна црква за првпат заедно ги празнувале [[Св. Кирил и Методиј|Светите Кирил и Методиј]], со литургија во Соборниот Храмхрам Св. Александар Невски каде присуствувале бугарскиот патријарх Неофит и македонскиот архиепископ Стефан заедно со владиците Наум и Климент. Од посебно значење е тоа што во текот на литургијата македонските владици биле во олтарот на храмот „Св. Александар Невски“, а дополнителна почит кон МПЦ била искажана и со тоа што на г. г. Стефан му било овозможено со светиот крст да го благослови моментот и од име на МПЦ.<ref>http://www.dnevnik.mk/?ItemID=D44821B96F07F04688D1D315919E3F2F</ref>
=== Односи со Грчката Православнаправославна Црквацрква ===
* На погребот на претседателот Борис Трајковски, меѓу бројните делегации била и онаа од Грчката православна црква која ја сочинуваа: митрополитите Јоил од Воден и Серафим од Костур при што беа пречекани од македонски црковни великодостојници.
* Поранешниот грчки архиепископ Христодулос три пати се сретнал со македонски великодостојници и тоа на граничниот премин Негочани (Ники) близу Лерин на негово барање се сретнал со Митрополитотмитрополитот Петар, потоа во солунскиот хотел „Македонија“ се сретнал со владиците Петар, Тимотеј и Наум, а последната била во Софија<ref>http://preminportal.com.mk/content/view/1137/64/</ref>.
=== Односи со Романската Православнаправославна Црквацрква ===
* Во 1995 година со благослов на Романскиотроманскиот Патријархпатријарх г. Теоктист било дозволено двајца тогашни клирици на Цариградската патријаршија – светогорските монаси Наум и Климент, да преминат во клирот на Романската православна црква, а од таму да се јават на повикот на архиепископот Михаил за враќање на македонски монаси од светогорскиот манастир „Григоријат“ заради обновување на монаштвото во Македонската православна црква, а потоа романскиот епископ Калиник во сослужение со македонскиот митрополит г. Петар, ја извршија хиротонијата на двајцата македонски монаси по која јероѓаконот Наум стана јеромонах, а монахот Климент доби звање јероѓакон<ref>http://www.utrinski.mk/?ItemID=949D4FACC8EA684A89AC9985D3BB133C</ref>.
* Во август 2012 година Бигорскиот Манастирманастир си размени свети мошти со манастирот Робаја од Романската православна црква при што епископот на нивната епархија Аргешулуи ши Мускелулуи, г. Калиник и игуменијата старица Петронија Добреску, издејствува надлежните чувари на гробот на св. Николај во градот Бари да одвојат честица од светите мошти на Мирликискиот Чудотворецчудотворец, наменета за Бигорскиот манастир<ref>http://www.bigorski.org.mk/index.php?content_type=nastani&action=details&record_id=841</ref>.
== Галерија ==
== Поврзано ==
* [[Грб на Македонска Православнаправославна Црквацрква - Охридска Архиепископијаархиепископија]]
* [[Список на архиепископи на македонската и охридската архиепископија]]
* [[Охридска архиепископија]]
* [[Архиепископ Охридскиохридски и Македонскимакедонски]]
* [[Македонски манастири]]
| 