Трамвајски превоз во Скопје: Разлика помеѓу преработките

'''Трамвајот во Скопје''' е планиран шински систем за јавен градски транспорт во главниот град на Република Македонија. Неговото воведување е сон на неколку генерации Скопјанископјани, кој засега останува нереализиран и покрај неколкукратните обиди од страна на разни градоначалници и политичари.

Вкупните трошоци за изградба на првата трамвајска линија би биле околу 155 милиони евра, од кои 48 милиони отпаѓаат на шинската инфраструктура, 12 милиони за контактната мрежа, 15 за депото и 42 милиона за трамвајскиот возен парк. Годишните трошоци за одржување и употреба на линијата се проценуваат на 7,8 милиони евра. Како заклучок, во студијата се споменува дека од финансиска гледна точка, воведувањето на трамвајски превоз во Скопје на парвата линија е исплатливо, но Градот треба да учествува во неговата изградба со минимум 10% од вкупната вредност, како и да го субсидира работењето на концесионерот во наредните 35 години. Можност за намалување на цената на билетите е исклучена, при што е исклучена и повластицата за поефтинпоевтин превоз на сите лица освен учениците и пензионерите. В студијата се посочува дека цената на трамвајскиот билет ќе биде поскапа од цената на автобускиот превоз (околу 60 денари) со тенденција за натамошно и континуирано зголемување.

* Исто така огромни можности нуди и постоечката железничка инфраструктура околу Скопје, на која брзо, едноставно и релативно ефтиноевтино може да се воспостави (при)градкса железница од Железничката станица кон следните населби: Железара, Скопје Север, Ѓорче Петров, Волково, 11ти Октомври, Драчево, Хиподром, Илинден и индустриската зона Бунарџик. Системот на приградската железница би функционирал како надополнување на мрежата на брзиот трамвај во Скопје, со што мрежата би превезувала значително повеќе патници.

* На крајот, треба да се размислува и за изградба на патнички терминали во периферијата на градот (во населбите Хиподром и Ѓорче Петров), каде би имало големи и ефтиниевтини паркиралишта за гостите и посетителите на градот и каде ќе бидат последните станици на приградските автобуси, наместо како досегашната практика тие да навлегуваат до самиот центар на градот. Од тие терминали потоа патниците до центарот на Скопје би пристигнувале со помош на многу побрзиот и еколошки шински систем.

Идејата за изградба на шински коридор долж десниот брег на реката Вардар е долгогодишна идеја на некои домашни експерти. Според нивните планови, трамвајскиот коридор би се изградил од населбата Аеродром, преку центарот на градот, се до хотелот Александар Палас и мостот во Карпош 4. Иако релативно лесна за изведба и прилично ефтинаевтина ваквата траса неможе ниту приближно да ги задоволи потребите на Скопје. Трасата покрај Вардар има рекреативна намена, а воведувањето на трамвај на тоа место комплетно ќе го наруши спортскиот дух на кејот, истовремено создавајќи претпоставка за несреќи. Понатаму, трасата долж кејот на Вардар е во огромен дел ненаселена или ретко населена, со што бројот на патници кои би го користеле истиот е многу мал. Трасата бидејќи го следи течението на Вардар го обиколува Скопје, наместо да го избира најбрзиот и прав пат од едниот до другиот крај на градот. За крај, можноста од поплавување на линијата при надоаѓање на високи води од реката и затворање на трамвајскиот систем го прават овој предлог нерационален од технички и финансиски аспект.