Брутализам: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
'''Брутализам''' е стил во архитектурата кој се појавува во средината на дваесетиот век (од 1950 до средината на 1970) како дел од [[Модернизам|Модернизмот]].
Терминот "брутализам" потекнува од францускиот збор кој го опишува материјалот кој е карактесритичен за овој стил [[béton brut]] или натур бетон. Британскиот критичар за архитектура [[Рајнер Банхам]] го адаптира овој термин нарекувајќи го самиот стил брутализам (или во оригинал Нов Брутализам)
Ред 8:
==Историја==
Терминот "брутализам" бил првично употребен од шведскиот архитект Ханс Асплунд при опишување на објектот Вила Гот ([[Villa Göth]]) лоцирана во [[Упсала]], проектирана од негови колеги Б.Едман и Л.Холм во 1949. Во оригинал е употребен терминот ''nybrutalism'' кој на шведцки јазик значи Нов Брутализам. Терминот натака е присвоен од британските архитекти Алисон и Петар Симтсон, а станува глобално прифатен после објавување на книгата на британскиот критичар/историчар Рајнер Банхам со наслов ''Новиот Брутализам: Етика или Естетика?'' (анг. ''The New Brutalism: Ethic or Aesthetic?'') во која е анализиран новопојавениот архитектонски пристап при проектирање, конкертно во Европа.
Најдобри примери за раниот Брутализам можат да се видат во работата на шведскиот архитект [[Ле Корбизје]], конкретно "Unité d'Habitation" - објект за колективно домување изграден во 1952 год. во Марсеј, Франција како и комплексот законодавни објекти([[Palace of Assembly (Chandigarh)|Palace of Assembly]]) изграден 1953год. во Чандигард, Индија. Брутализмот особено зема залет во средината на дваесетиот век во Велика Британија како резултат на поствоената економска депресија и потребата за изградба на нискобуџетни станбени единици, шопинг центри и владини згради. Меѓутоа, Брутализмот останува примарен избор на стил и во случаи кога се располагало со големи буџети бидејќи архитектите ја ценале искреноста, скулптуралноста, а најмногу бескомпромисната анти-буржоазиска природа на стилот.
| |||